انسان همچنین از خداوند متعال می خواهد که روح خود را به بهترین شکل تغییر دهد ، همانطور که طبیعت تغییر کرده است. اما اگر طبیعت در اعتدال بهاری و در بهار تغییر کند ، روح انسان می تواند هر لحظه با بازگشت به ذات الهی به چشمه تبدیل شود.
فطرت الهی
زیبایی دوستی ، عبادت و خیرات فطرت الهی است که در بدن هر انسانی وجود دارد. غرایز اکتسابی نیستند بلکه ذاتی هستند و روح انسان در آنها ساکن است و البته فرد می تواند رشد و تنوع یابد. هر آنچه ذاتی است ، روح را آرام می کند. به عبارت دیگر ، روح توسط چیزهای طبیعی فرو نشسته و متحرک می شود.
زیبایی دوستی
اگر زیبایی دوستی ذاتی است ، چنین است. و خداوند متعال منبع زیبایی مطلق و زیبایی مطلق است. هر زیبایی “وجد” را به روح وارد می کند. وجد ، برانگیختگی روح در نعوظ و لذت درونی است. این لذت را می توان به عنوان “شادی” ، نوعی اعتماد به نفس و آرامش درونی تفسیر کرد.
وجد روح از طریق امور و حالاتی كه طبیعت روح به آنها جلب می شود ، امكان پذیر می شود. اینها موارد ، موقعیت ها ، موقعیت ها و رفتارهایی است که با طبیعت زیبایی دوستی مطابقت دارد. این بدان معنی است که زیبایی برای روح جذابیت ایجاد می کند.
البته براق بودن گاهی جای زیبایی اصلی را می گیرد. در همین حال ، توانایی تشخیص زیبایی طبیعی که بهجت از آن ایجاد می کند و شکوه در واقع یک “هنر” است و باید مراقب بود که روکش خوشبختی به جای اصل خوشبختی در ذائقه ما نماند ، که فقط در کام و زندگی نمی کند.
تفریح در افق ها و روح ها ، راه رفتن و تماشای طبیعت زیبا ، تزئین کلمات ، دعا ، عبادت ، بلعیدن اصل وجود ، درک سحر ، تزئین با رفتار ، عشق ، تمرین عشق ، مهربانی ، نگاه با رحمت ، تزئین مکان زندگی و صدها رفتار دیگر که زیبایی و گرایش انسان به زیبایی را در نظر می گیرد. این یکی از نمونه های نشان دادن ماهیت زیبایی و احتمال سرخوشی روح است.
بر این اساس ، تکامل زندگی از طریق دو رفتار رخ می دهد: “بازگشت” و “مراقبت”. به ذات الهی برگردید و از آن مراقبت کنید.