یکی از اعضای هیئت مدیره انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران از برگزاری دوره های آموزشی چند روزه برای کمک برخی سازمان های دولتی و خیریه انتقاد کرد. بنابراین افرادی که در این دوره ها شرکت می کنند نمی توانند مددکار اجتماعی محسوب شوند.
به گزارش دیباروز، دکتر خطرات ارائه مداخلات با کیفیت پایین و مضر.
وی در ادامه سخنان خود در نشست هم اندیشی جامعه علمی مددکاری اجتماعی ایران، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی و دانشگاه علامه طباطبایی به مناسبت میلاد امام علی (ع) به تعریف صلاحیت حرفه ای پرداخت و گفت: از صلاحیت ها از جمله دانش، مهارت ها و نگرش هایی که بر حسب هر شغل یا حرفه ای تعیین می شود و فرد در فرآیند آموزشی کسب می کند و در محیط های آموزشی، کاری و اجتماعی به صورت تجربی به دست می آورد و به رفتار حرفه ای تبدیل می شود.
به گفته وی، یک مددکار اجتماعی با صلاحیت حرفه ای دارای رفتار اخلاقی و حرفه ای است به این معنا که تصمیمات او اخلاقی و مبتنی بر قوانین و موازین اخلاقی است و در رفتار، ظاهر، شفاهی، کتبی و ارتباطات حرفه ای باشد. شفاف است و از نظارت و مشاوره برای اطمینان از قضاوت ها و تصمیمات حرفه ای استفاده می کند.
به گفته وی، او یک مددکار اجتماعی حرفه ای است که به تفاوت ها و تنوع فرهنگی اهمیت می دهد و به آن احترام می گذارد. او دانش خود را به روز نگه می دارد و از مداخلات مبتنی بر شواهد برای ارائه خدمات استفاده می کند. یک مددکار اجتماعی با صلاحیت حرفه‌ای می‌تواند از تفکر انتقادی در ارزیابی فعالیت‌های حرفه‌ای خود استفاده کند، به این معنا که بتواند دائماً فعالیت‌های خود را مرور کند و مهارت‌ها، دانش و نگرش‌های حرفه‌ای خود را بهبود بخشد.
مددکاری اجتماعی یک رشته دانشگاهی است و مددکاران اجتماعی برای کسب مهارت باید در این رشته فارغ التحصیل شده و دوره های کارآموزی و کارورزی را گذرانده باشند. بنابراین افرادی که در دوره های چند روزه مانند دوره های چند روزه ای که در ماه های اخیر توسط برخی سازمان های دولتی و خیریه برگزار شده است، نمی توانند مددکار اجتماعی محسوب شوند.
دکتر حمیده عدلان، عضو هیئت مدیره انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران و مدیر گروه رفاه اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی،
جایگاه حرفه خدمات اجتماعی در صحنه بین المللی را توضیح دهید.
او گفت؛ چالش های مددکاران اجتماعی در رابطه با فعالیت افراد غیرحرفه ای در زمینه مددکاری اجتماعی در کشورهای دیگر نیز مطرح شده است.
وی با اشاره به استفاده از رویکردهای جبرانی و توسعه اجتماعی، تاکید کرد که مداخلات جبرانی (به ویژه در کشورهای در حال توسعه) جایگاه آنها را متزلزل کرده است. محدود بودن منابع و افزایش تعداد گروه های هدف باعث کاهش اثربخشی و تضعیف جایگاه مددکاران اجتماعی شده است. در عین حال، مددکاران اجتماعی می توانند نقش مهمی در روند توسعه ایفا کنند. علیرغم نیاز به هر دو رویکرد جبرانی و توسعه ای در مددکاری اجتماعی، به نظر می رسد در کشوری مانند ایران، مددکاران اجتماعی باید برای ارتقای نقش خود در فرآیند توسعه با جدیت بیشتری تلاش کنند. تجارب سایر کشورها نشان می دهد که رویکرد توسعه می تواند اثربخشی این حرفه را افزایش دهد.
محمدجواد روزبانی، مددکار اجتماعی و عضو هیئت مدیره انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران، بر نقش سازمان های مردم نهاد در صیانت از حرفه مددکاری تاکید کرد.
وی با اشاره به برخی تجربیات موفق سازمان های مردم نهاد در ارائه خدمات تخصصی مددکاری اجتماعی، تصریح کرد: سازمان های مردم نهاد به ناچار وارد فرآیند مداخله اجتماعی شده اند و این سازمان ها در آینده بخش مهمی از مداخلات مددکاری اجتماعی را ارائه خواهند کرد. در عین حال، سازمان‌های غیردولتی که برای توسعه دانش و مهارت مددکاران اجتماعی و ارتقای نقش حرفه‌ای آنها تشکیل می‌شوند، در پرورش و حفاظت از این حرفه بسیار حیاتی خواهند بود. آنها می توانند با نظارت منظم بر پیشرفت حرفه، موانع در این مسیر و بازخورد مناسب، از انحرافات و چالش ها در مداخلات حرفه ای مددکاری اجتماعی جلوگیری کنند.
دکتر راهب مدیر گروه مددکاری اجتماعی دانشگاه توانبخشی و علوم سلامت اجتماعی با اشاره به تلاش ایثارگران مددکاری اجتماعی برای راه اندازی و ادامه رشته مددکاری اجتماعی در ایران گفت: دانشگاه توانبخشی و علوم سلامت اجتماعی در سال 1401 در رشته مددکاری اجتماعی کودکان و نوجوانان آقای دکتر برای اولین بار دانشجو می پذیرد که با کمک اساتید مددکاری اجتماعی و با حمایت مسئولین دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی و دکتر دکتر . بختیاری دبیر شورای علوم پایه پزشکی.
وی افزود: باید به مددکاران اجتماعی روش ها و رویکردهای علمی جدید ارائه شود.
در این وبینار دکتر اگلیما رئیس انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران بر حمایت علمی، تخصصی و اخلاقی مددکاری اجتماعی تاکید کرد.
انتهای پیام