۲ فاکتور مهم سبک زندگی که بر آلزایمر اثرگذارند

به گزارش دیباروز متخصصان تاکید می کنند حتی ورزش روزانه نیز به ویژه در افرادی که به لحاظ ژنتیکی مستعد ابتلا به آلزایمر هستند نمی تواند تاثیر منفیِ نشستن های طولانی مدت را جبران کند.

مطالعاتی که یک دهه پیش منتشر شد نشان داد نشستن در عصر جدید مانند سیگار کشیدن است. به عبارت دیگر سبک زندگی بی تحرک و نشستن طولانی مدت مانند سیگار کشیدن یک عامل خطر برای بیماری هاست و می تواند آثار منفی بر سلامتی داشته باشد. حالا یک مطالعه جدید در مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت و دانشگاه پیتسبورگ نشان می دهد گذراندن زمان طولانی در حالت نشسته حتی در افرادی که به طور منظم ورزش می کنند می تواند خطر زوال شناختی و کاهش حجم مغز مرتبط با بیماری آلزایمر را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.

نتایج این مطالعه که در مجله انجمن آلزایمر «آلزایمر و زوال عقل» (Alzheimer’s & Dementia: The Journal of the Alzheimer’s Association) منتشر شد آثار عادت نشستن در بزرگسالان مسن و ارتباط آن را با تخریب سلول های عصبی بررسی می کند.

در این پژوهش که دکتر «ماریسا گوگنیت» استادیار مغز و اعصاب دانشگاه پیتسبورگ انجام آن را برعهده داشت ۴۰۴ فرد بزرگسال ۵۰ سال و بالاتر شرکت داشتند. شرکت کنندگان برای یک هفته دستگاه های ردیاب فعالیت را به همراه داشتند تا از زمان نشستن یا دراز کشیدن آن ها داده های دقیقی ارائه دهد. سپس این عادت نشستن را با نتایج آزمون های شناختی و اسکن های مغزی آن ها در طول یک دوره هفت ساله تحلیل کردند.

نتایج واضح بود: افرادی که بیشتر نشسته بودند زوال شناختی بیشتری را تجربه کردند و در حجم نواحی حیاتی مغز آن ها برای حافظه و پیشرفت آلزایمر کاهش قابل توجهی مشاهده شد. این آثار بدون توجه به روال های ورزشی شرکت کنندگان مشاهده شد.

این مطالعه نشان داد افرادی که ژن «ای پی اوئی ــ ئی۴»  (APOE-e۴) – یک نشانگر ژنتیکی شناخته شده برای بیماری آلزایمر) را دارند به ویژه در معرض آثار منفی عادت نشستن قرار دارند. این بررسی نشان می دهد تغییرات سبک زندگی برای افرادی که از نظر ژنتیکی بیشتر در خطرند حیاتی تر است.

دکتر گوگنیت دراین باره گفت: کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر فقط با یک بار ورزش کردن در روز حاصل نمی شود. بلکه کاهش زمانی که صرف نشستن می شود احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش می دهد.

سالمندان کنجکاو کمتر در معرض ابتلا به آلزایمرند

به گفته متخصصان بیش از شش میلیون آمریکایی به زوال عقل مبتلا هستند که بر حافظه زبان و مهارت های حل مسئله آنان تاثیر می گذارند. تحقیقات نشان داده اند چندین تغییر در سبک زندگی از جمله رژیم غذایی سالم ورزش تعامل اجتماعی مدیریت فشار خون و خواب کافی می توانند خطر زوال عقل را کاهش دهند. اکنون مطالعه ای جدید اضافه می کند که یک ذهن کنجکاو و علاقه مند به یادگیری کاوش و جستجو در مورد مسائل جدید هم می تواند به کاهش زوال عقل کمک کند.

«آلن کاستل» روانشناس دانشگاه یوسی ال ای و نویسنده ارشد این مطالعه و همکارانش می خواستند تاثیر سن را بر دو نوع کنجکاوی بررسی کنند؛ کنجکاوی به عنوان یک ویژگی شخصیتی و کنجکاوی موقعیتی.

منظور از کنجکاوی موقعیتی تمایل لحظه ای برای یادگیری چیزی جدید است در زمانی که موضوعی توجه شما را جلب می کند بروز می کند. در حالی که کنجکاوی به عنوان ویژگی شخصیتی اشتیاق همیشگی و دیرینه برای یادگیری و امتحان کردن تجربیات جدید است.

به گزارش ایندیپندنت نویسندگان مطالعه از ۱۲۰۰ بزرگسال بین ۲۰ تا ۸۴ سال با میانگین سنی ۴۴ سال خواستند تا برای ارزیابی کنجکاوی خود یک پرسشنامه آنلاین را تکمیل کنند. از هر داوطلب ۶۳ سوال علمی و عمومی پرسیده و برای هر پاسخ ۲۰ ثانیه وقت داده شد.

شرکت کنندگان در مطالعه نه تنها به این سوالات پاسخ دادند بلکه میزان علاقه و اشتیاق خود را برای دانستن پاسخ صحیح نیز ارزیابی کردند. همچنین میزان اعتمادشان را به اینکه آیا پاسخ درستی داده اند بیان کردند. این ارزیابی ها به پژوهشگران کمک کرد بتوانند ارتباط میان سطح کنجکاوی و اعتماد به نفس افراد در پاسخ دهی به سوالات را هم ارزیابی کنند.

متخصصان متوجه شدند اشتیاق افراد برای آموختن دانسته های جدید که معیاری برای ارزیابی کنجکاوی موقعیتی است در اوایل بزرگسالی کاهش و پس از میانه بزرگسالی افزایش می یابد و تا دوران پیری همچنان بالا می رود.

مطالعه توضیح داد که بزرگسالان جوان دانش مهارت ها و فرصت هایی را که برای موفقیت در مدرسه کار و خانه نیاز دارند به دست می آورند. دوران میانسالی عموما به پرداخت وام مسکن و بزرگ کردن فرزندان می گذرد زمانی که بسیاری از افراد گزارش می دهند که کمتر خوشحالند اما وقتی فرزندان خانه را ترک می کنند و آن ها بازنشسته می شوند می توانند به علایق خاص خود بپردازند و کنجکاوی موقعیتی آن ها افزایش می یابد.

کاستل می گوید این نتایج با برخی تحقیقات او در خصوص «نظریه انتخاب گری» منطبق است؛ «به این معنی که وقتی پیرتر می شویم نمی خواهیم یادگیری را متوقف کنیم فقط چیزی را که می خواهیم یاد بگیریم خودمان انتخاب می کنیم.»

او همچنین اشاره کرد کسانی که کنجکاوی موقعیتی بیشتری داشتند کنجکاوی شخصیتی آن ها نیز بیشتر بود و بالعکس.

این یافته ها در مجله پلوس وان (PLOS One) منتشر شده اند.

تحقیقات دیگر هم نشان داده اند که فعالیت های چالش برانگیز برای مغز مانند معماها و بازی های فکری ممکن است با کمک به حفظ عملکرد شناختی خطر زوال عقل را کاهش دهند. کاستل می گوید: بسیاری از افراد مسن که با آن ها صحبت می کنم معتقدند حفظ کنجکاوی در طول زندگی می تواند مفید باشد. این با برخی تحقیقات که نشان می دهد افرادی که مراحل ابتدایی زوال عقل را دارند ممکن است به چیزهایی که قبلا از آن ها لذت می بردند بی علاقه شوند همخوانی دارد.

انتهای پیام