کینه توزی انقلابی!  – دیباروز

او شعاری را که عده ای از مسلمانان در روز رحمت (روز انتقام) سر دادند، از حلقوم علی (علیه السلام) به شعار روز رحمت (روز رحمت و مغفرت) تبدیل کرد و امر غیر انسانی را خاموش کرد. آتش انتقام .
زندگی ولایت نبوی و متعالی سرشار از گذشت و بردباری است، اما متأسفانه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، اراده انتقام‌جویانه غالب شد و بسیاری از خونریزی‌ها و مجازات‌های صورت گرفته، یا مبنای مشروعی نداشت و یا قابل بخشش بود.

سالهای پس از استقرار جمهوری اسلامی نتوانسته این روحیه انتقام جویی و کینه توزی را از بین ببرد. هزاران ایرانی مقیم خارج از کشور که پس از پیروزی انقلاب، بدون ارتکاب جنایت یا جنایات نابخشودنی خود، ایران را ترک کردند، آرزوی بازگشت به وطن خود را دارند و حداقل برخی از آنها آرزوی مرگ و دفن در وطن خود را دارند. جرات نکنید به ایران برگردید، هیچ تضمینی وجود ندارد که آنها دستگیر نشوند و تحت انواع آزار و اذیت قرار بگیرند.

یکی از این افراد اردشیر زاهدی بود که می خواست به ایران بیاید و در آخر عمرش در اینجا بمیرد، اما هیچ کس و هیچ نهادی کوچکترین حمایتی از او نکردند، علیرغم اینکه او بارها درگیر سیاست هسته ای ایران بود. یکی از اصول جمهوری اسلامی شد – در مقابل آمریکا و غرب دفاع کرد.

اما نفرت از اردشیر زاهدی به همین جا ختم نشد که فرصت مرگ در خانه را از او سلب کردند، بلکه به گفته آقای سید حسین موسویان، دیپلمات سابق، (https://t.me/nasiri42/3274) بزرگ و کتابخانه‌ای منحصربه‌فرد را که او می‌خواست به کتابخانه دانشگاه تهران اهدا کند، بارها برای مقامات ایرانی نامه‌هایی برای اعلام آمادگی می‌فرستاد، اما کسی توجهی به او نکرد و ناچار به دانشگاه استنفورد اهدا کرد.

به هر حال معلوم نیست چه زمانی «روز رحمت» برای نظامی که به نام اسلام برپا شده اعلام شده است و خداوند در قرآن کریم پیامبرش رحمت جهانیان است (منبع رحمت). و خیرخواهی برای همه). دنیاها) تبدیل به «روز رحمت» و نفرت، قطبی شدن نفرت سیاسی و اجتماعی و غیره خواهد شد. چهل و دو سال ظاهرا برای فرونشاندن خشم و کینه انقلاب کافی نبود!