هواپیمایی عجیب که پرواز لوکس را برای مردم کمدرآمد ممکن میکند
پریسا عباسیCelera 500L هواپیمای بسیار عجیبی است که سازندگان آن امیدوارند روزی روش پرواز برخی از ما را تغییر دهند. بدن آن شبیه یک بادکنک براق یا شاید شبیه یک حبه قند است. هر چقدر هم که عجیب به نظر برسد، این هواپیمای آزمایشی تاکنون 31 پرواز انجام داده است.
امید است نمونه ای از این هواپیمای 6 سرنشین که دارای پنجره نیز می باشد ساخته شود. زیرا نمونه اولیه آن فاقد صندلی و پنجره است. اما ایده ساخت چنین هواپیمایی بسیار هیجانانگیز است: آنقدر سوخت مصرف میکند که پرواز آن بسیار ارزان است. همچنین دارای برد طولانی و حداکثر سرعت بیش از 460 مایل در ساعت است. در حالت ایده آل، مسافر می تواند از آن برای پرواز به فرودگاه اصلی استفاده کند و از صف های طولانی و فضاهای شلوغ بوئینگ و ایرباس اجتناب کند.
بیل اتو جونیور، مدیر عامل Otto Aviation، سازنده این هواپیما، می گوید که Celera “ترکیبی از یک ساختار آیرودینامیکی و یک سیستم پیشرانه بسیار کارآمد است.” او می گوید هدف ما این است که بتوانیم پروازهای بین شهری را در ایالات متحده راه اندازی کنیم که از نظر هزینه و زمان با سایر خطوط هوایی تجاری رقابت کنند.
یکی از راه حل های اصلی که می تواند کارایی هواپیما را افزایش دهد، حفظ یک لایه جریان هوا تا حد امکان صاف بر روی بدنه است. به طور خاص، هدف آن دستیابی به چیزی به نام «جریان هموار» است. دیوید بوگ، مدیر ارشد فناوری، می گوید: «به طور کلی، جریان آرام زمانی رخ می دهد که هوا از میان لایه هایی عبور کند که بسیار صاف هستند و تمایلی به مخلوط شدن با لایه های دیگر ندارند. او این پدیده را با برخورد آب به شفت پشتیبان پل در رودخانه مقایسه میکند و میگوید: جریان آهسته جایی است که آب به آرامی از اطراف شالوده و شفت پل عبور میکند.
سپس رودخانه ای عظیم را تصور کنید که در آن آب به پایه پل برخورد کرده و متلاطم می شود. این آب متلاطم – یا هوای متلاطم در حال پرواز – چیزی است که سازندگان سلرا می خواهند از آن اجتناب کنند.
سلرا در حال حاضر حدود 11 متر طول و 16 متر طول بال دارد که حدود 5 متر بیشتر از سسنا 172 تک موتوره است. به همین دلیل است که بدنه به شکل بالون است و بالها در فاصله بسیار دوری قرار دارند. بال ها هواپیما را بلند می کنند و جریان صاف هوا را روی بدنه مختل می کنند. پوگ می گوید: «این مانند یک پتک در مسیر جریان هوا است. به همین دلیل، ملخ (پروانه) در قسمت عقب هواپیما قرار دارد.
با این حال، همه چیز صاف نیست. این هواپیما دارای بالهای بلند و باریکی است که به کاهش پدیده ای به نام کشش القایی کمک می کند. ناسا نیز در حال مطالعه چیزی مشابه است، جایی که شیروانی ها از بال های بلند حمایت می کنند و از خم شدن آنها جلوگیری می کنند. بال های بوئینگ 777X جدید آنقدر بلند است که اگر نوک بال ها جمع نمی شد، در گیت استاندارد فرودگاه جا نمی شد.
افزایش طول بال های هواپیما برای افزایش کارایی آنها ایده جدیدی نیست. الا اتکینز، استاد مهندسی هوانوردی در دانشگاه میشیگان میگوید: «جامعه گلایدرها از مدتها قبل، حتی در اوایل دهه 1930، میدانستند که بالهای بلند و نازک کارآمدتر از بالهای کوتاه هستند.
سلرا در حال حاضر از یک سیستم سیگنالدهی الکتریکی استفاده نمیکند، به این معنی که به سیستم قدیمیتری متکی است که در آن هنگام حرکت، کنترلها به طور مکانیکی به سطوح هواپیما متصل میشوند.
این باعث می شود اتکینز بپرسد که “این هواپیماها چه نوع اتوماسیونی خواهند داشت؟” اتکینز میگوید که اگرچه سؤالات دیگری در مورد این پیشرفت در مهندسی هواپیما وجود دارد، اما او همچنان مورد تشویق قرار میگیرد. او میگوید: «شکی نیست که اگر میخواهیم شهروند خوبی باشیم، سیستم هوانوردی باید به مرور زمان سبزتر و دوستدار محیطزیست شود.»
به گفته بوگ، اتو اویشن بسیار کم مصرف است و می تواند بین 18 تا 22 مایل با حدود 4 لیتر سوخت پرواز کند، در حالی که سایر هواپیماها با سرعت های بالاتر و سریع تر (نرخ های ورزشی) می توانند بین 3 تا 4 مایل با همان مقدار سوخت پرواز کنند. پرواز سوخت پنج مایل. (البته هنگام صحبت در مورد مصرف سوخت خطوط هوایی، باید تعداد مسافران هواپیما را نیز در نظر بگیرید.)
بیل اتو جونیور در پایان میگوید: «ما میخواهیم هواپیمایی بسازیم که به مردم اجازه دهد از مزایای پرواز خصوصی لذت ببرند، اما به قیمت بلیط تجاری. این ماموریت واقعی ماست.”
ویلیام کراسلی، رئیس دانشکده هوانوردی و مدیریت فضایی دانشگاه پردو، میگوید که سلرا مطمئناً اولین هواپیمای ارزان نیست که بتواند مکررا پرواز کند. او میگوید: «هواپیمایی عمومی مدتهاست در تلاش برای انجام این کار بوده است. آنها سعی کردند هواپیمایی بسازند که مردم بتوانند برای حمل و نقل روزانه از آن استفاده کنند.
او خاطرنشان می کند که به طور کلی، ساخت هواپیمای متناسب با “جریان روان” می تواند دشوار باشد. کراسلی میگوید: «گاهی اوقات تولید آن سختتر است. شما باید سطح هواپیما را کاملا سالم نگه دارید و مراقب باشید که بدنه آن سوراخ نشود.»
به عنوان مثال، هنگامی که تعداد زیادی از حشرات به هواپیما برخورد می کنند، می تواند وضعیت را پیچیده کند. او میگوید: «اگر هواپیما را برای «جریان روان» طراحی کنید، بدنه هواپیما ظریفتر میشود.
نمونه اولیه طراحی شده در حال حاضر تنها یک “نمونه اولیه” است و هنوز به تولید انبوه نرسیده است. کراسلی در پایان میگوید: «به عنوان یک طراح هواپیما، دیدن طرحهای جدید و متفاوت و سپس دیدن آنها در عمل واقعاً هیجانانگیز است. و اگر آنها بتوانند این ایده را برای یک خودروی تولیدی به کار ببرند، واقعاً سرگرم کننده خواهد بود.”
منبع: Popscience
5858