رستاخیز ۱۴۰۱/ از اوکراین به کربلا

Isnaples_سهیلا صدیقی: اربعین 1401 فقط یک رویداد باشکوه بین ایران و عراق نبود. امسال «راه های» منتهی به کربلا میزبان شیعیان هند، پاکستان، افغانستان، اوکراین و… بود که همگی پیاده به حرم امام حسین (علیه السلام) و حضرت عباس (علیه السلام) رسیدند; افرادی که برای خود داستان دارند.

یک زائر اوکراینی که خود را «مطهره» معرفی می کند، می گوید: امسال اولین بار است که برای زیارت اربعین می آیم، خیلی شوکه شده ام و چیزی را که می بینم باور نمی کنم، ابتدا به نجف آمدم و بین حرم ها قدم زدم. امام علی (ع) و امام حسین (ع) به مدت 3 روز اینجا گرما و لطافت عجیبی است و از همین لحظه دلم برای کربلا تنگ شده است فکر می کنم یک هفته طول بکشد تا از شوک چنین شوکی خلاص شوم. یک سفر و بتوانید درباره آن با جزئیات فکر کنید و صحبت کنید.»

محمد از پاکستان وارد کربلا شد و مادر مسن خود را به دیدار او آورد: “در این سفر برادران و خواهران ما در میان شیعیان برآورده می شوند. ما همه در اینجا برابر هستیم و این زیباست.”

مریم 45 ساله که از شهرستان خوی در راهپیمایی اربعین شرکت کرده بود، می گوید: حدود یک هفته برای زیارت امام حسین (ع) در سفر بودم و بعد از زیارت امام علی (ع) از نجف آمدم. راه افتادم.تمام راه را گذراندم.سفر بسیار سخت و باید بگم که این سختی رو خیلی دوست داشتم.نمیخواستم یه لحظه تو این سفر راحت باشم چون با تمام وجودم میخواستم اون قسمت رو بچشم از سختی هایی که حضرت زینب (سلام الله علیها) در این راه متحمل می شود».

مهدی 38 ساله تهرانی که از تاول های شدید در پاهایش رنج می برد، معتقد است: «این سفر و این پیاده روی ساختی بسیار انسانی است، من چند سالی است که در مسیر اربعین قدم می زنم، هرچند سخت و چالش برانگیز است. برای من سوختی است که هر سال برای ادامه زندگی به آن نیاز دارم. کاش سفر طولانی‌تر بود و بیشتر اینجا می‌ماندم.»

اکنون خورشید اربعین 1401 غروب می کند، همه کسانی که آمده اند و قدم هایشان را نذر فلانی یا فلانی کرده اند، یکی یکی کربلا را ترک کنند، شاید روزی در این سرزمین گمشده خود را پیدا کنند.

انتهای پیام