نگران نباشید، خوب است مخاطبان تلویزیون با کار، فضای رسانه های آنلاین پرمخاطب و فشارهایی که کار رسانه ای ایجاد می کند، آشنا شود، اما به نظر من این کار خوب به خوبی انجام نمی شود و اگر کارگردان سریال یک مشاور رسانه ای استخدام کرد، پیروزی او باورپذیرتر بود.
در این قسمت های اول، دو مشکل اساسی در سریال «بی نشان» چندین بار دیده می شود.
اولین چیزی که تقریبا هر شب از این سریال پخش می شود و بزرگترین سوت آن به حساب می آید، نمایش غیرواقعی روی میز این سایت خبری است.
در حالی که در خبرگزاری ها و سایت های خبری پربازدید، کامپیوتر و به خصوص لپ تاپ رتبه اول را دارد و برای فضای رسانه آنلاین بسیار ضروری است، اما در دفتر سایت خبری سریال کمتر شاهد لپ تاپ یا کامپیوتر می باشیم.
نکته خنده دار داستان میز بزرگ وسط دفتر است و کارکنان دور آن مشغول نوشتن با قلم و کاغذ به سبک روزنامه های قدیمی هستند و تنها کارشان پاس دادن کاغذهاست.
حتی در دفاتر روزنامه ها این روزها دیگر خبری از این گونه نوشتن نیست، خبرنگاران و نویسندگان به صورت حضوری مطالبی را می نویسند و با استفاده از همان لپ تاپ برای سردبیر صفحه، سردبیر، رأی صفحه و… ارسال می کنند.
نکته بعدی که بار دیگر ناآگاهی این کارگردان از فضای رسانه های مجازی، خبرگزاری ها و سایت های خبری را نشان می دهد، مربوط به انتصاب زنی است که در صفحات روزنامه ها و مجلات حضور یافته است. برای صفحه سایت استخدام شد.
وب سایت های خبری و خبرگزاری ها نیازی به صفحه بندی هر روز ندارند. فقط طراحی اولیه سایت یا خبرگزاری در ابتدا توسط شرکت های طراحی سایت انجام می شود. مثل روزنامه نیست که صفحه رای گیری بتواند هر روز ظاهر و ظاهر صفحه را تغییر دهد. اما در این گفته می شود که طراحی صفحه وب سایت مانند روزنامه است.
اگر آقای کودل مشاور رسانه ای داشت می توانست این خانم را به عنوان طراح اینفوگرافیک معرفی کند. این روزها اینفوگرافیک به بخش مهمی از گزارش برای خبرگزاری ها و سایت های خبری تبدیل شده است.
البته میز مدیر سایت هم جالبه چون همه چیز روی میز مدیر سایت هست به جز لپ تاپ یا کامپیوتر ساده!
اینها اصول اولیه ای بود که باید در سری بشن رعایت می شد، اما اینطور نبود.