وقتی همه چیز بیش از اندازه سیاسی می‌شود

آنها حتی مرتکب را به شوخی می خوانند و از او می خواهند که به او توصیه کند از سمت خود استعفا دهد یا او را اخراج کند و بعید نیست که برخی افراد مجازات سخت تری را برای وی صادر کنند! البته مجلس یا قوه قضائیه باید هرچه سریعتر در این امر مداخله کرده و تصمیم خوبی بگیرند تا حقوق کسی را نقض نکنند و ذهن مردم را در این مورد روشن کنند.

البته نحوه وقوع حادثه باید به دقت بررسی شود و با هرکسی که آن را نقض کند باید برخورد شود. ما هم به مجلس و هم به مقام اجرای قانون احترام می گذاریم و هر دو باید وظایف خود را به خوبی انجام دهند. اگر هر یک از نهادها به هر طریقی پیروز شوند ، ضررهای سنگینی به دنبال خواهد داشت.

شکی نیست که انسان می تواند اشتباه کند. هرکسی اشتباه می کند. باید دید آیا این اشتباه عمدی بوده است یا از روی ضرورت و فوریت بوده است. در هر صورت پذیرش گناه و عذرخواهی در کوتاه مدت مهم است که باید سریع انجام شود.

از آنجا که جامعه به دلیل کمبودها در امور مختلف اجرایی و اجرایی ملتهب است ، مسئولان در هر طبقه نباید کاری کنند که مردم بیشتر تحت تأثیر قرار گیرند.

وقتی صحبت از رسانه های خارجی می شود سیاسی تر می شود. من این را می گویم زیرا وقتی می بینیم ایالات متحده تمام رسانه های اجتماعی را به خاطر منافع خود در حوادث اخیر به ترامپ (رئیس جمهور فعلی) تعطیل می کند ، آنها سعی می کنند رویدادهای خصوصی خود را سانسور کنند. در حالی که اگر در مورد سایر کشورها باشد ، هر رویداد کوچک به گونه ای تقویت می شود که گویی در هیچ کجای دنیا سابقه نداشته است ، پس چرا باید غفلت کنیم و افراد خارجی را سوژه کنیم و در این زمینه به طور فعال با آنها مشارکت داشته باشیم؟

ما نباید در اشتباه او اغراق کنیم زیرا هیچ کس شخصاً با ما مغرض یا مغرض نیست. در مثال های قبلی باید نحوه برخورد با آن نیز بررسی شود. رهنمودهای قرآن بزرگترین درس برای ماست: “ما به مردم الاتدلوا کمکی نمی کنیم. عدالت به تقوا نزدیکتر است.” (یعنی دشمنی با کسی نباید شما را از مسیر عدالت منحرف کند).

آنچه باید مورد توجه قرار گیرد این است که اگر هر یک از وزرا ، وکلا ، نیروهای نظامی و انتظامی این وظیفه را نقض کنند ، سازمان مورد نظر می تواند در این امر دخیل باشد ، اما اگر آنها زندگی شخصی خود را نقض کنند ، نمی توان از سازمان آنها س questionال کرد اگر آنها در زندگی خانوادگی اشتباهی مرتکب شوند ، نباید به سازمان آنها حمله شود یا اگر با شخصی در همسایگی خود درگیر شوند ، این تقصیر سازمان نیست. حتی اگر آنها در این موارد موقعیت خود را نادرست بیان کنند ، باز هم مسئله شخصی است و به خود آنها بستگی دارد و باید مواخذه شوند.

از همه مهمتر ، استفاده سیاسی از این حادثه شخصی صحیح نیست و با توجه به انتخابات پیش رو ممکن است از این پس تکرار شود. در هر صورت ، اتفاقی افتاده است ، نباید سیاسی شود و باید به همه عناصر بد سیاسی گفت که چرا این نماینده وارد مجلس شده است. اگر برخی به دلایلی با پارلمان مشکلی دارند ، این مسئله دیگری است. باید پرسید اگر چنین مجلسی با اکثریت قریب به اتفاق انتخاب شود ، آیا امکان چنین اتفاقی وجود ندارد؟ آیا در این مورد نیز اعتراضات به این شکل بود؟

هنگامی که یک دادخواست شکایت می شود ، تعاملات نیز وجود دارد. در اینجا نباید با احساسات برخورد شود و باید منتظر قضاوت صحیح بود. باید دید چه کسی شروع کرد و چه کسی ادامه داد. بله ، در این مورد خاص ، فروشنده یا راننده خود تصمیم می گیرند که از خط خصوصی عبور کنند به یک دلیل خاص. خوب ، در نگاه اول انجام این کار نادرست است ، اما نحوه رسیدگی به پلیس نیز در این امر دخیل است و مقرراتی که مبادله می شوند و باعث درگیری بیشتر می شوند نیز باید در نظر گرفته شوند. ما نباید قصد ضربه زدن به یک استخدام کننده را در صورت گفتن زشتی نادیده بگیریم و یا آن را توجیه کنیم. انتظار می رود قاطعیت از نیروی پلیس ، مودبانه و محترمانه باشد.

اگر انتظار داریم نماینده تصمیم دیگری بگیرد ، باید انتظار داشته باشیم كه مأموران اجرای قانون بهتر عمل كنند. به عنوان مثال ، به او اجازه داده شد كه برود ، اما شماره اتومبیل او را بردند و به مجلس نشان دادند. فرض کنید نماینده ای می خواهد صبح به جلسه عمومی برود و مجلس به هر دلیلی منتظر کسی می ماند ، اگر جلوی وی گرفته شود آیا آسیبی به کشور نمی رسد؟ ممکن است بگویید باید زودتر منتقل می شد ، که درست است ، اما با این وضعیت ترافیکی ، اندازه و جابجایی ماشین ها ، آیا چیزی قابل پیش بینی است؟ البته این قاعده نباید باشد ، اما نباید موارد استثنا را نادیده گرفت.

در اینجا ، هم پارلمان و هم پلیس باید کارمندان خود را توجیه کنند یا محتوای آموزش خود را مرور کنند تا ببینند در این زمینه کمبودی وجود دارد تا همه بتوانند وظایف خود را انجام دهند. آیا سازمان های پارلمانی ، پلیس و نیروهای تحت امر آنها وظایف خود را انجام دادند؟

شهود در این مورد فوق العاده است. اما ممکن است هر شاهد بخشی از ماجرا را دیده باشد. مثلاً شخص می بیند که سیلی (که باید صفت آن را نیز در نظر گرفت) طوری نواخته شد که او از آنچه قبلاً اتفاق افتاده آگاه نبود. شخصی در گوش کسی حرف بدی زد اما او فریاد زد و توهین کرد. همه او را دیدند که دارد فحش می دهد ، اما حرف اول را در گوش او نمی شنوند. بنابراین احساساتی نباشید و منتظر یک محاکمه عادلانه باشید. این حادثه جنبه مثبتی نیز داشت ، یعنی اینکه مردم و حتی سازمانهای مسئول به سرعت پاسخ دادند و قول پیگیری دادند که مثبت است.