پیاده‌روی اربعین، سنتی به درازای چهارده قرن
همچنین گزارش شد که حضرت آدم (صلی الله علیه وآله) هزار بار پیاده به خانه خدا رفت. این شیوه راه رفتن و سنت راه رفتن به هیچ دین یا فرهنگ خاصی در تاریخ اختصاص داده نشده است ، زیرا سزار ، پادشاه روم ، با خداوند عهد بست که هر زمان که در نبرد علیه امپراتوری ایران پیروز می شود. ، او از این پیروزی بزرگ ، از پایتخت سلطنت خود ، که در آن زمان قسطنطنیه بود ، قدردانی کرد تا از اورشلیم با پای پیاده دیدن کند و پس از دستیابی به این پیروزی ، به عهد خود وفا کرد و پیاده راهی اورشلیم شد.
در دین اسلام ، زیارت پیاده سنت خوبی است و در این زمینه توصیه های زیادی از سوی ائمه معصومین (علیهم السلام) شده است.
امام صادق (علیه السلام) زیارت خانه پیاده خود را مهمترین وسیله برای نزدیک شدن و تقرب به خداوند متعال دانست و فرمود:
“یک استدلال پیاده معادل هفتاد است!” »
البته روایات زیادی در این زمینه از معصومین دریافت شده است. اهل بیت علیهم السلام نیز این سنت حسنه را رعایت می کردند ، زیرا گفته شد که امام مجتبی علیه السلام 25 بار پیاده برای زیارت خانه خدا از مدینه دیدن کرد.
امام حسن (علیه السلام) هنگام حرکت به سمت حرم خدا از محوطه فرود آمد و فاصله بین مدینه و مکه مکرمه را با پای پیاده و تمام کاروانهای پیروی از امام (علیه السلام) پیاده طی کرد. از ارابه های خود پیاده شدند ، تا زمانی که دیگری پیاده شد. سواره نظام آنجا نبود بله در کاروان.
در روایتی دیگر آمده است که امام حسین (علیه السلام) در حال راه رفتن در حالی بود که تانکرها و تجهیزات در کنار او بدون اسب حرکت می کردند. روایات تاریخی نشان می دهد که ورود پیاده به بارگاه امامان آثار باستانی (سلام الله علیها) از زمان ائمه معصومین (علیهم السلام) رایج بوده است.
غالباً حضرت زین العابدین (علیه السلام) برای بازدید از حرم پیشین خود ، امیرالم theمنین (علیه السلام) به نجف اشرف می آمد و فرسخ را در این قبر مقدس مستقر می کرد. شب را در آنجا گذراند
امام صادق (علیه السلام) در این باره می فرماید: هرکس پیاده به زیارت امیرالممنین (علیه السلام) برود ، خداوند متعال ثواب یک حج و عمره را برای او می نویسد!
و اگر پیاده برگردد ، پاداش دو حج و دو عمره در هر زمان برای او نوشته می شود!
جابر بن عبدالله انصاری اولین زائر کربلا در چهلمین روز سال 61 هجری از مدینه است. از سوی دیگر ، کاروان الله ، با بازگشت به مدینه ، ابتدا عازم کربلا شد ، در روز چهلم ، این دو کاروان به فاصله کوتاهی از دو طرف به کربلا رسیدند و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ، به خاک سپرده شد. شهدای عاشورا.
این سنت حسنه و پیاده روی تا کربلا و نجف اشرف ، در طول سالهای وجود امامان علیهم السلام علیرغم حکومت وحشیانه و خونین بنی امیه و عباسیان انجام شد.
حاکمان دولت های شیعه مانند دولت آل بویه و دولت صفویه این سنت حسنه را رعایت کردند و سعی کردند آن را در بین شیعیان گسترش دهند. شاه عباس صفوی و علمای بزرگ عصر خود مانند شیخ بهایی برای اشاعه و اشاعه فرهنگ حج ، در سال 1009 هجری قمری از اصفهان ، عزم مشهد را پیاده مقدس کردند و از زیارت هشتم دیدن کردند. قبل از.
علما و شیوخ به پیروی از امامان معصوم اهمیت زیادی به این سنت حسنه قائل بودند و این شهرت آنقدر زیاد است که زیارت کربلا و بارگاه حسینی پیاده تا زمان شیخ مرتضی انصاری رایج بوده است. تا آنجا که به او گفته شد ، بر اساس نذرهای خود ، آنها پیاده به زیارت امام هشتم در مشهد مقدس رفتند.
طبق روایات تاریخی ، از گذشته های بسیار دور و در دوران زندگی ائمه هدی (علیه السلام) ، سنت وجود داشت که در این ایام خاص به زیارت برویم.
از جمله آموزه های شیعه ، زیارت حرم امام حسین (علیه السلام) در طول سال در پنج زمان خاص است. اول رجب ، اواسط ماه رجب ، نیمه شعبان ، ایام عرفات و چهل روز ، پنج تاریخ است که توسط اهل بیت (علیهم السلام) برای زیارت امام توصیه شده است. طبق روایات تاریخی ، از گذشته های بسیار دور و در دوران زندگی ائمه هدی (علیه السلام) ، سنت وجود داشت که در این ایام خاص به زیارت برویم. سنتی که معمولاً در نجف با حج امام علی (علیه السلام) آغاز می شد.
این در حالی است که جنبش عاشورا دو قرن پیش تا زمان متوکل در سراسر جهان گسترش یافت و هرگونه تغییر در کربلا و بارگاه امام (علیه السلام) در سراسر جهان اسلام گسترش یافت ، تا زمانی که کار متوکل آغاز شد. در سال 236 ه. تخریب بارگاه امام حسین (ع) به شعور شیعیان آفریقا رسید.
همانطور که قبلاً اشاره کردیم ، علما و شیوخ حوزه نجف نقش گسترده و بلندی در احیای و احیای این سنت حسنه نشان داده اند و در طول تاریخ گذشته ، این سنت بیشتر به دلایل سیاسی خوب بوده است. ، و فشار دولت های ضد شیعی حاکم در حال تضعیف هستند. ، به عنوان حماسه ای احساسی و دریایی متلاطم از مردم پیاده ، و در اربعین حسینی تا کربلا می بینیم و تماشا می کنیم.
در برخی روایات تاریخی ذکر شده است که زیارت کربلا پیاده تا زمان مرحوم شیخ مرتضی انصاری (تقریباً 1281 هجری قمری) مرسوم بوده است ، اما زمانی او را فراموش کرده و در این هنگام مرحوم محدث النوری از آن استقبال کرده است.
در آن زمان گفته می شود که این حرکت و راهپیمایی به سمت کربلا را نشانه فقر و محرومیت می دانستند! این سنت با عزم و تلاش نوری احیا شده است.
او برای حمل بار دام گری كرد ، همراه یاران و شاگردانش برای زیارت امام حسین پیاده رفت و در سه شب از نجف به كربلا رفت. آنها صبح و عصر در پیاده روها قدم می زدند و در وسط روز استراحت می کردند ، غذا می خوردند و نماز می خواندند. کار آنها مورد استقبال مردم ، علما و بزرگان قرار گرفت و جمعیت زیادی به آنها ملحق شدند ، که گاه بیش از 30 چادر از بیست تا سی نفر بودند.
این عالم بزرگوار برای اولین بار در عید قربان از نجف تا کربلا پیاده روی کرد ، سفری که سه روز به طول انجامید و حدود 30 نفر از دوستان و اقوام آن را همراهی کردند. و محدث نوری از آن زمان تصمیم گرفت هر سال این عمل را تکرار کند و برای آخرین بار در سال 1319 هجری قمری از حرم ابی عبدالله حسین (علیه السلام) دیدن کرد.
راهپیمایی به سوی کربلا در فصول مختلف ، به ویژه در حسینی چهل ساله ، تا زمان محدث النوری ، از سوی علما و علمای نجف اشرف ادامه یافت ، اما با ورود اولین نوع خودروها به منطقه ، سفرهای کاروان متوقف شد. زیارت پیاده نیز بسیار کم رنگ و فراموش شده بود.
در آن زمان ، مرحوم آیت الله العظمی سید محمود شاهرودی ، به عنوان یکی از استادان و سوابق علم و نفوذ معنوی در حوزه نجف ، وارد میدان شد و به دلیل تعهد و اصرار وی برای پیاده روی به سمت کربلا ، این سنت به خوبی گسترش یافت. و به عنوان یک سفر مقدس به زندگی بازگشت. با توجه به اینکه برخی از ایرانیان ، به ویژه روحانیون ، گاهی در این سفر آنها را همراهی می کردند ، مردم نجف و اطراف آن ، و سپس شیعیان عراق ، به تدریج به این سنت کهن ، معنوی و معنوی توجه کردند ، و بنابراین ، در حال حاضر زمان. در قرن بیستم ، سنت پیاده روی به سمت کربلا ، به ویژه اربعین ، دوباره رواج یافت.
مشهور است که مرحوم آیت الله شاهرودی در شبهای جمعه بیش از صد بار در مسیر نجف به کربلا و در سایر سفرهای زیارتی قدم زدند و در این سفر معنوی جمعی از طلاب ، دیگر علما و بزرگان حوزه او را همراهی کردند. به به
این اقدام محبوبیت راهپیمایی تا کربلا را در بین علما ، حوزویان و دیگر گروه های جامعه افزایش داد و تعداد آنها سال به سال افزایش یافت. در آن زمان اکثر شیوخ ، اساتید و علمای حوزه مانند آیت میرزا جواد مالکی تبریزی ، سید محسن امین ، شیخ محمد حسین غرافی معروف به کمپانی ، میرزا نائینی ، سید محمد روحانی ، میرزا جواد تبریزی و علامه امینی ، بودند. سید محمد شاهرودی ، شهید عبدالصاحب حکیم ، شهدا و علمای بزرگ از خاندان بحرالعلوم و حکیم و مرحوم سیباویه که خود کاروانی از جوانان پرشور را راه انداخته بود و از نظر منظم منظم ترین کاروان محسوب می شد. از امکانات ، تا زمانی که متوفی از این فرصت استفاده کرده و با ایجاد درس های دینی و اخلاقی در نیمه راه و غیره از آن استفاده کرد ، داشتن شهرت بالا در این جهت برای سالهای متمادی که با این کاروان همراه بود کار آسانی نبود! آنها این مسیر را پیمودند و به عظمت و دوام افزودند.
شاید بتوانم بگویم که در این زمان ، به ویژه در اربعین حسینی ، تعداد اندکی از علمای برجسته در حوزه وجود داشت که این راه را انتخاب نکرده باشند ، و از آن زمان هزاران نفر از دو راه ، راه آمده اند. و جاده فرعی ، رودخانه فرات ، معروف به “راه دانشمندان” ، پیاده روی تا سرزمین عشق و حماسه و بهشت روی زمین بود.
زیارت کربلا در طول زمان در عراق گسترش یافت و در مناسبت های مختلف ، زائران امام حسین (علیه السلام) از اقصی نقاط عراق به کربلا رفتند و از شهر خود تا کربلا پیاده روی کردند ، و مناسبت ها ، چهل پیاده روی ، جایگاه ویژه ای داشت
با روی کار آمدن حکومت بعثی بنی امیه ، به شدت به این موضوع ، مراسم عزاداری و رسوم پرداخت و بسیاری از زائران در پیاده رو دستگیر ، زندانی و برخی شهید شدند!
در آن زمان مهمانی کسل کننده دریاچه به طور کامل بسته نشده بود ، و مردم ناامید ، مخفیانه و از طریق دانشمندان که در میان باغ ها بودند ، با چراغ هایی با فتیله های سیاه روغن و دیگران هدایت می شدند. اینکه ساکنان آن منطقه و کشاورزان آن از آن به عنوان چراغی برای آبیاری باغات و مزارع برنج خود و گاهی مقداری خرما به عنوان چمدان و غذا برای زائران استفاده می کردند ، علاوه بر این چراغ های چشمک زن در شب ، زائران و پیاده روها ، در شب و مخفی ، آنها راهی کربلا شدند و چندین روز در باغها پنهان شدند و در این زمان وحشت و کشتار ، هنوز زائرانی که خود را قربانی می کنند این سنت 1400 ساله را حفظ می کنند.
اما پس از سقوط رژیم بعث ، عشق به حسینی عزیزان امام حسین (علیه السلام) را به خود جلب کرد و این سنت پایدار دوباره گسترش یافت.
و اکنون می بینید که از آغاز صفر ، بیش از گذشته ، حجاج و حاج حسینی ، نه تنها از همه شهرهای عراق ، بلکه از همه شهرها و کشورهای جهان ، به این سرزمین آمده و جهانی ایجاد می کنند. حماسی!
این عاشقان پای خود را در بهشت روی زمین ، در رکاب امامان معصوم و کاروان اسیران خدا ، و سرانجام به کعبه که ناظر بر امیدها و آرزوهای آنها است ، یعنی کربلا ، بارگاه امام حسین (ع) و وفادارانش برادر ، حضرت ابوالفضل و یاران ناامیدش نجات خواهند یافت.
شایان ذکر است که در چند سال گذشته ، این سنت زیبا و خیرخواهانه ، که نزد خداوند دارای مقام والایی بود ، نه تنها مورد توجه این شیعیان ، اهل سنت و همه مسلمانان از فرقه های مختلف آنها قرار گرفت ، بلکه مورد توجه آن ها نیز قرار گرفت. سایر ادیان و مذاهب الهی مانند مسیحیان فرقه ها و مذاهب مختلف نیز در این راهپیمایی و اجتماعات بزرگ جهانی شرکت کردند ، که به قاطعیت می توانم بگویم زیارت اربعین کربلا ، اکنون کانون همبستگی بین همه ادیان و خداست. ادیان در این دوران یک عصر محسوب می شوند و امام حسین علیه السلام اکنون تنها یکی از آن شیعیان است ، نه از اهل سنت و مسلمانان ، بلکه از همه جویندگان حقیقت و آزادی در جهان.
البته باید پذیرفت که این سنت حسنه که از دیرباز توسط امامان معصوم تأیید شده است ، با تلاش و دقت مراجع شیعه و معماهای آنها در این دوران پس از غیبت امام زمان (عج) انجام شد. ارواح. و هر دوره ای به دلیل ضعیف شدن او ، مرد بزرگی از نجف اشرف را به او باز می گرداند ، و من شک ندارم که به برکت پیرمرد ، حماسه چهل پیاده روی روز به روز گسترده تر می شود. و اقیانوس غوغایی حرکت مردم را با امواج حتی قوی تر خفه کرد. تاثیر بیشتری خواهد داشت.
مگر نه این است که رسول اکرم صلی الله علیه و آله خبر و وعده را به دختر بزرگوارش حضرت فاطمه بانوی عالمیان ابلاغ کرد که نسل به نسل تا روز قیامت ، آنها عزاداری پسرت را زنده نگه دار تا ما غصه بخوریم !!
* خادم افتخاری حرم اطبا عراق و عضو آکادمی علوم پزشکی ایران