همزمان با روز شادی ، یک روانشناس گفت که خوشبختی یک احساس درونی دائمی است: “تلاش های پی در پی و موفقیت های حاصل ممکن است باعث خوشبختی موقتی شود ، اما لزوما به معنای خوشبختی دائمی نیست زیرا ذهن فرد به جستجوی نتیجه می پردازد. از همه لذت نمی برد لحظه هایی که نتیجه همه لحظه ها و تلاش است. فکر کردن ، و در نهایت رسیدن به هدف و نتیجه ، و بنابراین او ناراضی است.
سامان آسیابانی در کوفتوگو با دیباروز ، وی گفت: خوشبختی حالتی ذهنی است که در آن فرد احساس لذت و خوشبختی می کند ، به عبارت دیگر ، خوشبختی احساسی مثبت است بدون احساس درد و احساس گناه و حاوی آرامش ذهنی و رضایت درونی است که به عنوان تحقق آن تعبیر می شود. زندگی خوشبختی احساسی درونی است که خود را در نشانه های رضایت از زندگی و خلق و خوی خوب در بیرون از فرد نشان می دهد.
وی افزود: خوشبختی زمانی حاصل می شود که فرد در طول زندگی خود تجربه ای از گذشته خود بدست آورد ، از لحظه کنونی خود لذت ببرد ، نسبت به آینده خود خوش بین و خوش بین باشد و سعی کند با انجام کارهایی در زندگی خود احساس خوشبختی کند ، حتی اگر به طور قطعی باشد. ” یک فرد شاغل می تواند از انصاف ، نظم ، اعتماد به نفس و نوع دوستی در محیط کار خود لذت ببرد و از کار در آن مکان احساس خوشبختی پایدار کند.
به گفته آسیابانی ، افراد خوشبخت بیش از حد درگیر مشکلات ذهن خود نیستند و با دیدی راه حل محور مسائل پیش روی خود را مشاهده می کنند ، آنها کمال گرا نیستند و از آنچه دارند راضی هستند اما همیشه در بهبود جسمی خود تلاش می کنند شرایط آنها ورزش می کنند و فعالیت های پیشگیرانه انجام می دهند ، مراقبت می کنند و از زیبایی و قاعده ظاهری خود لذت می برند ، همچنین به حقوق دیگران احترام می گذارند و از احترام دیگران برای حقوق خود لذت می برند. از طرف دیگر ، آنها به زندگی خود متعهد هستند و سعی می کنند شرایط شخصی ، شغلی ، اقتصادی و عاطفی خود را تا حد ممکن مطلوب کنند.
این روانشناس درباره چگونگی تداوم احساس خوشبختی گفت: افراد و دوستان پیرامون فرد می توانند با تحریک امید و حمایت روانی از اهداف و ایده های فرد و همچنین تحسین از شرایط زندگی فرد ، به حفظ احساس خوشبختی کمک کنند. همچنین برقراری ارتباط با افراد مثبت و امیدوار فرد را از افکار منفی و ناراحت کننده دور می کند و منجر به قدرت قلب فرد در مواجهه با اهداف و آرمان ها می شود.
وی معتقد است برخی از دوستان و اطرافیان با تحریک افکار ناامیدانه و منفی ، فرد را به سمت وسواس درست و غلط در زندگی سوق می دهند و فرد را در ناامیدی و ناامیدی به سعادت و نشاط می رسانند. امید و خوشبختی برای داشتن تفکر مثبت و خوش بینانه ضروری است.
وی ادامه داد: احساس خوشبختی در فرد باعث عزم راسخ ، انعطاف پذیری و امید در برابر مشکلات دشوار می شود و فرد را از بسیاری از شیب های ذهنی ناامید کننده در مسیر زندگی محافظت می کند و با تقویت ایمان ، فرد را به تلاش بیشتری سوق می دهد برای مقابله با مسائل غم انگیز. ” و آن فرد خوشبخت با تجربه و خرد بیشتری برای حل امور زندگی خود در آشفتگی زندگی در مقابل خود قرار می گیرد و به تقویت ایمان و عزت نفس خود بیش از پیش کمک می کند.
اسپانی در پایان توصیه هایی در این زمینه ارائه داد و گفت: برای خوشبخت بودن باید هنگام بروز مشکلات به فکر مسئله ای در زندگی باشید ، با تکیه بر اینکه این مشکل نیز مانعی برای زندگی است که قابل حل است. با ذهنیت مثبت. به کاوش در جنبه ها و راه حل های آینده بیندیشید و از روند طبیعی و تکراری حل مسئله در زندگی ما آگاه باشید تا از هر گونه ناراحتی و عصبانیت جلوگیری کنید. به جای ایجاد وسواس در تفکر و پرورش حس ناامیدی ، هرچه که باشد ، در نظر بگیرید گام های سریعتر برای حل مشکل ، و بسته به کمک خداوند ، سعی در افزایش مهارت ها و توانایی های ما برای حل مشکل جلوگیری از خشم و از دست دادن شادی است.
انتهای پیام