فردوسی؛مردی که جادوی سخن را دست مایه جاودانگی خویش قرار داد – خبرگزاری آنلاین | اخبار ایران و جهان
به گزارش خبرنگار آنلاین غلامحسین مظفری عصر پنجشنبه در در مراسم بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی در آرامگاه این شاعر بزرگ در توس اظهار کرد: روزهای ملّی حلقه هایی برای یادآوری رویدادهایی به شمار می روند که زمینه هم گرایی و پایداریِ ایران و ایرانیان را فراهم می آورند. روزهای ملّی را نباید به یک روزِ خاص محدود کرد بلکه رفتار شایسته آن است که مقدماتی تدارک دیده شود تا در طول سال ذهن و زبانِ شهروندان با این مناسبت ها آمیخته گردد و بدین ترتیب امکان تجلّیِ نمادین شان در روزی خاص و رویدادی ویژه فراهم شود.
استاندار خراسان رضوی بیان کرد: خراسان رضوی بهره مند از چندین روز ملّی است و گرامی داشتِ آن ها چیزی جز فرهنگ بانی نخواهد بود و همه از حکیمِ توس آموخته ایم که «به فرهنگ باشد روان تن درست.»
وی افزود: فروردین و اردیبهشت را باید برجسته ترین ماه های فرهنگی خراسان و ایران به شمار آورد. یاد روزهای عطار خیام و فردوسی در این دو ماه واقع شده است. اما کار ویژه روزهای ملی چیست؟ چنانچه رویدادهای مربوط به این روزها صرفاً به انجام مناسکی اداری محدود شود که برای ساعاتی محدود شهروندانی معدود را به خویش مشغول دارد نمی توان مدعی شد که به هدفِ تأسیس این روزها دست یافته ایم. روزهای ملی بهانه ای است برای یادآوری. این روزها به یادِ ما می آورند که در کدام نقطه از فرهنگ بوده ایم به کجا رسیده ایم و رهسپارِ چه مقصدی هستیم. در این بازبینی ها است که مجالِ توسعه نیز فراهم می آید. چرا که راهِ توسعه از واکاویِ منتقدانه خویش می گذرد و چنین مجال هایی را باید غنیمت دانست.
مظفری گفت: از سوی دیگر باید کوشید تا از اندوخته اشخاصی که روزی ملی به نام ایشان ثبت شده است توشه ای برای زندگیِ بهتر بر گرفت و اما اگر چنین نشود چه سودی در این خبر نهفته است که ۲۵ فروردین روز عطار است ۲۵ اردیبهشت روز فردوسی و ۲۸ اردیبهشت روزِ خیّام؟ این روزها باید پیش رانِ راهی فرهنگی باشند که طی سال به آن پرداخته شده است. روزهای ملی باید به مجالی برای نتیجه گیریِ آنچه طی یک سال از سر گذرانده شده است تبدیل شود.
استاندار خراسان رضوی اظهار کرد: سالِ حاضر با عنوان «سرمایه گذاری برای تولید» نام گذاری شده است و خطاست اگر دو مفهوم فربه «سرمایه گذاری» و «تولید» را صرفاً به امور صنعتی فرو بکاهیم. باید با ارائه تفسیری جامع و روشن بینانه حقِّ «علوم انسانی» و «فرهنگ و هنر» را نیز در این مقوله به جای آوریم. روزهای ملی می توانند بدل به میعادگاهِ ما جهت یادآوری این نکته و طرح ریزی در این راستا شوند. یک کشور چقدر باید هزینه کند تا بتواند نمادهایی هم سنگِ فردوسی و خیّام را خلق نماید و از رهگذرِ آن امکان بهره برداری های گوناگون را بیابد؟ ما اکنون از ثروتی خداداد در این راستا بهره مند شده ایم. باید قدرِ این اندوخته تاریخی را دانست و به واسطه آن چراغِ فرهنگ را شعله ورتر ساخت.
وی بیان کرد: اما امروز به نامِ حکیم ابوالقاسمِ فردوسی نامگذاری شده است. مردی که جادویِ سخن را دست مایه جاودانگیِ خویش قرار داد. حکیمِ توس به ما یاد داد که می توان میانِ دین و دانش پیوندی خجسته ایجاد کرد. او به ما آموزانْد که «شیرِ خدا و رستمِ دستان» دو نشانۀ امکانِ همنشینیِ دو کلان فرهنگِ ایرانی و اسلامی است. از دیگر آموزه های مهم و بنیادینِ فردوسی آن است که گفت: «به نیکی گِرای و میازار کَس». او نیکوکاری و نیازردنِ دیگران را راهِ رستگاری می داند و بنگرید در جهانِ پرآشوبِ امروز این آموزه تا چه اندازه راهگشا و الهام بخش است.
مظفری اظهار کرد: امروز شاهنامه نه متنی برای شهروندانِ زبانِ فارسی بلکه متنی برای یکایکِ شهروندانِ جهان است که از وجدانی بیدار و جانی آگاه بهره مندند.