آقای رئیس جمهور ، در دوازده پاراگرافی که دو هفته پیش اعلام کرد ، یکی از این م merلفه ها شایستگی و دیگری مبارزه با فساد در موضوع مبارزه با فساد بود. اولین انتظار رئیس جمهور این است که اطمینان حاصل کند که این انتخاب در زیرمجموعه وزارتخانه ها و سازمان ها انجام می شود. البته اولین ، مهمترین و متمایزترین ویژگی یک مدیر شایسته ، داشتن تجربه مرتبط در این زمینه است.
علاقه به تجربه صلاحیت یک اصل علاوه بر تعهد و سایر مسائل است. اگرچه معتقدم افرادی که دارای تجربه لازم و متعهد به تخصص خود هستند طبیعتاً برای بدست آوردن این تعهد حرفه ای تلاش خواهند کرد ، اما طبق قوانین و مقررات کشور ما ابعاد دیگری از تعهد مطرح می شود. با این حال ، مهم نیست که یک فرد چقدر متعهد است ، اگر صلاحیت لازم را نداشته باشد و تجربه لازم برای پذیرش مسئولیت در این زمینه را نداشته باشد ، نه تنها به دولت یا رئیس من کمک می کند ، بلکه نقشی محوری در زمینه سازی خواهد داشت. دولت و سازمان.
شاید به همین دلیل است که در دین ما ، انتصابات و دادن مسئولیت به کسانی که شایسته و قادر به انجام این کار هستند ، بسیار تحت فشار است و حتی قبول مسئولیت هایی که امکان پذیر نیست ، خیانت محسوب می شود. اجازه دهید برخی از کشورهایی را که سال ها پیش شبیه ما بودند ، بررسی کنیم ، اما امروز آنها به عنوان یک کشور نمونه برجسته هستند. کشورهایی که تا 60 یا 50 سال پیش نماینده جهان سوم بودند ، اما امروزه به عنوان جهان اول نامیده می شوند.
یکی از آن کشورها سنگاپور است که نام آن را با ویژگی های متفاوتی می شنویم. من نمی خواستم ژاپن را مثال بزنم زیرا همیشه فکر می کردیم بین ما و ژاپن فاصله زیادی وجود دارد ، اما سنگاپور کشوری است که منابع بیشتری از ما نداشت و به قول مقامات سنگاپوری و مردم ، برخی از ویژگی ها در نظر گرفته شد.
اول ، این شایستگی است که کارها را به بزرگان واگذار می کند. افراد بزرگی که افتخار ، تجربه و توانایی کار در این زمینه را داشتند و این افراد لزوماً شایسته اطرافیان خود نبودند. یکی از مشکلات کشور ما این است که چه کسی منصوب می شود ، جناح های سیاسی مربوطه معمولاً مبنای انتصاب هستند و به طور کلی اینطور است و متأسفانه ما در همه دولت ها این شرایط را داشته ایم و آنها مختص این امر نیستند. دولت و دولت قبلی و دولتهای قبلی. طی چهارده سال گذشته ، انتصابات تا حد زیادی بر اساس وابستگی های سیاسی بوده است ، به ویژه آنکه تغییرات ده تا پانزده سال گذشته بیشتر نمایان شده است. اما سنگاپور به عنوان یک اصل پذیرفته شده است که همه را با توجه به تجربیات خود در مسئولیت ها استخدام کند و افراد مسن را در میان متخصصان استخدام کند. در واقع ، انتخاب افرادی که دارای این ویژگی هستند بسیار مهم است.
ویژگی دوم ، معمولاً وقتی افرادی با توانایی ، شایستگی و تجربه لازم انتخاب می شوند ، کسانی هستند که اقدام خواهند کرد. یعنی اگر فردی را با تجربه لازم پیدا کردیم ، باید در آن عمل گرا باشد ، زیرا مردم از صحبت کردن خسته شده ، مسئولیت می پذیرند و عمل می کنند.
سومین ویژگی در سنگاپور مبارزه با فساد است ، بنابراین صداقت یک مسئله جدی بوده است. اگر فکر می کنیم مدیرانی که دارای این دو ویژگی و صداقت هستند افرادی هستند که با فساد مبارزه می کنند و خود را فساد نمی کنند ، مهم این است که مدیرانی را انتخاب کنیم که با مردم صادق هستند ، مدیرانی که در برابر فساد سکوت نمی کنند و مدیرانی که سزاوار دانستن موانع فساد است و از هیچ تلاشی برای مبارزه با فساد دریغ نمی کند. برای مبارزه با فساد ، ما نباید به یک سری جنایات کوچک محدود شویم. البته ، برخورد نکردن با آنها ، اما هرچه برخورد با جنایتکاران فاسد و یقه سفید خطرناک تر باشد تا مردم آنها را ببینند ، بدون شک از آن سازمان ، وزارتخانه و دولت راضی خواهند بود.