قاصدان بهار کجایید؟ – دیباروز

به گزارش دیباروز ، داود فاتح علی بیگی ، استاد دانشگاه و پیشکسوت تئاتر ، در مورد حاجی فیروز به روزنامه گفت. جام جم وی گفت: “حاجی فیروز یکی از نمادهای ایران باستان است و در دوره ای که مردم هنوز از تقویم مطلع نبودند و زمان و برنامه امروز یکسان نبود ، از اواسط به محله های مختلف شهری و روستایی می رفتند. از آن – مارس و ورود نوروز را اعلام کرد. هر منطقه از ایران خواننده ای داشت. نوروز متعلق به اوست و ریشه در آداب و رسوم آن منطقه دارد. به عنوان مثال ، کوسه ها مخصوص منطقه شمالی و خزر بودند. پیوست ها به آذربایجان. خانواده حاج فیروز نیز به مناطق مختلف ایران تعلق داشتند و مخصوص منطقه خاصی نبودند. در اساطیر ایرانی ، آنها از یک سرزمین می آمدند. مردگان (زمستان) و به همین دلیل چهره های آنها سیاه بود ، اما مرد مرده در قلب خود آتشی داشت که نشانه بهار بود و به همین دلیل لباس قرمز آتشی به تن داشت. مردم به آنها پاداش و تعطیلاتی را می دادند که به خاطر خبرهای خوبشان به دست می آوردند. همه در خانه خبرهای خوبی به اینها می رساندند پیام رسان ها ، از شیرینی و آجیل گرفته تا آجیل ، لوبیا ، برنج و … این پیام رسان های خوب شب نمی آیند. بلکه آنها در طول روز با دهل ، سیرنا و دیره آمدند. با صدای خوب و شعرهای سرشار از شادی ، گرما ، خوبی و برکت. آنها التماس نمی کردند که گدایی کنند. آنها صداها و شعرهای خوب را برای مردم به ارمغان آوردند ، قلب مردم را شاد کردند و همچنین پاداش این خوشبختی را به عنوان هدیه دریافت کردند.

خبر خوب چطوره

فاتح علی بیجی می گوید: چندین سال ، در نزدیکی نوروز ، متکدیان لباس قرمز می پوشند ، حلقه ها را علامت گذاری می کنند ، صورت خود را سیاه می کنند ، در خیابان ها و کوچه ها پرسه می زنند ، مردم و ماشین ها را متوقف می کنند و از آنها پول می گیرند. اینها خبرنگار نوروزی نیستند. شرایط بد اقتصادی آنها را مجبور به استفاده از قدرت این نماد فرهنگی کرده و بیشتر و بیشتر جیب متکدیان را پر می کند. در همین حال ، سازمان ها و مسئولان فرهنگی که باید جشنواره ها و جشن های اصلی را زنده نگه دارند نیز در سکوت و بی توجهی غوطه ور هستند و هرگز فکر نمی کنند که برای حفظ و ترویج این فرهنگ زیبا و معنادار باید کاری انجام دهند ، بنابراین ناراحت نباشید. اگر سازمان میراث فرهنگی ، شهرداری و سازمان های دیگر در نزدیک عید جشن های نوروزی برگزار کنند ، حداقل مردم شاهد این هستند که حاجی فایروز واقعی برای حاجی فایروز جعلی التماس می کند و تفاوت این دو را درک می کنند ، اما اصل در غفلت چیست؟ نهادهای فرهنگی و مسئولان؟ فراموش شده است و امروز با موجی از ابتذال روبرو هستیم و عدم آگاهی از خواندن نوروز ، حاج فایروز و سایر نمادها پیام آوران نوروز و بهار هستند. این احتمال وجود دارد که نسل بعدی از هر چیزی که حاجی فایروز بد است احساس بدی کند زیرا او را معادل گدایی می داند و هیچ کلمه ، سرود یا آهنگی را که از او خبر می دهد نمی شنود. در کشورهای همسایه فارسی زبان که جشن های نوروزی نیز دارند ، مانند افغانستان ، کردستان ، تاجیکستان و … ، مراسم تلاوت های نوروزی و نوروزی هنوز زنده هستند و اجازه تغییر شکل و ناپدید شدن ندارند. اما در کشور ما غفلت و سوerstand تفاهم این جشن را خراب کرد. وی ادامه داد: کشور ما اسلامی است ، اما خواندن نوروز ، شکل و شمایل آن مغایرتی با اسلام و آیین های دینی ندارد ، زیرا همه این جشن ها یادآور خوبی هاست و با فرهنگ اسلامی و دینی منافاتی ندارد.

انتهای پیام