روایتی درباره خودکفایی ایران در تولید دارو

به گزارش دیباروز ، سایت مرکز اسناد انقلاب اسلامی نوشت: فریدون سیام کنژاد ، فعال صنعت داروسازی که پس از پیروزی انقلاب مدتی مسئولیت شرکت دارویی بنیاد مستضعفان را بر عهده داشت ، بخشی از خاطرات خود را درباره صنعت داروسازی قبل از انقلاب و “قبل از انقلاب ، او وجود داشت تردیدی وجود دارد که اقلیت یهودی بیش از اقلیت های دیگر در حرفه داروسازی حضور داشتند ، اما این طور نبود که حرفه داروسازی در دست یهودیان باشد ، ” او گفت. . به عنوان مثال ، در کلاس ما ، که ورودی دانشکده داروسازی دانشگاه تهران در سال 1349 بود ، شش نفر از 65 دانشجو یهودی بودند ، این تعداد برای یک کلاس 65 دانشجو بیشتر از سایر رشته های تحصیلی بود.

آنچه در مورد صنعت داروسازی می توان گفت این است که قبل از انقلاب این صنعت در اختیار شرکت های چند ملیتی بود. بیش از 90٪ داروهای کشور وارد می شود. کارخانه هایی که وجود داشتند ، به استثنای چند کارخانه ایرانی ، بقیه شاخه های کارخانه های چند ملیتی بودند که داروهای اساسی و استراتژیک را به شکل کارخانه وارد می کردند و فقط به صورت محلی تحت مجوز از شرکت مادر داروهای معمولی تولید می کردند.

کارخانه های ایرانی نیز بیشتر داروهای خود را تحت لیسانس شرکت مادر تولید می کنند و مارک تجاری آنها با حروف اصلی و بین المللی یکی بود. فقط یک تولید کننده ایرانی یا دویست درصد وجود داشت که داروهای آن نقش مهمی در بازار دارو نداشتند. به طور خلاصه ، صنعت داروسازی قبل از انقلاب یک صنعت کاملاً معتبر بود که متعلق به شرکت های چند ملیتی بود.

پس از پیروزی انقلاب ، کلیه کارخانه های داروسازی تحت پوشش سازمان ملی صنایع قرار گرفتند و صنایع دارویی شروع به تمرین ایستادن روی دو پای خود کردند. امروزه بیش از 95 درصد داروها در کشور توسط متخصصان ایرانی تولید می شود. در حال حاضر چندین داروی اساسی و استراتژیک به صورت محلی تولید می شود. انواع مواد اولیه و بسته بندی در داخل ارائه می شود.

به طور خلاصه می توان گفت یکی از صنایعی که بعد از انقلاب اسلامی بیشترین پیشرفت را داشته و امروز کمترین وابستگی را به خود دیده است ، صنعت داروسازی است.

انتهای پیام