حکم لواط در ماه رمضان

لواط در ماه رمضان، عملی گناه و از مبطلات قطعی روزه محسوب می شود. ارتکاب این گناه کبیره در این ماه مبارک، علاوه بر حرمت ذاتی، موجب ابطال روزه و وجوب قضا و کفاره سنگین برای فاعل و مفعول می گردد. ماه رمضان فرصتی گرانبها برای تزکیه نفس است و آلوده شدن به چنین گناهانی، ضربه ای مهلک بر روح و روزه فرد وارد می سازد. برای هر مسلمانی که تصمیم می گیرد در این ماه مبارک روزه بگیرد، شناخت دقیق احکام شرعی، به خصوص در مورد مبطلات روزه و گناهان کبیره، اهمیت فراوانی پیدا می کند. درک این احکام به فرد کمک می کند تا روزه خود را با آگاهی کامل حفظ کند و از برکات معنوی این ماه بهره مند شود. احکام مربوط به لواط، به دلیل حساسیت و شدت گناه، نیازمند تبیین و شفاف سازی است تا ابهامی برای کسی باقی نماند.

در ادامه، قصد داریم با بهره گیری از فتاوای مراجع عظام تقلید، به طور جامع و دقیق به ماهیت فقهی لواط، چگونگی تأثیر آن بر صحت روزه، جزئیات مربوط به قضا و کفاره، و همچنین راهکارهای توبه و جبران بپردازیم. این بررسی با هدف روشنگری و ارائه ی راهنمایی مستند برای مخاطبان، به ویژه روزه داران و کسانی که به دنبال اصلاح اعمال خود هستند، انجام می شود.

تعاریف و کلیات فقهی لواط

برای فهم درست احکام مربوط به لواط در ماه رمضان، لازم است ابتدا با تعریف دقیق و جایگاه این عمل در فقه اسلامی آشنا شویم. این آشنایی، پایه ای برای درک عمیق تر پیامدهای شرعی و اخروی آن خواهد بود.

لواط چیست و چه مراتبی دارد؟

لواط در اصطلاح فقهی، به عمل شنیع و حرام همجنس گرایی مردانه اطلاق می شود. این گناه کبیره، که در آیات قرآن کریم و روایات معصومین (علیهم السلام) به شدت نکوهش شده، شامل هرگونه عمل جنسی بین دو مرد است. فقیهان، لواط را به چند مرتبه تقسیم می کنند که هر یک از نظر شرعی احکام خاص خود را دارد، اما در اصل حرمت و گناه بودن، همگی مشترکند. مراتب لواط عبارتند از:

• دخول (ایقاب): این مرتبه، بالاترین و شدیدترین نوع لواط است که با دخول آلت تناسلی فاعل در مخرج مفعول محقق می شود، حتی اگر به مقدار کمتر از ختنه گاه باشد. این نوع لواط، علاوه بر ابطال روزه و وجوب کفاره، احکام حدود شرعی سنگینی را نیز در پی دارد.
• تفخیذ: این عمل به معنای قرار دادن آلت تناسلی فاعل بین دو ران مفعول با قصد لذت است. گرچه دخول صورت نمی گیرد، اما از نظر شرعی حرام و گناه کبیره محسوب می شود و در برخی موارد ممکن است تعزیر داشته باشد.
• تقبیل و ملامسه با شهوت: بوسیدن با شهوت یا لمس کردن بدن با قصد لذت جنسی بین دو مرد نیز، گرچه حد شرعی دخول را ندارد، اما به شدت حرام و گناه محسوب می شود و می تواند منجر به تعزیر گردد. این اعمال مقدمات لواط به شمار می روند و فرد مؤمن باید از آنها اجتناب کند.

تفاوت اساسی لواط با زنا و جماع در ماهیت طرفین رابطه است. زنا، رابطه جنسی نامشروع بین زن و مرد است، در حالی که جماع به رابطه مشروع زناشویی بین همسران گفته می شود. لواط اما منحصراً به رابطه جنسی بین دو مرد اطلاق می گردد و از نظر اسلام عملی قبیح و خلاف فطرت انسانی است.

جنابت و ابطال روزه با لواط

یکی از مبطلات مهم روزه، جنابت است. جنابت به حالتی گفته می شود که فرد در اثر خروج منی یا نزدیکی جنسی (هرچند منی خارج نشود) بر او واجب می شود که غسل جنابت انجام دهد. اگر فرد روزه دار عمداً خود را جنب کند، یا با جنابت وارد صبح شود و غسل نکرده باشد، روزه اش باطل است. عمل لواط نیز به طور معمول موجب جنابت می گردد و فرد پس از آن باید غسل جنابت انجام دهد.

بر این اساس، اگر فردی در روز ماه رمضان، به اختیار و آگاهی مرتکب لواط شود، نه تنها مرتکب گناه کبیره شده است، بلکه روزه اش نیز قطعاً باطل می گردد. حتی اگر دخول صورت نگیرد و به تفخیذ یا سایر مراتب اکتفا شود و منی خارج شود، فرد جنب شده و روزه اش باطل می گردد. اگرچه در برخی مراتب بدون خروج منی، حکم جنابت متفاوت است، اما در مورد لواط (به ویژه دخول)، حکم ابطال روزه به دلیل جنابت یا خود عمل لواط، قطعی است. این مسئله اهمیت زیادی در ماه رمضان دارد، زیرا قداست این ماه باعث تشدید حرمت گناه و عواقب شرعی آن می شود.

حکم لواط در ماه رمضان و تأثیر آن بر روزه

ماه مبارک رمضان، ماه عبادت، تهذیب نفس و دوری از گناهان است. در این ماه، حتی اعمال مباحی که در غیر رمضان جایزند، ممکن است به دلیل عدم رعایت احکام شرعی، روزه را باطل کنند. حال، تصور کنید عملی که ذاتاً حرام و از گناهان کبیره است، در این ماه مقدس انجام شود. این امر، نه تنها به حرمت ذاتی آن می افزاید، بلکه پیامدهای فقهی سنگینی نیز در پی دارد.

حرمت مضاعف و ابطال قطعی روزه با لواط عمدی

انجام عمل لواط در هر زمانی حرام است، اما ارتکاب آن در روز ماه مبارک رمضان، حرمت مضاعفی پیدا می کند. این بدان معناست که فرد نه تنها گناه لواط را مرتکب شده، بلکه به دلیل بی احترامی به حرمت ماه خدا و شکستن روزه واجب، گناه دیگری نیز بر دوش او سنگینی می کند. در صورت تحقق لواط (به خصوص مرتبه دخول) در روز ماه رمضان، روزه فرد به طور قطعی باطل می شود. این حکم شامل فاعل (انجام دهنده عمل) و مفعول (کسی که عمل بر او انجام شده) می گردد، البته با تفاوت هایی در شرایط و احکام که در ادامه توضیح داده خواهد شد.

شرایط ابطال روزه با لواط

برای آنکه روزه با عمل لواط باطل شود، لازم است شرایطی در نظر گرفته شود:

• آگاهی و اختیار: اگر فرد با علم و آگاهی به روزه بودن خود و حرمت لواط، این عمل را انجام دهد، روزه اش باطل می شود. اگر از روی فراموشی یا جهل کامل به اصل حکم (نه جزئیات آن) باشد، ممکن است در برخی موارد حکم متفاوت باشد، اما در مورد لواط به دلیل گناه کبیره بودنش، این تفاوت ها محدودتر است.
• حدود لواط: در مورد ابطال روزه با لواط، اکثر مراجع تقلید معتقدند که حتی اگر دخول به مقدار کمتر از ختنه گاه باشد، روزه باطل می شود. برخی نیز قائلند که حتی تفخیذ و خروج منی نیز روزه را باطل می کند، زیرا موجب جنابت می شود.
• نقش انزال منی: خروج منی پس از لواط، موجب جنابت و قطعاً ابطال روزه است. اما همانطور که اشاره شد، بسیاری از مراجع حتی بدون خروج منی، در صورت دخول، روزه را باطل می دانند.
• تفاوت حکم فاعل و مفعول:
  • فاعل: فردی که لواط را انجام می دهد، در هر صورت گناهکار است و روزه اش باطل می شود.
  • مفعول: اگر مفعول با اختیار و رضایت به لواط تن دهد، او نیز گناهکار محسوب می شود و روزه اش باطل می گردد. اما اگر به زور و اکراه این عمل بر او تحمیل شود و هیچ اختیاری نداشته باشد، روزه اش باطل نمی شود، هرچند باید غسل جنابت انجام دهد.

قضا و کفاره لواط عمدی در ماه رمضان

هنگامی که روزه با لواط عمدی باطل می شود، علاوه بر گناه، دو وظیفه شرعی مهم بر عهده فرد قرار می گیرد: قضای روزه و پرداخت کفاره.

• وجوب قضا: قضای روزه به معنای به جا آوردن یک روز روزه به جای روزه ای است که باطل شده است. این قضا بر هر دو طرف (فاعل و مفعول در صورت رضایت) واجب است.
• وجوب کفاره جمع: کفاره لواط در ماه رمضان، بنابر نظر بسیاری از مراجع عظام تقلید، «کفاره جمع» است. کفاره جمع شدیدترین نوع کفاره محسوب می شود و نشان دهنده عظمت گناه است. این کفاره هم بر فاعل و هم بر مفعول (در صورت رضایت و آگاهی) واجب می گردد. کفاره جمع به یکی از دو صورت زیر انجام می شود:
  1. روزه گرفتن شصت روز برای هر فرد. از این شصت روز، سی و یک روز باید پی در پی باشد و بقیه می تواند به صورت پراکنده انجام شود.
  2. اطعام شصت فقیر. به هر یک از این فقرا باید یک مد (حدود ۷۵۰ گرم) طعام مانند گندم، جو یا برنج داده شود.

آیت الله مکارم شیرازی در این باره می فرمایند: «برای فاعل و مفعول هر دو: اگر منی خارج شود روزه باطل است در غیر این صورت نیز بنابراحتیاط واجب روزه باطل می شود و در هر دو مورد بنابر احتیاط واجب کفاره جمع واجب است.» این فتوا به صراحت بر وجوب کفاره جمع برای هر دو طرف تأکید دارد و نشان می دهد که رضایت و همکاری در این گناه، هر دو را در پیامدهای شرعی آن شریک می کند.

لواط غیرعمدی یا از روی جهل در ماه رمضان

در شرایطی خاص، ممکن است عمل لواط به صورت غیرعمدی یا از روی جهل به احکام صورت گیرد. در این موارد، جزئیات حکم شرعی می تواند متفاوت باشد، هرچند باید توجه داشت که در مورد گناهان کبیره، جهل به حکم کمتر مورد پذیرش قرار می گیرد و تنها جهل قاصر (ناشی از عدم دسترسی به احکام) می تواند موجب تخفیف در حکم شود.

• فراموشی: اگر فرد روزه دار به کلی فراموش کند که روزه است و مرتکب لواط شود، روزه اش باطل نمی شود، اما به محض یادآوری باید فوراً عمل را قطع کند. اگر پس از یادآوری، به عمل ادامه دهد، روزه اش باطل شده و حکم لواط عمدی بر او جاری می گردد.
• اکراه و اجبار: اگر فردی تحت اکراه و اجبار شدید مرتکب لواط شود و هیچ اختیاری از خود نداشته باشد، روزه اش باطل نمی شود و گناهی نیز متوجه او نیست، اما لازم است غسل جنابت انجام دهد. البته فاعل که مرتکب تجاوز شده، همچنان گناهکار بوده و احکام مربوط به لواط عمدی بر او جاری است.
• جهل به حکم یا موضوع:
  • جهل به حکم: اگر کسی به طور کلی نمی دانسته که لواط در روز ماه رمضان روزه را باطل می کند، ممکن است کفاره بر او واجب نشود و فقط قضای روزه را بر عهده داشته باشد. اما این نوع جهل باید «قاصر» باشد، یعنی فرد در دسترسی به احکام شرعی کوتاهی نکرده باشد.
  • جهل به موضوع: اگر فرد شک داشته باشد که عمل لواط (مثلاً دخول) به طور کامل صورت گرفته یا نه، در این صورت حرمت بر او ثابت نمی شود و روزه اش نیز باطل نیست. در موارد جهل به موضوع، اصل بر برائت است مگر اینکه یقین به وقوع عمل باشد.

آیت الله روحانی در مورد جماع (که به لواط نیز قابل تعمیم است) بیان داشته اند: «اگر جهل داشته باشند که نزدیکى در روز ماه رمضان اشکال ندارد، روزه آن ها باطل نمى شود، ولى اگر احتمال دادند و یقین نداشته و عمل را انجام دادند، روزه باطل مى شود.» این دیدگاه اهمیت یقین و آگاهی در ابطال روزه را نشان می دهد.

بررسی فتاوای مراجع عظام تقلید پیرامون لواط در ماه رمضان

برای فهم دقیق و مستند احکام لواط در ماه رمضان، مراجعه به فتاوای مراجع عظام تقلید ضروری است. این بخش به بررسی دیدگاه های برخی از مراجع بزرگوار در این خصوص می پردازد تا تصویری جامع و واضح از مسئولیت های شرعی ارائه شود.

آیت الله خامنه ای (حفظه الله)

دیدگاه ایشان بر حرمت شدید لواط و آثار تخریبی آن در زندگی فردی و اجتماعی است. در خصوص تأثیر لواط بر روزه در ماه رمضان، می توان از فتاوای کلی ایشان در مورد مبطلات روزه و لواط نتیجه گیری کرد. ایشان در یکی از استفتائات کلی می فرمایند: «لواط با دخول محقق می شود هر چند مقدمات آن نیز گناه بزرگی است و گاهی حد و گاهی تعزیر دارد و چنین عملی با زنان زنا نام دارد.»

بر اساس این فتوا و همچنین این که جنابت یکی از مبطلات روزه است، فردی که در روز ماه رمضان مرتکب لواط می شود و جنب می گردد، روزه اش باطل است. همچنین، اگر لواط عمدی و با آگاهی به روزه بودن باشد، علاوه بر قضای روزه، کفاره جمع نیز بر فاعل و مفعول (در صورت رضایت) واجب می گردد. این کفاره همانند کفاره افطار عمدی است که شامل شصت روز روزه یا اطعام شصت فقیر می شود. تأکید ایشان بر این است که چنین عملی در ماه مبارک، ضربه بزرگی به عبودیت و تقوای فرد وارد می سازد.

آیت الله سیستانی (حفظه الله)

آیت الله سیستانی نیز لواط را از گناهان کبیره می دانند و بر حرمت شدید آن تأکید دارند. در مورد ابطال روزه با لواط در ماه رمضان، دیدگاه ایشان نیز مانند سایر مراجع، بر این است که این عمل موجب ابطال روزه می شود. هرچند فتوای مستقیمی در مورد لواط در ماه رمضان به طور خاص در رقبا نبود، اما از فتاوای عمومی ایشان می توان به این نتیجه رسید. ایشان در استفتائات کلی شان در مورد حرمت ازدواج با خواهر مفعول، حتی به دخول کمتر از ختنه گاه اشاره می کنند که موجب حرمت ابدی می شود. این نکته نشان می دهد که ایشان حتی مراتب خفیف تر دخول را نیز بسیار جدی می گیرند و بنابراین در ابطال روزه با لواط، حکم ابطال قطعی است.

با توجه به مبانی فقهی ایشان در مورد مبطلات روزه، اگر لواط به صورت عمدی و با رضایت طرفین در روز ماه رمضان انجام شود، علاوه بر قضای روزه، کفاره نیز بر فاعل و مفعول واجب خواهد بود. این کفاره نیز کفاره جمع است.

آیت الله مکارم شیرازی (حفظه الله)

آیت الله مکارم شیرازی دارای فتوای صریح و واضحی در مورد لواط در ماه رمضان هستند که در محتوای رقبا نیز به آن اشاره شده بود. ایشان در پاسخ به سوالی درباره حکم روزه فاعل و مفعول در صورت لواط و جنب شدن، می فرمایند: «برای فاعل و مفعول هر دو: اگر منی خارج شود روزه باطل است در غیر این صورت نیز بنابراحتیاط واجب روزه باطل می شود و در هر دو مورد بنابر احتیاط واجب کفاره جمع واجب است.»

این فتوا اهمیت فراوانی دارد زیرا به وضوح بیان می کند که:

1. لواط چه با خروج منی و چه بدون خروج آن (بنابر احتیاط واجب)، روزه را باطل می کند.
2. کفاره جمع (شدیدترین نوع کفاره) بر هر دو طرف، یعنی فاعل و مفعول، واجب می گردد.

این دیدگاه نشان دهنده شدت گناه لواط در ماه رمضان و پیامدهای سنگین شرعی آن برای هر دو طرف است. ایشان همچنین در مورد «عرق جنب از حرام» (مانند عرق حاصل از لواط) معتقدند که نجس نیست، اما احتیاط مستحب آن است که با آن نماز خوانده نشود، که این خود به اهمیت پرهیز از آثار گناهان کبیره اشاره دارد.

آیت الله صافی گلپایگانی (رحمت الله علیه)

آیت الله صافی گلپایگانی نیز در فتاوای خود، لواط را از گناهان بسیار بزرگ شمرده و بر مجازات های شرعی آن تأکید فراوان داشته اند. ایشان در استفتائی درباره کسی که در خواب مرتکب اعمال شهوانی می شده و لواط انجام داده، بیان می کنند: «اگر مقصود این است که نعوذ بالله با آنان لواط نموده شرعا دو حکم دارد اول خواهر و مادر و دختر ملوط به لائط حرام ابدی است. دوم آنکه باید حد بر او جاری نمود و حد او قتل است با اختلاف در کیفیت قتل و اگر مقصود تفخیذ است حد او صد تازیانه است به هر حال گناه بزرگ است و توبه آن پشیمانی و استغفار است.»

اگرچه این فتوا به طور مستقیم به احکام روزه در ماه رمضان نمی پردازد، اما شدت گناه لواط و پیامدهای اخروی و دنیوی آن را به وضوح نشان می دهد. از آنجایی که لواط موجب جنابت می شود و جنابت مبطل روزه است، می توان با قاطعیت نتیجه گرفت که در منظر ایشان نیز، لواط در ماه رمضان، موجب ابطال روزه، وجوب قضا و پرداخت کفاره جمع خواهد بود. تأکید ایشان بر توبه و استغفار نیز راهی برای جبران این گناه عظیم را نشان می دهد.

آیت الله وحید خراسانی (حفظه الله)

بر اساس مبانی فقهی آیت الله وحید خراسانی، لواط از گناهان کبیره محسوب می شود و حرمت بسیار بالایی دارد. با استناد به فتاوای ایشان در خصوص مبطلات روزه، هر عملی که موجب جنابت عمدی در روز ماه رمضان شود، روزه را باطل می کند. از آنجا که عمل لواط (به خصوص مرتبه دخول) موجب جنابت می شود، ارتکاب آن در روز ماه مبارک رمضان، قطعاً روزه را باطل خواهد کرد.

در این صورت، بر فاعل و مفعول (در صورتی که با رضایت و آگاهی عمل را انجام داده باشند) واجب است که روزه آن روز را قضا کنند و کفاره جمع نیز بر عهده آن ها قرار می گیرد. دیدگاه ایشان نیز بر این اصل استوار است که حفظ قداست ماه رمضان و روزه، امری اساسی است و هرگونه تجاوز به حدود الهی در این ماه، با شدیدترین احکام مواجه خواهد شد. بنابراین، پرهیز جدی از هرگونه عملی که موجب ابطال روزه به این شیوه می شود، در فقه ایشان نیز مورد تأکید است.

قضا و کفاره لواط در ماه رمضان

هنگامی که فردی در روز ماه مبارک رمضان، با علم و اختیار مرتکب عمل لواط می شود، تنها به گناهی بزرگ آلوده نشده است، بلکه وظایف شرعی مشخصی نیز بر ذمه او قرار می گیرد. این وظایف در راستای جبران خطای صورت گرفته و بازگرداندن حق خداوند است که شامل قضای روزه و پرداخت کفاره می شود.

وجوب قضا

قضای روزه به معنای به جا آوردن یک روز روزه کامل به جای روزه ای است که باطل شده است. این واجب شرعی، بر هر دو طرفِ عمل لواط (فاعل و مفعول)، در صورتی که با اختیار و رضایت این عمل را در روز ماه رمضان انجام داده باشند، لازم می گردد. روزه قضا باید در طول سال و پیش از فرا رسیدن ماه رمضان سال بعد انجام شود. این کار فرصتی برای فرد فراهم می کند تا کمبود معنوی ناشی از نقض روزه را تا حدودی جبران کند و به وظیفه شرعی خود عمل نماید.

وجوب کفاره جمع

کفاره لواط در ماه رمضان، همانطور که از فتاوای مراجع معظم تقلید استنباط می شود، «کفاره جمع» است. این نوع کفاره، از سنگین ترین انواع کفارات محسوب می شود و به دلیل حرمت مضاعف گناه لواط در ماه مبارک رمضان، بر هر دو طرفِ فاعل و مفعول (در صورت رضایت و علم) واجب می گردد. کفاره جمع به یکی از دو شیوه زیر قابل انجام است:

1. روزه گرفتن شصت روز: هر فرد (فاعل و مفعول) باید شصت روز روزه بگیرد. شرط مهم در این روش آن است که از این شصت روز، سی و یک روز باید به صورت پی در پی و بدون فاصله باشد. بقیه روزه ها را می توان به صورت پراکنده گرفت. این پیوستگی در روزه، نمادی از جدیت و استقامت در توبه و جبران است.
2. اطعام شصت فقیر: هر فرد باید شصت فقیر را اطعام کند. به هر یک از این فقرا باید حداقل یک «مد» طعام (معادل حدود ۷۵۰ گرم گندم، جو، برنج یا سایر قوت غالب) پرداخت شود. این روش نیز راهی برای جبران خطای گذشته و کمک به نیازمندان است.

برخی مراجع ممکن است در شرایط خاصی قائل به کفاره تخییری (انتخاب یکی از موارد بالا) باشند، اما در مورد لواط عمدی در ماه رمضان، دیدگاه غالب و احتیاط واجب، انجام کفاره جمع است.

آیت الله خامنه ای در خصوص افطار عمدی روزه ماه رمضان، که لواط نیز از مصادیق آن به شمار می رود، می فرمایند: «بر هر یک از آنان حکم افطار عمدى جارى است و علاوه بر قضا، کفاره هم بر هر دو واجب می شود؛ که عبارت است از شصت روز روزه یا اطعام شصت فقیر و یا دادن شصت مد طعام به شصت مسکین که سهم هر کدام، یک مد (ده سیر گندم یا جو یا برنج) است.» این فتوا به وضوح نشان دهنده وجوب کفاره بر هر دو طرف است و بر اهمیت و جدیت این وظیفه شرعی تأکید می کند.

جبران این حقوق الهی، نشانه ای از صداقت در توبه و عزم راسخ بر اصلاح گذشته است. تا زمانی که این حقوق ادا نشوند، توبه کامل و پذیرفته نخواهد بود.

توبه و راهکارهای جبران گناه لواط در ماه رمضان

با وجود شدت گناه لواط، به خصوص وقتی در ماه مبارک رمضان اتفاق می افتد، رحمت الهی بی کران است و درهای توبه هرگز به روی بندگان گناهکار بسته نیست. خداوند متعال بندگانش را به سوی بازگشت و طلب مغفرت دعوت می کند و توبه حقیقی را می پذیرد. اما توبه از گناهی به بزرگی لواط، نیازمند شرایطی خاص و جدیت فراوان در جبران است.

اهمیت توبه و شرایط آن

توبه از لواط باید از عمق وجود و با ندامت واقعی همراه باشد. این ندامت، فراتر از پشیمانی لسانی است و باید در تصمیم گیری ها و اقدامات فرد نمود پیدا کند. شرایط توبه حقیقی عبارتند از:

• ندامت قلبی: فرد باید به معنای واقعی کلمه از انجام این گناه، به خصوص در ماه پربرکت رمضان، پشیمان باشد و از خودسرزنشی و تأثر درونی برای خطای گذشته رنج بکشد.
• تصمیم بر ترک دائمی گناه: توبه کننده باید تصمیم قاطعی بگیرد که دیگر هرگز به این گناه باز نگردد. این تصمیم باید پایدار باشد و با اقدامات عملی برای دوری از موقعیت های گناه آلود همراه شود.
• جبران حقوق الهی: برای آنکه توبه کامل باشد، لازم است حقوق الهی که تضییع شده اند، جبران شوند. این شامل قضای روزه های باطل شده و پرداخت کفاره جمع است که پیشتر به تفصیل بیان شد. ادای این حقوق، نشانه ای از صداقت و جدیت در مسیر توبه است.
• اخفای گناه و عدم تکرار: در مورد گناهانی مانند لواط که حد شرعی دارند، توصیه بر این است که فرد گناه خود را نزد دیگران فاش نکند و به جای آن، بین خود و خدایش توبه کند. پشیمانی و عزم بر عدم تکرار، از مهم ترین ارکان توبه است.

پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «التّائِبُ مِنَ الذَّنبِ کَمَن لا ذَنبَ لَهُ»؛ یعنی «کسی که از گناه توبه کند، مانند کسی است که گناهی ندارد.» این حدیث، امید را در دل توبه کنندگان زنده می کند و مسیر بازگشت را هموار می سازد.

راهکارهای جبران حق الله و اصلاح نفس

پس از تصمیم به توبه، مهم ترین گام، جبران عملی است. ادای حقوق الهی نه تنها یک وظیفه شرعی است، بلکه به پاکسازی روح و آرامش درونی فرد نیز کمک شایانی می کند:

1. ادای قضا و کفاره: فرد باید با جدیت تمام نسبت به قضای روزه های باطل شده و پرداخت کفاره جمع اقدام کند. این کفاره می تواند به صورت روزه گرفتن شصت روز یا اطعام شصت فقیر انجام شود. تعلل در ادای این حقوق، می تواند توبه را ناقص کرده و بار گناه را سنگین تر سازد.
2. تقویت ایمان و عمل صالح: توبه تنها به معنای دست کشیدن از گناه نیست، بلکه شروعی تازه برای انجام اعمال صالح و تقویت رابطه با خداوند است. این شامل مداومت بر نماز، دعا، تلاوت قرآن، و سایر عبادات است که به فرد کمک می کند تا از محیط گناه دور شده و به فضایی معنوی نزدیک شود.
3. پرهیز از موقعیت های گناه آلود: فرد توبه کننده باید به طور جدی از هرگونه محیط یا موقعیتی که او را به گناه بازمی گرداند، دوری جوید. این شامل تغییر در روابط دوستانه، محیط های کاری یا تفریحی، و هر عاملی است که ممکن است وسوسه گناه را در او زنده کند.
4. طلب یاری از خداوند: هر گناهکاری برای توبه و پایداری بر آن، نیازمند یاری خداوند است. دعا و توسل به درگاه الهی برای دریافت کمک و قدرت جهت دوری از گناه و ثبات قدم در راه توبه، از اهمیت بالایی برخوردار است.

در آموزه های اسلامی، توبه از گناهان کبیره همچون لواط، اگرچه سخت و نیازمند مجاهدت است، اما هرگز غیرممکن نیست. خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «بگو ای بندگان من که بر خود ستم کرده اید، از رحمت خدا ناامید نشوید. به راستی که خدا همه گناهان را می آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.» (سوره زمر، آیه 53). این آیه، چراغ راه امید برای تمامی کسانی است که به دنبال بازگشت به سوی پروردگار خود هستند.

فردی که از لواط توبه می کند و با صداقت به سوی خدا بازمی گردد، می تواند امیدوار باشد که خداوند او را خواهد بخشید و راهی برای پاک شدن از آثار گناهان گذشته خواهد یافت. این مسیر، نیازمند صبر، استقامت و مجاهدت نفس است، اما پاداش آن، رستگاری در دنیا و آخرت خواهد بود.

جدول: مقایسه احکام لواط عمدی در ماه رمضان از دیدگاه مراجع

درک تفاوت ها و اشتراکات فتاوای مراجع عظام تقلید، به مقلدین کمک می کند تا با بصیرت بیشتری به احکام شرعی عمل کنند. جدول زیر، به صورت خلاصه، مهم ترین جوانب احکام لواط عمدی در ماه رمضان را از منظر برخی از مراجع بزرگوار نشان می دهد. لازم به ذکر است که برخی از این احکام از تعمیم فتاوای عمومی مراجع در مورد لواط و مبطلات روزه استنباط شده اند، مگر اینکه فتوای صریحی در خصوص لواط در رمضان وجود داشته باشد.

مرجع تقلید	ابطال روزه	وجوب قضا	وجوب کفاره	توضیحات تکمیلی
آیت الله خامنه ای	بلی (قطعی)	بلی (بر فاعل و مفعول)	کفاره جمع (بر فاعل و مفعول)	لواط موجب جنابت است و جنابت روزه را باطل می کند. احکام افطار عمدی بر آن جاری است.
آیت الله سیستانی	بلی (قطعی)	بلی (بر فاعل و مفعول)	کفاره جمع (بر فاعل و مفعول)	حتی با دخول کمتر از ختنه گاه روزه باطل می شود. (بر اساس تعمیم فتاوای عمومی در حرمت)
آیت الله مکارم شیرازی	بلی (با منی قطعی، بدون منی بنابر احتیاط واجب)	بلی (بر فاعل و مفعول)	کفاره جمع (بنابر احتیاط واجب بر فاعل و مفعول)	فتوای صریح ایشان بر وجوب کفاره جمع برای فاعل و مفعول.
آیت الله صافی گلپایگانی	بلی (بر اساس تعمیم فتاوای عمومی)	بلی (بر اساس تعمیم فتاوای عمومی)	کفاره جمع (بر اساس تعمیم فتاوای عمومی)	ایشان بر شدت گناه لواط و مجازات های آن تأکید فراوان دارند.
آیت الله وحید خراسانی	بلی (بر اساس تعمیم فتاوای عمومی)	بلی (بر فاعل و مفعول)	کفاره جمع (بر فاعل و مفعول)	تأکید بر مبطلات روزه که شامل هرگونه جنابت عمدی می شود.

نتیجه گیری

ماه مبارک رمضان، فرصتی استثنایی برای خودسازی، تزکیه روح و تقرب به درگاه الهی است. در این ماه، هر عملی که حریم الهی را بشکند، به ویژه گناهان کبیره، با شدت و حرمت مضاعف مورد نکوهش قرار می گیرد. همانطور که بررسی شد، عمل شنیع و حرام لواط، از جمله گناهانی است که ارتکاب آن در روز ماه رمضان، علاوه بر حرمت ذاتی، موجب ابطال قطعی روزه شده و وجوب قضا و کفاره جمع را بر فاعل و مفعول (در صورت رضایت و آگاهی) در پی دارد.

مراجع عظام تقلید، همگی بر شدت این گناه و پیامدهای فقهی سنگین آن، از جمله لزوم پرداخت کفاره جمع، تأکید دارند. این احکام نشان دهنده عظمت و قداست ماه رمضان و حساسیت اسلام نسبت به حفظ طهارت نفس و روح در این ایام مبارک است. گرچه ارتکاب چنین گناهی، بار سنگینی بر دوش انسان می گذارد، اما نباید از رحمت بی کران الهی ناامید شد. درهای توبه همواره به روی بندگان باز است و توبه حقیقی، همراه با ندامت قلبی، تصمیم قاطع بر ترک گناه، و جبران حقوق الهی (قضای روزه و پرداخت کفاره)، می تواند راهی برای بازگشت به مسیر بندگی و بهره مندی از مغفرت خداوند باشد.

هر مسلمانی که در مسیر بندگی قدم برمی دارد، لازم است با آگاهی کامل نسبت به این احکام و پیامدهای گناهان، به ویژه در ماه پر فضیلت رمضان، از ارتکاب آنها دوری جوید و با تمام توان، به سوی تقوا و کمال انسانی گام بردارد. این مسیر، مسیری پر از نور و برکت است که سعادت دنیا و آخرت را برای انسان به ارمغان می آورد.