خطرات زخم بستر در صورت عدم درمان به موقع آن

زخم بستر یک مشکل رایج در افرادی است که ورزش نمی کنند. افراد مسن، ناتوان و افراد مبتلا به دیابت و گردش خون ضعیف بیشتر در معرض ابتلا به زخم بستر هستند.

زخم بستر چیست؟

زخم بستر آسیب به پوست و بافت زیر جلدی است که معمولاً به دلیل فشار طولانی مدت روی پوست ایجاد می شود. زخم بستر معمولا در نواحی استخوانی بدن ایجاد می شود، زیرا این نواحی عضله یا چربی زیادی برای جذب فشار ناشی از قرار گرفتن طولانی مدت در سطح ندارند.

آسیب بافتی ناشی از زخم بستر می تواند به بدن سرایت کند و مشکلات جدی مانند سپسیس (عفونتی که از جریان خون شروع می شود و به سایر قسمت های بدن سرایت می کند) ایجاد کند.

مناطقی از بدن که معمولاً به پوست فشار وارد می کنند و باعث آسیب می شوند عبارتند از:

• استخوان های پشت، باسن یا ران
• شانه ها
• آرنج، مچ پا یا پاشنه پا
• کمر به سر

اگر پوست آسیب دیده و زخمی شود، هر گونه فشاری که به آن ناحیه وارد شود، زخم را بدتر می کند. به عنوان مثال، مناطق چرب به دلیل عدم پشتیبانی و جذب فشار زیر پوست، کمتر مستعد ابتلا به زخم بستر هستند. با این حال، این مناطق نیز به دلیل داشتن اعصاب بیشتر در معرض خطر هستند.

مشکلات زخم بستر

هر گونه مشکل در زخم های فشاری می تواند منجر به بستری طولانی مدت در بیمارستان، درد شدید مداوم و کیفیت پایین زندگی شود. بدون درمان مناسب، ناحیه آسیب دیده آسیب شدید پوستی را متحمل می شود و بافت مرده باعث ایجاد زخم های باز می شود. علاوه بر این، افراد مسن، بیماران، دیابتی ها و افرادی که مشکلات حرکتی دارند بیشتر در معرض مشکلات زخم فشاری قرار دارند.

در مراحل پیشرفته، زخم های فشاری با ساییدگی بدتر می شوند. در صورت عدم درمان، بیمار به راحتی دچار شرایطی مانند موارد زیر می شود:

• سلولیت شدید (عفونت بافت عمیق)
• استئومیلیت (عفونت استخوان)
• گانگاریا و سپسیس (عفونت خون)
• نکروز (فاسئیت نکروزان، باکتری های گوشتخوار)

سلولیت

عفونت ناشی از زخم بستر به راحتی می تواند به لایه های زیرین پوست برسد و باعث ایجاد سلولیت شود. علاوه بر قرمزی و درد شدید، تورم شدید نیز ممکن است در پوست بیمار ایجاد شود.

بدون استفاده مناسب از آنتی بیوتیک ها، بیمار ممکن است دچار عفونت کشنده ای شود که به راحتی به مفاصل، استخوان ها و جریان خون برسد. اگر سلولیت در ساکروم یا کمر ایجاد شود، عفونت به راحتی می تواند وارد ستون فقرات و نخاع شود و در نهایت به مغز برسد.

استئومیلیت

عفونت استخوان ها (استئومیلیت) و مفاصل (آرتریت سپتیک) می تواند باعث آسیب شدید به استخوان ها، بافت ها و غضروف بیمار شود. تنها درمان موثر استفاده از دوزهای بالای آنتی بیوتیک های خاص یا برداشتن استخوان یا مفصل از طریق جراحی است.

قرقاریا

گانگرن یک عفونت نادر و کشنده است که توسط گازهای تولید شده توسط باکتری کلستریدیوم ایجاد می شود. باکتری ها در نواحی آسیب دیده بدن که اکسیژن کم یا بدون اکسیژن وجود دارد رشد می کنند. این باکتری ها گازهای مضر تولید می کنند و سموم خطرناکی را در بافت های مجاور آزاد می کنند.

بیمار معمولاً درد شدید همراه با تورم سریع پوست را تجربه می کند. بدون دبریدمان، از آنجایی که پوست مرده و عفونی برداشته می شود، بیمار مجبور می شود هر عضو آسیب دیده را قطع کند تا قانقاریا به کل بدن نرسد.

سپسیس

سپسیس یک مشکل شایع در بیماران مبتلا به زخم بستر است. این عفونت خطرناک در جریان خون می تواند به سرعت در سراسر بدن پخش شود و باعث اختلال در عملکرد اعضا و مرگ شود.

بدون درمان مناسب، بیمار شوک سپتیک را تجربه خواهد کرد که احتمال زنده ماندن آن 50-50 است. علائم شایع عبارتند از تب، بی حالی، اضطراب، حواس پرتی و از دست دادن اشتها.

نکروز (فاسئیت نکروزان)

اگر استرپتوکوک های گروه A باعث عفونی شدن زخم بستر شوند، می تواند منجر به نکروز (فاسئیت نکروزان) شود. در اکثر مردان و زنان مسن، نکروز (فاسئیت نکروزان) یک مشکل کشنده است و منجر به مرگ سریع بافت می شود.

نکروز (فاسئیت نکروزان)، که معمولاً به عنوان باکتری گوشتخوار شناخته می شود، نیاز به درمان فوری پزشکی دارد. جراح شما ممکن است دبریدمان (برداشتن بافت مرده) و استفاده از آنتی بیوتیک های خاص را توصیه کند.

درمان های تخصصی و لازم برای جلوگیری از ایجاد زخم بستر

احتمال مرگ بیمارانی که مشکلات تختخواب دارند بیشتر است. متأسفانه، آزمایشات استئومیلیت و سایر مشکلات جدی زخم بستر اغلب دقیق نیستند.

بدون مراقبت فوری پزشکی، اگر سپتی سمی یا عفونت استخوان شروع شود، یک زخم بستر شدید می تواند ظرف چند ساعت یا چند روز فرد را بکشد. احتمال زنده ماندن از زخم بستر شدید بستگی به شدت زخم و سلامت عمومی بیمار دارد.

می توان از زخم بستر شدید جلوگیری کرد

تقریباً تمام زخم های بستر شدید و پیشرفته قابل پیشگیری هستند. با اقدام به موقع می توان زخم بستر را درمان کرد.

درمان زخم بستر عبارتند از:

• کاهش فشار در ناحیه آسیب دیده با کمک تغییر مداوم موقعیت و استفاده از وسایل توزیع کننده فشار مانند: تشک و بالش برای کاهش فشار
• برای زخم بستر از دارو و پماد استفاده کنید
• پوشش هایی مانند چسب های ژل یا فوم
• مراقبت از زخم با تمیز و خشک نگه داشتن پوست
• تغذیه مناسب و هیدراته ماندن، زیرا یک رژیم غذایی نامناسب می تواند روند بهبود زخم بستر را کند کند.
• از مشکلاتی مانند عفونت جلوگیری کنید

اگر زخم بزرگ و عمیقی دارید که خوب نمی شود، پزشک ممکن است نیاز به برداشتن بافت آسیب دیده با جراحی داشته باشد.

چگونه می توانم از زخم بستر جلوگیری کنم؟

اگر در رختخواب هستید:

• هر 2-3 ساعت موقعیت خود را تغییر دهید. حتی یک جابجایی کوچک کمک خواهد کرد.
• از بالش برای جلوگیری از لمس مچ پا و زانو استفاده کنید، به خصوص زمانی که به پهلو دراز کشیده اید.
• از تا زدن و چروک شدن ملحفه خودداری کنید.
• اگر روی تخت نشسته اید، توجه داشته باشید که سر خوردن به پایین می تواند به باسن و پاشنه پا آسیب برساند.
• در صورت لزوم از دیگران کمک بگیرید.

اگر نشسته اید:

• هر نیم ساعت یکبار چند دقیقه به جلو یا چپ و راست خم شوید تا فشارتان کاهش یابد.
• اگر می توانید آن را تحمل کنید، آن را برای چند دقیقه انجام دهید.
• اگر می توانید پیاده روی کنید، کمی پیاده روی کنید.

* گزارش های تبلیغاتی