زمستان امسال مانند زمستان گذشته و زمستان سال گذشته و زمستان سالهای گذشته ، گرد و غبار مرگ در آسمان پایتخت و مناطق عمده کشور ریخت. گرد و غبار سالها چاره ای جز “دعا برای باد و باران” و هر بار معرفی منبع جدیدی ندارد. یک بار کیفیت بنزین مقصر بود و دوباره حجم ترافیک. اما این بار صحبت از “مازوت” است. همان محصولی که زندگی انسان را تهدید می کند دشمن محیط زیست است.
به گفته آژانس دانشجویی دانشجویان ایران ، فصل اول این فاجعه به دلیل عدم تعادل بین تولید و مصرف گاز در کشور است. مدیرعامل شرکت ملی گاز اخیراً اعلام کرده است که حجم تولید گاز شیرین در کشور به 900 میلیون متر مکعب رسیده است و این امر در اختیار بخش محلی ، صنایع و نیروگاه ها است.
در زمانی که صادرات گاز ایران تقریباً منحصراً به عراق ، ترکیه و ارمنستان محدود می شود و خبری از صادرات گاز به سایر کشورهای همسایه نیست ، چه رسد به اروپا ، انتظار می رود حداقل بتوانیم تقاضای داخلی را تأمین کنیم. اما آنچه اتفاق افتاده این است که به دلیل مصرف زیاد گاز در بخش داخلی ، صنایع و نیروگاه ها از گاز قطع شدند و اکنون نیروگاه ها باید از سوخت دوم یا همان مازوت استفاده کنند.
به نظر می رسد که نام زمستان مربوط به حدود هشدار مصرف گاز در کشور ، به ویژه در بخش داخلی است و جالب است که خلا promoting ترویج فرهنگ استفاده بهینه از مصرف ، مسئولیتی را بر دوش نمی کشد. در حالی که یک سیستم ملی بهسازی و بهینه سازی اتاقهای رانندگی مسکونی و تجاری نیز ایجاد شده است ، اما در عمل به نظر نمی رسد که گامی جدی در این زمینه برداشته شده باشد که اگر برداشته می شد ، این اتفاق نمی افتاد.
از طرف دیگر ، س isال این است: آیا ساخت و ساز و عایق بندی ساختمان ها نظارت می شود؟ چرا از پنجره های دو جداره و نصب سیستم های کنترل درجه حرارت محلی در برخی از ساختمان ها ذکر نمی شود؟
البته نیاز به همکاری مردم در این زمینه و پوشیدن لباس مناسب در زمستان را نباید نادیده گرفت. گفته می شود برای هر درجه دمای پایین سیستم های گرمایشی ، تولید یک مرحله ای از پارس جنوبی تأمین می شود. با همه اینها و تشخیص این که ما افراد پرمصرفی هستیم ، اما انگشت های تقصیر برای چه مدت باید متوجه مردم باشد؟
به نظر نمی رسد که این کشور با کاهش دما ، دومین تولید کننده بزرگ گاز در جهان باشد که روغن سوخت را به ریه های مردم خود حمل می کند! اما برخی این حادثه را با تحریم ها مرتبط دانستند و گفتند که چون این تحریم ها مانع از فروش مازوت و پر شدن انبارهای سوخت شد ، ما مجبور شدیم در نیروگاه ها مازوت بسوزانیم. این مسئله منجر به تایید و تکذیب های زیادی شده است ، اما آنچه مهم است ، سلامتی مردم است که در حال سوختن است ، نه تأیید و رد این مقام و این مقام.
اما جالب ترین راه حل برای این مسئله است. همان سکوت بعد از 9 شب در پایتخت! پروژه ای به نام کنترل روشنایی ، که برای ایجاد ثبات در شبکه برق و کاهش مصرف گاز به منظور تولید برق انجام شد. گفته می شود که بهبود روشنایی جاده باعث صرفه جویی در مصرف 1 میلیون لیتر سوخت ، کاهش مصرف گاز نیروگاه ها و گرمایش مورد نیاز در مناطق سردسیر می شود. همچنین تأیید شده است که در حین ممنوعیت عبور و مرور ، ترافیک سنگینی وجود ندارد و در بسیاری از مکانها این میزان روشنایی در ساعات پایانی شب تا صبح لازم نیست.
و جالبترین واقعیت این است که این طرح فقط برای پایتخت اجرا شده است ، کما اینکه ساکنان سایر شهرهای صنعتی که تحت تأثیر استفاده از مازوت قرار دارند ریه ندارند. کجای زندگی و امنیت روانی شهروندان در این طرح باید پرسید؟
البته ناگفته نماند که همان مصرف مازوت به طور مداوم توسط مقامات مختلف تأیید و رد می شود ، در حالی که محیط زیست و سایر دستگاه های مسئول مصرف مازوت در نیروگاه ها ، اطلاعات شرکت نظارت بر کیفیت هوای تهران مبنی بر غلظت آلاینده ها در ماه نوامبر را تکذیب کردند. و دسامبر امسال. دی اکسید گوگرد در ایستگاه های واقع در جنوب غربی و جنوب تهران افزایش یافت.
ناگفته نماند که افزایش غلظت این آلاینده ارتباط مستقیمی با مصرف مازوت در نیروگاه ها و صنایع دارد. بنابراین ، طبق اطلاعات شرکت پایش کیفیت هوای تهران ، می توان نتیجه گرفت که یکی از دلایل مهم آلودگی هوای تهران در روزهای اخیر می تواند سوزاندن مازوت در نیروگاه ها و صنایع موجود در استان تهران و اطراف آن باشد.
انتهای پیام