در اتاق‌های فرار چه می‌گذرد؟
چشم چشم را نمی بیند و تاریکی مطلق خشمگین می شود. شما باید بی حرکت منتظر بمانید تا نقطه نور روشن شود وقتی متوجه شدید که یک فرد خارجی به سمت شما می آید. وحشت با صدای جیغ و ترس تو تمام می شود، اتاق روشن می شود و دیگر خبری از غریبه نیست!
چندین سال است که در عموم مردم بوده است و حتی بچه ها دوست دارند آن را امتحان کنند. این اتاق که در عین حال ترسناک و مرموز است به «اتاق فرار» معروف است. وارد اتاقی می شوید و اتفاقی برایتان می افتد که از آن فرار کنید.
گفته می شود طراح اتاق فرار یک دانشجوی ژاپنی است و اولین اتاق در شهر سیلیکون در سال ۲۰۰۷ طراحی شده است. اشیا و دستورات لازم در گوشه ها، بازیکنان باید آنها را پیدا می کردند و محیط را ترک می کردند. این بازی همچنین مخاطبان زیادی داشت و بلیط ها به سرعت فروخته شد.
اکنون تعداد این اتاق های فرار روز به روز در حال افزایش است و هر کدام بازی های خود را طراحی می کنند. اتاق های فرار معمولاً بیلبورد ندارند و اطلاعات آن ها را باید در شبکه های اجتماعی پیدا کنید. البته بعضیاشون سایت هم دارن. گرایش افراد به این بازی روز به روز در حال افزایش است، به خصوص نوجوانان و جوانان. به نظر می رسد اتاق فرار هر چه ترسناک تر باشد جذابیت آن بیشتر است که در محیط، آنلاین و خصوصی کار می کند. برخی از بازی ها بسیار ترسناک هستند و برخی دیگر معماهای بیشتری دارند، انتخاب هر نوع بستگی به تیمی دارد که وارد بازی می شود.
به یکی از این اتاق های فرار بروید. نور قرمز کم، فضای شبح آور اتاق را افزایش می دهد. صدایی از پشت رادیو بازیکنان را به سمت یافتن نماد هدایت می کند و با یافتن اولین کلید، بازی شروع می شود و آنها وارد یکی از اتاق ها می شوند.
مشارکت در حل پازل و یافتن کلیدها از وظایف مهم این بازی است. در همین حال، وقتی مشغول یافتن کد هستید، ممکن است یک بازیگر گریم بیاید و تیم را بترساند.
حسین مدیر یک اتاق فرار در تهران است. او در رشته معماری تحصیل کرد و حدود سه سال پیش پس از بازی در یکی از اتاق‌های فرار تصمیم گرفت یکی از این اتاق‌ها را خودش بسازد: «هر کشوری قوانین خاص خود را در سبک ترسناک این بازی دارد، مثلاً در برخی کشورها اتاق‌ها. نباید به طور کامل تعطیل شود و این ترس را کاهش می دهد، اما در ایران چنین قوانینی وجود ندارد و این بازی در تاریکی مطلق انجام می شود. در تهران 500 بازی وجود دارد که بیشتر آنها بین 60-90 دقیقه و حدود 120 دقیقه است. البته زمان بازی بستگی به ژانر دارد و ممکن است از 30 دقیقه شروع شود و تا 5 ساعت به طول می انجامد.بازی های اتاق فرار به صورت گروهی طراحی می شوند و به هیچ وجه هیچکس نمی تواند به تنهایی بازی را طراحی کند.هر تیم ایده و تفکر خود را دارد. معمولاً بازی‌ها ضعیف و قوی هستند، اما وای به روزی که بازی بد شناخته شود زیرا در این اتاق فرار منفعلانه طرفی دارد و نوعی ضعف محسوب می‌شود.»
معمولا بلیط های شانس آخر این بازی گرانتر از شانس های دیگر است. حسین دلیل این کار را توضیح می دهد: “اگر برای سوار شدن به تاکسی دیر کردید، باید هزینه بیشتری بپردازید زیرا ساعت کاری در پایان شب تمام می شود اما بازیگران هنوز کار می کنند، بنابراین هزینه بیشتر است. ساعات کار نیز به این بستگی دارد. با انتخاب بازیکنان و فضای اتاق‌ها، برخی بازی‌ها از صبح تا ظهر و برخی دیگر تا دیروقت است. اما اتاق‌های فرار معمولاً از ساعت 2 بعد از ظهر تا پاسی از شب هستند. «برخی بازی‌ها ممکن است تا ساعت 5 صبح ادامه داشته باشند.»
اگرچه او ساعت‌های زیادی در این حرفه کار می‌کند، اما از کارش راضی است: «اتاق فرار یک شغل خدماتی است و تا زمانی که خدمات ارائه می‌دهید، درآمد کسب می‌کنید. ایجاد اتاق فرار زمان می‌برد و هرکسی تصمیم به انجام آن بگیرد، این کار را انجام خواهد داد. برای گذراندن زمان زیاد کار من دیر سر کار می آیم و وقت کمتری را با خانواده می گذرانم از طرفی روزهای تعطیل هم سرم شلوغ است کار به گونه ای نیست که کارمندی را جایگزین من کند. اما من باید سر کار بمانم، البته همه چنین کاری را قبول ندارند.» شیوع ویروس کرونا، گاهی اوقات بازی را با رعایت کامل پروتکل های بهداشتی انجام می دادیم و بعد از هر فرصتی کل فضا و قفل ها را ضدعفونی می کردیم، اما اکنون وضعیت بهتر شده است.»
او درباره نحوه انتخاب بازیگران «اتاق فرار» نیز توضیح می دهد: «بازیگران تست می شوند و بعد با آن ها شروع به کار می کنیم.» ما سه بازیگر در اتاق فرار داریم که دو نفر از آنها اصلا تجربه ای نداشتند و مجبور شدیم. آنها را آموزش دهید، بنابراین آنها بدون رویارویی با بازیکنان اتاق را ترک می کردند.”
یکی از بازیگران این اتاق فرار که 15 سال سن دارد، از کودکی به این حرفه علاقه داشته و آنچنان تجربه بازی در اتاق فرار را دارد که قبلا می ترسید و حالا از ترسیدن از دیگران لذت می برد.
معمولاً قبل از شروع بازی توصیه های لازم به بازیکنان داده می شود: «آداب اسلامی باید رعایت شود، پروتکل های بهداشتی رعایت شود، افراد زیر 15 سال اجازه ورود ندارند، افراد دارای مشکلات قلبی و تنفسی مجاز به ورود نیستند. بازی، بی احترامی و دست زدن به بازیگر باعث می شود که بازی همزمان شروع شود، بازیکنان تمام آسیب های بازی را متحمل می شوند و … »
علیرغم توصیه های لازم قبل از شروع بازی، باز هم بازیکنانی هستند که مشکلاتی را ایجاد می کنند: «ما به بازیکنان می گوییم که شما حتی حق ندارید به بازیگران دست بزنید، در تاریکی حرکت نکنید، بازیگری را مسخره نکنید. در حال بازی است.اما در اتاق فرار برخی از همکاران ما بازیگران مورد ضرب و شتم قرار می گیرند.البته وضعیت نسبت به سال های گذشته بهتر شده است زیرا با افزایش اتاق های فرار بازیکنان بازی های مختلفی را امتحان می کنند و کم کم با قوانین آشنا می شوند. از طرفی بازی ها در حال قوی تر شدن هستند.اما بسیاری از کسانی که برای اولین بار اتاق فرار را امتحان کرده اند و با قوانین آشنا نیستند به بازیگر ضربه می زنند یا مشت می کنند. مشکل خاص، زمانی که بازی شروع می‌شود، از طریق دوربین‌های دید در شب متوجه می‌شویم که فرد نباید بازی را ادامه دهد، اما تا کنون مشکل خاصی نداشته‌ایم. به آنها آب بده.»
به گفته وی، همزمان با هالووین در آمریکا اتاق های فرار در ایران نیز به بورس می آیند و در برخی از اتاق های فرار از ابزارهایی برای ترسناک شدن بازی استفاده می کنند.
معمولا بازی در اتاق فرار با یک عکس یادگاری در همان چراغ قرمز ترسناک به پایان می رسد. باهوش ترین اعضای تیم با درگیری بالاتر از دیگران نیز برای یافتن پاسخ معماها انتخاب می شوند و اعضای تیم پس از تخلیه احساسات خود اتاق را ترک می کنند. اگرچه این اتاق ها در حال حاضر بدون مشکل کار می کنند، اما هیچ نهادی بر فعالیت آنها نظارت ندارد!
انتهای پیام