سلطان گواهینامه ایران کیست؟ – دیباروز

به گزارش روزنامه دیباروز شهروند او نوشته است: «تا امروز حتماً با سلاطین زیادی از سلطان سکه گرفته تا سلطان بلامنازع مرغ (!) برخورد کرده اید؛ سلاطینی که نه تنها به نفع ما بوده اند، بلکه شر آنها اقتصاد جامعه و خانواده را در برگرفته و نگرفته اند. رها کن!که همه سلاطین با آبرو و خاطره تلخ رفتند.سلاطینی هم هستند که نامشان حکایت از پشتکار و تلاش دارد.مانند “امید زت علی” 38 ساله دستی در صنعت و اختراع و ورزش و هنر دارد. اما به دلیل کسب بیشترین گواهینامه، او را به گواهینامه های سلطان ایران می شناسند.داستان او را با هم می خوانیم.

ریشه در کودکی دارد

برای توصیف داستانی که او دیپلم ایرانی خود را به امید سلطان شدن ایران چسباند، به دوران کودکی او برمی گردیم. به زمانی که عاشق مهارت های فنی و کار با ابزار سنگین و صنعتی بودم. او می گوید: من متولد 1363 هستم و زادگاهم استان الوسطه است، پدرم راننده جرثقیل بود و به همین دلیل در پارکینگ خانه ما همیشه ابزارهای مکانیکی وجود داشت، وسایلی که فقط یک مکانیک حرفه ای باید داشته باشد. وقتی پدرم با آنها کار می کرد، با دقت آنها را تماشا می کردم.» کم کم با کار خیلی از آنها آشنا شدم، حتی وقتی به سن نوجوانی رسیدم، در گوشه ای از آن پارکینگ برای خودم مکانیک کوچکی شروع کردم. تعمیر همه چیز از گوشی خانه گرفته تا دوچرخه دوستان! یک استعداد خاص یا سعی کردند آن را شکوفا کنند. فقط یادم می آید که پدرم تمام آن سال ها تاکید می کرد که من درس بخوانم و ارباب و نوکرم بمانم. ایده نسل قدیم این بود که مهارت های فنی نمی توانست یک رشته علمی یا حتی یک رشته دانشگاهی باشد، بنابراین اگر بچه ای چنین مهارت هایی را یاد بگیرد به او می گویند دانش آموز خوبی نیست! خلاصه سال ها گذشت و من با یکی از علایقم وارد دانشگاه شدم که این بود. علوم کامپیوتر و نرم افزار.بعد از اینکه لیسانس گرفتم سرمایه کمی کردم و خط تولید ایزوگام را در یک کارخانه فشرده راه اندازی کردم.البته این کار را نکردم. یک نکته را فراموش کنید که من حدود 20 ساله بودم که گواهینامه اولیه ام را گرفتم و در آن زمان چند بار پشت فرمان وینچ های بزرگ نشستم و از رانندگی با وسایل نقلیه موتوری سنگین لذت بردم.

از خشکی و دریا تا آسمان!

امید در خاطرات خود به سال 1392 برمی گردد و ادامه می دهد: «امسال یکی از کارشناسان وزارت کار منطقه یک روز به ما مراجعه کرد تا کارخانه را طبق روال بررسی و بازرسی کند، آنجا بود که گفت هر فردی که کار می کند. به عنوان یک راننده لیفتراک در کارخانه باید گواهینامه خاصی داشته باشد.شاید این اولین جرقه ای بود که من را به دنیای گواهینامه کشاند.چون علاقه مند به یادگیری انواع مهارت ها بودم در این زمینه ابتکار عمل کردم اما طبیعی بود که مشغول بودن به مدیریت یک کارخانه، مدت زمان ثبت نام تا آزمون را بیش از 10 ماه افزایش دهد. در این مدت، در این مدت، آموزش و اعطای گواهینامه های خصوصی به مدارس خصوصی واگذار شد و تنها یکی از این موارد در استان ما فعال بود.این را هم اضافه کنم که در این مدت علاوه بر گواهینامه های رانندگی 3، 2 و 1، تعدادی گواهینامه ورزشی و همچنین گواهینامه ملوانی را اخذ کردم، در این شرایط زمانی که به مدرسه فوق الذکر برای گذراندن دوره رانندگی لیفتراک، نوشته ای روی دیوار مدرسه نظرم را جلب کرد! در آن مقاله تصویر فردی از شهرخمینی را به عنوان سلطان شهادت با 16 گواهینامه مختلف ثبت کردند. مقاله را دیدم، با خودم گفتم، اگر بود تعداد شهادت های من از این شخص بیشتر نیست، کمتر نباشد! پس از اینکه به طور خلاصه از رئیس مدرسه در مورد صحت و اعتبار عنوان سلطان گواهینامه های ایران (کسی که در مقاله معرفی شد) پرسیدم، به این فکر افتادم که باید کمیت و کیفیت مدارک خود را نیز مطابق با آن گواهی کنم. به علایق و پشتکار من برای همین رفتم سراغ مهارت و ورزش هوایی! “

گران ترین گواهینامه ها

وی می افزاید: «زمانی که این تصمیم مهم را گرفتم، در حال آموزش دریانوردی بودم و به درجه افسری رسیدم و از طرفی ورزش و مهارت های هوایی را شروع کردم و به اخذ مجوزهای مختلف خلبانی ادامه دادم.» استخدام در شرکت های خدمات هوایی. .

وی در پاسخ به سوالی در مورد گواهینامه ای که بیشترین زمان و هزینه را برای اخذ آن نیاز دارد، گفت: برای اخذ گواهینامه خلبانی از پاراگلایدر که در حال حاضر به عنوان دستیار معلم در آنجا مشغول به کار هستم، تا گواهینامه های PPL و CPL خلبانی به طور متوسط بین 300 تا 500 میلیون تومان باید خرج شود و قیمت با توجه به نوع مدرسه و تعداد ساعات پرواز در نوسان است.حالا برای هر ساعت پرواز باید بین 2 تا 3 میلیون تومان پرداخت کنید.ناگفته نماند که هر ورزش و مهارت پروازی دارای رتبه است و بارها برای هر رتبه باید گواهینامه جداگانه گرفته شود مثلاً گلایدینگ از کلاس های مقدماتی به کلاس های آموزشی (اصلی) و پرواز پشت سر هم می رسد. یا در مورد گواهینامه خلبانی باید بگویم که با گواهینامه خلبانی تک موتوره و دو نفره، شما می توانید فقط یکی از اعضای خانواده را به منظور تفریح ​​به آسمان پرواز دهید، یا با جت شخصی یا هواپیمای چارتر این نیز در محدوده خاصی است.

در سایر سطوح فرماندهی مانند تجاری و مسافربری باید گواهینامه های مربوطه اخذ شود، اما گواهینامه های دریانوردی که اخذ آن هزینه بر است و زمان بیشتری را می طلبد از جمله موارد دردسرساز است. برای اخذ گواهینامه دریانوردی از ملوان تا ناخدای کشتی با توجه به هزینه های دوره های آموزشی آن و هزینه های جانبی آن مانند اقامت در مناطق ساحلی کشور باید بین 300 تا بیش از 400 میلیون تومان در نظر گرفته شود. بار دیگر تاکید می کنم که دریانوردی دارای دوره های مختلفی از ملوان چوبی و ماهیگیری، قایقرانی، جت اسکی، قایق های تندرو، نجات غریق، چوب، فلز، افسران ارشد تا فرماندهان است، در حال حاضر کارآموز دوره رانندگی کشتی هستم و در عین حال ، دوره های پرواز بالن و بادبادک. و از پاراموتور عبور کردم. “

ذات علی یکی از اولین افرادی بود که در دهه 1980 دوره های دریانوردی را به طور خصوصی گذراند.

پشتیبانی موثر

وی در سال ۱۳۹۷ با کمیته ای به نام «کمیته ثبت رکوردهای ملی ایران» آشنا شد. او در این باره بیشتر توضیح می‌دهد: «امسال به دلیل پیشرفته‌ترین و کامل‌ترین زمان‌بندی مسابقات ویژه‌ای که اختراع کرده‌ام، به اولین مسابقه موتورسواری ایران در شبکه نسیم دعوت شدم، آنجا متوجه شدم کمیته‌ای به نام ایرانیان وجود دارد. کمیته ثبت رکوردهای ملی که رکوردهای عجیب ورزشی و غیرورزشی را به نام دارندگان ثبت می کند، اقدام جالبی بود که حال آدم را خوب می کند، در همان سال در همان فصل برنامه تلویزیونی نام من ضبط شد. به عنوان داشتن بیشترین گواهینامه که در آن سال 24 گواهینامه بود، سال بعد این رکورد را به 30 گواهینامه معتبر موتوری رساندم.تا کنون 54 گواهینامه دارم که چهار مورد آن مربوط به غواصی بین المللی از 1 به 3 ستاره است. (ایتالیا).البته این چهار مدرک بین المللی به دلیل اینکه غواصی یک مهارت محسوب می شد مورد تایید کمیته ثبت سوابق قرار نگرفت.

چیزی که می خواهم در این قسمت درباره آن صحبت کنم این است که چگونه مقامات از افرادی مانند من حمایت می کنند. تا امروز هیچ کمک مالی دریافت نکردم، چون خدا را شکر نیازی به آن نداشتم. برای برخی از آزمایشات برای گرفتن گواهینامه رانندگی، چون در هیچ مدرسه ای ماشین شخصی پیدا نمی شد، مجبور شدم با هزینه شخصی ماشین را تهیه کنم و مسئول آزمون را به محل ماشین ببرم. مثل کمپرسی (کمپرسور غول پیکر و سنگین برای استخراج معادل های بزرگ) که برای یک ساعت از معدن آهن شمس آباد در 90 کیلومتری اراک کرایه کردم یا بیل مکانیکی که موفق به اجاره آن از پروژه احداث تقاطع سه راهی خامن شدم. بنابراین حمایت مسئولان می تواند معنوی باشد; حداقل در مورد من. پشتیبانی از جمله صدور گواهینامه به موقع؛ زیرا قبل از صدور گواهی، دیگر امکان اقدام برای اخذ گواهی وجود ندارد. از طرفی با توجه به افزایش تعداد گواهینامه هایی که دریافت کرده ام مسئولین در برخی از سازمان ها حساس شده اند که البته ممکن است طبق قوانین حق با آنها باشد اما امیدوارم به رزومه من نگاه کنند و شرایط لازم را داشته باشند. همان تفسیر برای دریافت گواهی‌های مختلف که در واقع بخشی از اهداف من است، از مهارت‌های یادگیری گرفته تا باعث افتخار من است.»

چرا این همه گواهی می گیری؟

برنامه امید برای اخذ گواهینامه ها این است که ابتدا زندگی و حرفه خود را در اولویت قرار دهد و در فرصت باقی مانده به سراغ تمرینات و امتحانات برود: «اول زندگی و شغلم را در اولویت قرار می دهم و بعد با توجه به هدفم می گیرم. بسیاری از مردم از من می پرسند که چرا این همه گواهینامه را می گیری؟ آیا به دنبال شهرت هستید یا پول و ثروت زیادی دارید که نمی دانید چگونه آن را خرج کنید؟ هدف من از گرفتن آن است. گواهینامه های متعدد و صعود به کتاب رکوردهای گینس ناشی از علاقه من به کارهای هنری است و از طرف دیگر دوست دارم مهارت های مختلف را یاد بگیرم زیرا به آینده چشم دوخته ام و به فرصت های شغلی بیشتری فکر می کنم. البته من هم مانند دیگران از خاص بودن و متفاوت بودن لذت می برم و احساس غرور و اعتماد به نفس دارم، اما هدف اصلی من این است که مهارت بیاموزم و به جوانان بگویم که با هم دانش و مهارت کسب کنند. علم ارزشی ندارد و اگر مهارت نباشد نمی تواند سودآور باشد. و تجربه پشت سر آن. برای پیشرفت باید هر دو را داشته باشید. من به شما می گویم که من اغلب ماشین های کارخانه ای را خودم طراحی یا تعمیر می کنم؛ نه دارنده گواهینامه سلطان ایران! در مورد رکورد گینس نیز باید بگویم. هنوز کسی با این نام خانوادگی در کتاب گینس ثبت نشده است. کسانی بودند که کلکسیونرهای معروفی مثل ادیسون و … نامشان در گینس ثبت شده بود.

وی که عنوان سفیر بین المللی ایمنی راه های ایران (مدال سفیر طلایی) را از مرکز ملی گردشگری دریافت کرده است، ادامه می دهد: «بسیاری از افراد مانند خانواده، اقوام و برخی دوستان هستند که از دادن انرژی و انگیزه دریغ نمی کنند. دو سالی که ازدواج کردم همسرم یکی از مهم ترین مشوق های من بود که در همه شرایط با من همراهی می کند و هرگز نمی گذارد خستگی مانع پیشرفت من شود و جای قدردانی از همه زحمات و محبت های او دارم. دوستان دیگر.”

شهادت سلطان ایران در نگاهی اجمالی

لیست برخی از گواهینامه های دریافتی عبارتند از: زمین، موتور سیکلت، قانون سوم، قانون دوم، قانون اول، بیل مخصوص، گریدر، مینی لودر، دروگر، بیلگرد، لیفتراک، جرثقیل، لودر، تراکتور، غلتک، بولدوزر، فینیشر. ، ماله، بالابر و میکسر بتن. مجوزهای هوایی همچنین شامل خلبان تک یا دو خلبان، خلبان گلایدر، مبتدی، مقدماتی، پیشرفته و کمک مربی می شود. گواهینامه های نیروی دریایی سلطان گواهینامه ایران محدود به قایقرانی، دریانورد عمومی، ملوان ماهیگیری، شناور نجات، قایق نجات، افسر کشتی فولادی، ناخدای کشتی فلزی و ناخدای کارآموز است. غواصی بین المللی از ایتالیا شامل یک تا سه ستاره است. گواهینامه های دیگر او عبارتند از: ایمنی چهارگانه، آتش نشانی پیشرفته، کمک های اولیه، بی سیم دریایی، مدیریت جمعیت و ایمنی مسافران، نقشه برداری دریایی، نجات غریق، آتش نشانی اولیه، رادار و مخابرات و بسیاری دیگر.

مهمترین مسئولیت های ورزشی وی عبارتند از: دبیری مرکز گردشگری و اتومبیل اراک، رئیس هیئت داوران شورای موتورسیکلت و اتومبیل الجزیره، سفیر بین المللی ایمنی راه ها به دلیل فعالیت در حوزه ترافیک و فرهنگ رانندگی، سردبیر. – داور اصلی و تایم مسابقات تلویزیونی با رویکرد موتور سواری و مجری و داور اکثر مسابقات درگ و اسلالوم کشور. مدارک تحصیلی وی در آموزش ورزشی مربی غواصی رسمی و بین المللی از فدراسیون امدادگران، غواصی و سیماس از اتحادیه اروپا، مربی رسمی موتور سیکلت از فدراسیون موتورسواری و اتومبیل رانی، مربی رسمی اتومبیلرانی از فدراسیون موتور سواری و اتومبیلرانی، اتومبیل مربی از مرکز جهانی گردشگری و کمک مربی پرواز کایت‌سرفینگ. از سوی دیگر او در حال ثبت اختراعات خود در زمینه صنعتی و الکترونیکی است.

انتهای نامه