ما دیکتاتورهای کوچک – دیباروز

ما فرصت نکردیم وگرنه ما از هر دیکتاتوری مستبدتریم! وقتی اصرار می کنیم که دیگران هم مثل ما باشند و هر طور که ما می خواهیم فکر کنیم و همان لباس بپوشیم وگرنه فحاشی، مزخرف و خودداری می کنیم!

البته هرکسی حق دارد یک صفحه را فالو کند یا نه، اما به دیگران حق ابراز علاقه و سلیقه ندادن به هر دلیلی بدون شک دیکتاتوری است! بسیاری از صفحاتی که من دنبال می کنم مطالبی را پست می کنند که دوست ندارم، خوب! من دوست ندارم سفارش بدهم! آیا باید به خودم حق بخشش، گزارش، حذف، مسدود کردن و لغو فالو را بدهم؟

اگر کسی که به دیگران قدرتی برابر با پست کردن یک عکس در یک صفحه رسانه اجتماعی نمی دهد چه می شود؟

حقیقت تلخ این است که فعلاً یک کلیک بیشتر نداریم وگرنه اگر به زور به طرف حریفان آمده بودیم سرمان را می بریدیم و شکممان را دریدیم!

بیایید صادقانه بپذیریم که همه ما دیکتاتور هستیم و گاهی مدعیان لیبرالیسم و ​​دموکراسی در عمل فاشیست ترین هستند. چه بسیار ادعاهای روشنفکری در عرصه هنر و محافل سینمایی که آزادی را نباید انکار کرد! هر کس باید خودش باشد! هنرمند نباید او را مجبور به حجاب کند!

به صراحت به یاد دارم که خانم افسانه بیژن صراحتاً گفت که بعد از سفر کربلا، برخی از دوستان نزدیکش به تماس تلفنی او پاسخ ندادند! آیا این معنای آزادی و اندیشه است؟