بهاره رهنما را تخطئه نکنید!

در مورد نظام آموزشی کشور کارشناسان به اندازه کافی نظر داده اند اما ناگفته نماند که نظام آموزشی ما سیستماتیک نیست. ساختاری نادرست و غیراستاندارد دارد به طوری که هر فراگیر فارغ التحصیل از مراکز آموزشی آنقدر قوی و مؤثر نیست که با ورود به بازار کار استقلال مالی پیدا کند.

در مورد وضعیت اقتصادی نیز به نظر می رسد تا اطلاع ثانوی حتی اقتصاددانان نیز قادر به تحلیل وضعیت کنونی کشور نیستند. از این منظر کارگران، بیکاران و بازنشستگان همه از شرایط زندگی روزمره خود گلایه دارند. ناگفته نماند معلولان!

زیرا در شرایط کرونری کنونی وضعیت مالی و اقتصادی افراد به طور کلی مطلوب نیست و از نظر استقلال مالی هم بیکار، بازنشسته یا شاغل فرقی نمی کند! هیچ یک از این گروه های شهروندی از نظر مالی مستقل نیستند.

اگر دقت کنید، از مطالعات میدانی و تحلیل های علمی نویسنده به این نتیجه می رسید:

نیاز روزانه یک جامعه عاطفی، معتدل و تابع شرایط زودگذر، بالا بردن سطح آگاهی مردم است. هم آگاهی عمومی و هم حقوقی.

خوب نگاه کن، متوجه می‌شوی که همه چیزهایی که پشت سر گذاشتیم، عقب رانده‌ایم و در نهایت ناامید شدیم، ریشه در نادانی خودمان دارد. ما حق و حقوق خود را نمی دانیم و متأسفانه به راحتی هنجارشکنی می کنیم و حقوق دیگران را زیر پا می گذاریم.

برای مثال، هر شهروندی حق تحصیل رایگان دارد. بهره مندی از خدمات بیمه ای، رفاهی و تامین اجتماعی نیز یک حق عمومی است. اما تعداد کمی از شهروندان این را می دانند و حتی اگر می دانستند، در صورت نداشتن آن مطالبه نمی کردند. این ناآگاهی و ناآگاهی عمومی، هر چند ناخواسته، به داشتن ذهن نادرست، عقاید نادرست و باورهای غلط کمک می کند.

سوال اساسی این است که چرا باید بعد از سی سال فعالیت، تلاش و کار، لزوماً به رفاه اجتماعی برسیم!؟ با این حال ما از بدو تولد حق برخورداری از حقوق اولیه شهروندی از جمله رفاه اجتماعی و تامین اجتماعی را داریم.

ارتقای سطح آگاهی عمومی در همه زمینه ها با استفاده صحیح از مطبوعات، رسانه های جمعی و سایر وسایل (بند دو اصل سوم قانون اساسی) و همچنین بهره مندی از آموزش و پرورش و تربیت بدنی رایگان برای همه در تمام سطوح و تسهیلات. و رواج آموزش عالی (بند سه اصل سوم قانون اساسی) و همچنین اخذ تامین اجتماعی از نظر بازنشستگی، بیکاری، کهولت، ازکارافتادگی، بی خانمانی، تصادفات جاده ای، سوانح، نیاز به خدمات بهداشتی و درمانی و مراقبت های پزشکی در شکل بیمه و غیره یک حق عمومی است که دولت طبق قوانین مقرر برای همه افراد ایالت مدیون است. (اصل 22 قانون اساسی) خاطرنشان می کند که افزایش آگاهی عمومی و آموزش رایگان و همچنین تامین رفاه اجتماعی جزء حقوق شهروندی ماست، اما آنچه باعث می شود حتی پس از سی سال کار حداقل حداقل بهداشتی را نداشته باشد. محله ای که برخی بی ضرر می دانند، جهل مشروع است.

بنابراین آگاهی عمومی مانند آگاهی حقوقی نیاز روزمره جامعه امروز ماست وگرنه تا زمانی که افراد جامعه نیازمند آگاهی حقوقی هستند اما غافل هستند، جایگاه ماه در عقرب و جامعه در فقر فرهنگی فرو رفته است.

عقرب با ماه متقارن است

حتی ماه روی دست کار ماست

سپس؛

راهنمای بهار را نقض نکنید!

* مدرس دانشگاه و محقق در پرونده های حقوقی