سفر به بهشت روی زمین

حضور در این حرم ملکوتی روی زمین، در هر زمان و در هر سفر و همیشه، از لحظات زندگی من نیست و شک ندارم که برای همه غمگینان این گونه است. صبح روز چهارشنبه نهم تیرماه (1401 شمسی) از فرودگاه امام خمینی (ره) به سوی ارض مقدس (الطاوی) می رویم، قبرستانی که از روز حضرت آدم (علیه السلام) مکان و خانه ای جاودانه و فراگیر بوده است. بر او باد) ایجاد شد. و نه از روزی که جهان آفریده شده است و جنازه امیرالمؤمنین (علیه السلام)، یعصوب الدین را پیشوای کهف مهاجران و پیامبرانی چون آدم و نوح می داند. هود و صالح چندین هزار سال پیش به این امید که در این سرزمین و در این سرزمین مقدس و در جوار پیکر این محبوب دو عالم بر این مقبره بهشت ​​روی زمین مستقر شوند و در آن و در خانه ابدی خود ساکن شوند تا اینکه جایاسین و دو کوزه برای اعلیحضرت گذاشتند!

جنب قبور حضرت هود و صالح در وادی السلام

بین صد و بیست هزار پیامبر! فقط نام این چهار پیامبر در زیارت حضرتش ذکر شد و چه نعمتی نصیبشان شد و نامشان جاودانه شد!
با پرواز زیبای کاسپین و پس از دیدار و دیدار با مسئولین فرودگاه و عشق همیشگی آنها به سمت نجف اشرف، زادگاهم و شهری که آن را به روی جهان گشوده و عشق نهفته در کشورم را دیدم، حرکت کردم. پارچه، و سرانجام به امید شفاعت صاحب این بقعه و جسد باخک مقدس که در آن خفته است پرواز کردم، جایی که خانه ابدی من است.
طبق معمول ابتدا علویان به آستانه مشرف شدند و دست به حضور ایشان دراز کردند تا از عنایات روحی و معنوی صاحب بقعه بهره مند گردند و در ساختن حسینیه فرزند مکرمش موفق باشند. سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام بدون معطلی به سمت کربلا حرکت کردم.

مقصدم حسینه قمها در کربلا در نزدیکترین مکان به بارگاه حسینی از سمت قبله و در جوار بارگاه امام مجتبی (علیه السلام) و بارگاه حضرت عقیله زینب کبری (سلام الله علیها) است. بر او باد).
این حسینیه که بیش از هزار متر مربع مساحت دارد، نزدیک به شش دهه پیش توسط بزرگانی چون آیت الله حاجی شیخ مرتضی حائری یزدی و آیت الله حاجی سید محمد محقق داماد و بسیاری دیگر از افراد برجسته، مذهبی، اجتماعی تأسیس شد. ، شخصیت های شریف و والا. بازارهای پلکانی و حضرت سید الشهداء علیه السلام با حمایت بزرگانی چون مرحوم حاج شیخ نصرالله خلخالی و سپس مرحوم شهید آیت الله حاج شیخ احمد انصاری آن را با ساختمان مجلل آن زمان خریداری کردند که دارای چهل اتاق، فضا، یک صحن و یک تالار زیرزمینی بود که ساخته شد این مکان بیش از سه دهه است که به زائران و میهمانان معظم له خدمت رسانی می کند.
اما با سرکوب قیام شعبانیه در سال 1370 تمامی این مؤسسات، حسینیه ها، مدارس علمی و کتابخانه ها ویران شد و دولت بعث زمین های آنها را مصادره کرد.

به فضل الهی و عنایت پروردگار متعال این سرزمین و سایر اماکن حسینیه ایرانیان در عراق بازسازی شد و با آرزوی روحی و معنوی رهبر شهیدان و مقام معظم رهبری موفق به این امر شدم. برادر رسیدگی به عزیزان و عزاداری حسینی با تمهیداتی که سالها طول کشید تا طرح ها و امکانات رسمی تکمیل شود، شش ماه پیش در نیمه ماه مبارک رمضان که مصادف با ظهور خجسته بود. ماه رمضان به مناسبت سالروز ولادت با سعادت کریمه اهل بیت علیهم السلام به حمدالله حسینیه قیمیه در کربلا در زمینی به مساحت حدود هزار متر مربع تأسیس شد و با مساحتی حدوداً آغاز شد. ده هزار متر مربع متر در 9 طبقه و بیش از 160 سوئیت.
پیمانکار این پروژه بزرگ به شرکت سبطین مسئول عملیات ساختمانی عتبه حسینی واگذار شده است و باید از حجج الاسلام والمسلمین حاج شیخ عبدالمهدی کربلایی به دلیل نظارت بر کار ساخت و ساز تشکر کنیم. آستانه حسینی.

از آنجایی که زمین کربلا روی سطح وسیعی از آب قرار دارد، با حفاری حدود دو متری به آب می رسیم! بنابراین در این راستا باید ستون هایی به عمق 14 متر و قطر یک متر و تا 97 ستون (ستون) در این هزار متر حفر می کردیم تا شالوده محکمی برای ساخت فونداسیون ایجاد شود که به لطف خدا از آن گذشت. این مرحله در سه ماه و در روز عید غدیر خم سالگرد بعثت امیرالمومنین علیه السلام به پایان رسید.
اکنون مرحله دوم یعنی آماده سازی و ساخت فونداسیون را پشت سر گذاشته ایم.
بی شک دعای عزیزان راهنمای ما بود و امیدواریم این فضا و حسینیه هر چه زودتر خدمات رسانی را آغاز کند انشاالله!

در این بازدید که در گرمای 50 درجه سانتیگراد بود، از ادارات مختلف بازدید کرد و با مهندسان، کارگران و کارشناسان همه موارد به دقت مورد بررسی قرار گرفت، در روزهای چهارشنبه و پنجشنبه 29 و 30 تیر (1401). شمسی) در کارگاه است و مراحل ساخت و ساز از مکانی به مکان دیگر پیش رفته است و جدای از این موارد مراقبت شده است.

دیدار با شهردار کربلا جناب آقای مهندس عماد، دیدار با مهندس سید ولید موسوی رئیس شرکت سبطین، دیدار با حجه اسلام والمسلمین حاج شیخ عبدالمهدی الکربلایی، تولیت آستانه حسینی، دیدار با ایالت آستانه از برنامه های ما و دیدارهای دیگر در این راستا، الحاج رشید البیشی و دیدار با استاندار کربلا، جناب آقای نصیف الجنابی و سایر مسئولین استان.
قابل ذکر است که در حین عملیات دمیده شده، سه دستگاه آب در این محل که آن هم آب خالص است مخفی شده و از کارگاه به فاضلاب شهر منتقل شده و آب های زیرزمینی به طور کامل از حسن خارج شده است. تاسین روز پنجشنبه 9 تیرماه و سایت بنا به درخواست مهندسان سازه از آب پاکسازی شد!

جایی که لازم به ذکر است در عمق 14 متری زمین به کف سنگی مقاومی برخوردیم که به گفته کارشناسان در نوع خود به ندرت اتفاق می افتد و در این بستر زمین این اتفاقات را می توان به برکت رسول خدا نسبت داد. برای خانه مهمان و زائر خودت حساب کن!
در اینجا به نظر می‌رسد باید به طور خلاصه به تاریخ حسینیه و زمان تأسیس آن و دیگر ویژگی‌های این مکان اشاره کنم.
کلمه حسینیه در نوشته های باستانی یافت نمی شود. به نظر می رسد حسینیه در امتداد سازه ها، گوشه و تکیه مسجد و در نتیجه ادغام و بازتولید بخش هایی از ساختار و عملکرد آن ایجاد شده است. به احتمال زیاد اولین حسینیه از دوران صفویه و در حوزه فرهنگی شیعی ایران پدید آمده است.

حسینیه یکی از اماکن مذهبی شیعیان است که در آن مراسم عزاداری امام حسین (ع) و شهدای کربلا برگزار می شود. در مناطق مختلف شیعه نشین، نام هایی مانند متم، امامباره، عاشوراخانه، اذاخانا و اخیراً موکب برای اشاره به این مکان به کار می رود.
در بسیاری از محله های شهرهای شیعه نشین حداقل یک حسینیه دائمی وجود دارد. گفته می شود لخنو (اواسط 1210) حدود 2000 حسینیه و تهران (در اواخر دهه 1440) حدود 630 حسینیه داشته است. طبق یک آمار (1375) در ایران 7528 حسینیه وجود داشت که بیش از 11 درصد کل اماکن مذهبی این کشور است.
وظيفه ويژه حسينيه برپايي مراسم سنتي عزاداري و روضه خواني به ويژه امام حسين (عليه السلام) و ياران آن حضرت است و وظيفه عمومي آنها انجام شعائر ديني و فرهنگي است.
بیشتر حسینیه ها معماری ساده ای دارند. کارکرد حسینیه بیشتر در محرم و صفر است. هزینه های آن معمولا از کمک های مردمی تامین می شود.

در روز عاشورا مردم دوره آل بویه به دستور مزدالله دیلمی در سال 352 هجری قمری در کوچه ها خیمه ها یا خیمه های عزا برپا کردند.
در خیمه زنی به عبارتی از چادرهای تسلیت، داربست چوبی یا فلزی، روکش برزنت و چیزهای دیگر استفاده می شد. یادم هست در ایام دهه محرم خیمه ها یا خیمه های عزاداری در محل های مختلف صحن مطهر حسین و عباسی برپا می شد و در مراسم عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) سید و سالار شهیدان و اصحاب با ارادت فراوان عزاداری کردند.

در خیمه عزاداری قمی شخصیت هایی مانند مرحوم حاج سید محمد کوتری، اربعین اخترین، التفوشی، مرحوم آل طه و گاه شخصیت های برجسته و مشهوری که از ایران به کربلا مشرف می شدند، برای شب مانی بر فراز منبر می رفتند و عزاداران در این جشن افراد مختلف از اقشار مختلف حضور داشتند. این رسم تا حدود نیم قرن قبل از انقلاب بعثی در کربلا ادامه داشت.
در منابع تاریخی از احداث بناهای دائمی به نام حسینیه خبری نبوده و در گذشته در مساجد، حرم ائمه معصومین، امامزاده ها، بازارها، آسایشگاه و … عزاداری می کردند. دیگران. به نظر می رسد واگذاری بنایی به نام حسینیه از دوره قاجاریه ایجاد شده است، زیرا تاریخ بنای مهم و معروف حسینیه نشان از تاریخی کهن ندارد.

نامگذاری اماکن خصوصی عزاداری حسینی در مناطق مختلف شیعیان بر اساس روابط و ادبیات محلی بوده است. به عنوان مثال در ایران و عراق واژه تکیه به طور فزاینده ای و در روندی فزاینده حسینیه در کنار واژه هایی مانند میدان و چهارسوق به کار رفته است. در ایران معاصر، بیشتر اماکنی که برای مراسم عزاداری حسینی ساخته می‌شوند، حسینیه نامیده می‌شوند و تقریباً به هیچ مکان تازه‌سازی در این کاربری، تکیه نمی‌گویند و حتی در بازسازی‌ها، نام تکه‌ها به حسینیه یا مسجد و مسجد برمی‌گردد. حسینیه.
در عراق و ایران واژه حسینیه رایج شد و تا به امروز ادامه دارد.

شیعیان عمان، بحرین، کویت، حجاز و سایر مناطق شیعه نشین منطقه خلیج فارس، اطراف این اماکن از کلمه ماتم، الحسینیه، شیعیان شبه قاره هند و پاکستان از امام البراء / امام البراء و عاشورخانه و ازخانه و در افغانستان کلمه منبر را به کار می بردند که هنوز هم گاهی ادامه دارد ولی بیشتر اوقات به حسینیه معروف است.
حسینیه علیرغم اهمیت فراوان مساجد، در برپایی مراسم عزاداری خاص شیعیان (سیر دادن، نماز و وعظ و در برخی مناطق تعزیه خوانی) جایگاه ویژه ای دارد. بارزترین کارکردهای حسینیه عبارتند از: عزاداری در دهه اول ماه محرم یا روز اول ماه محرم تا 28 صفر برای امام حسین (علیه السلام). مراسم عزاداری یا میلاد برای پیامبر صلی الله علیه و آله و یا سایر معصومین (صلی الله علیه و آله و سلم) در سایر روزهای سال قمری; جشن های ماه مبارک رمضان به ویژه در شب های قدر; جلسات قرائت قرآن. انجام تشییع جنازه شهروندان؛ و سایر برنامه های مذهبی و فرهنگی استفاده می شود.

پررونق ترین مرکز ارتباط جمعی شیعیان در محرم و صفار حسینیه است. حضور و همکاری مردم در این مکان ها برای تهیه، ارائه خدمات و اجرای مراسم، صرف نظر از سن، جنسیت، وضعیت مالی، موقعیت اجتماعی و رتبه اجتماعی، پتانسیل گسترده ای را برای تقویت حس همدردی و همبستگی در بین شیعیان فراهم می کند.
از آنجایی که حسینیه‌ها در همه جا معمولاً هویت محلی خود را دارند، این کارکرد اجتماعی در سطح محله حسینیه روابط عمیق و ریشه‌دار بین ساکنان ایجاد و تقویت می‌کند.

تقویت همبستگی در حسینیه های متعلق به گروه های مهاجر یا مسافر در شهرهای دیگر، مثلاً حسینیه آذربایجان در تهران و حسینیه ایرانیان مانند حسینیه تهران، قمیس، اصفهان یا معروف ترین و فعال ترین آذربایجانی های اخیر. قرن در عتبات و به ویژه در کربلا بیشتر نمایان و مشهور بود.
اخیراً، حسینیه در برنامه‌های عام المنفعه، از جمله تشکیل صندوق قرض حسنا، مرکزی است.
کمتر از یک قرن پیش، به دلیل محدودیت مکان ها، مسافرخانه ها و اسکان زائران در شهرهای مهم زیارتی مانند کربلا و نجف، حسینیه نیز برای پذیرایی از مسافران استفاده می شد. مانند حسینیه تهرانی ها، ملی گرایان و اصفهان در کربلا که بزرگترین حسینیه کربلا به شمار می رفت و با عنایات و هدایای مردم تهران، قم، اصفهان و… ساخته شد. این حسینیه علاوه بر داشتن یک شبستان بزرگ در طبقه اول و چندین زیرزمین بزرگ، دارای حجره های زیادی در دو یا سه طبقه برای سکونت زائران بود. یا قیام مردمی علیه بعثی ها که بعثی ها با سرکوب شدید آن را سرکوب کردند.

تمام این حسینیه ها و مدارس علمیه و همچنین حسینیه مرحوم آیت الله العظمی بروجردی که مخصوص روحانیون مجرد بود توسط ارتش بعث ویران شد.

اکثر حسینیه ها دارای معماری ساده و محوطه سرپوشیده برای تجمع هستند، اما برخی از نظر تزئینات داخلی و خارجی حائز اهمیت هستند، مانند حسینیه شیخ محمدتقی فرهی و حسینیه آقا شیخ علی در بهشهر مازندران. و حسینیه مشیر. حسینیه ارشاد که در حدود سال 1345 در تهران با اهداف فرهنگی و اجتماعی تأسیس شد، دارای معماری مدرن و سالن نمایش است.
حسینیه‌ها معمولاً ساختمان‌های ساده‌ای دارند، اما گاهی در مجموعه‌ای ساخته می‌شوند که شامل باغ، مسجد، بالکن، حمام، بازار و غیره است. این نوع حسینیه اغلب در ایران و شهرهای مختلف آن یافت می‌شود.

گاه نام واقف یا بنای حسینی می گذارند، مانند حسینیه سید محمد صالح در کربلا، حسینیه استباططی در نجف، حسینیه مؤمن علی یزدی در کاظمین، یا به اسم اتحادیه ها نامیده می شوند. مانند حسینیه الخیاطین، حسینیه الدباغین و حسینیه صباغ، ثلاثه در بیرجند یا حسینیه خرازیین، حسینیه النجرین، حسینیه القناداس، الحصیّه البذانی که همه آنها هستند.

حسینیه‌ای که ساکنان برخی شهرها در شهرهای دیگر می‌سازند به نام گروه مهاجران یا زائران است، مانند حسینیه اصفهانیین، حسینیه التحرانیین، حسینیه قمی و حسینیه آذری که همگی هستند. آنها در کربلا
نامگذاری حسینیه به نام ائمه، معصومین و فرزندانشان مرسوم بوده و هست. برخی از بنیانگذاران ثروتمند هزینه های ساخت، نگهداری و برگزاری مراسم در حسینیه را تأمین می کنند و معمولاً درآمد یا املاک را برای این منظور اهدا می کنند و گاهی اوقات مردم این هزینه ها را به صورت دسته جمعی متقبل می شوند. برخی از آنها خانه های خود را در قالب حسینیه دائمی یا موقت کردند. جدای از انگیزه کلی دینی، عهد برای شفای بیماران یا موفقیت در یک کار مهم نیز یکی از انگیزه های ساختن زیارتگاه های دائمی یا موقت است.

* خادم افتخاری حرم مطهر و عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران
دوشنبه 3 آگوست 1401 م