مدیریت بحران آب با کمک تمدن‌های باستانی

به گفته ویفروم، فرهنگ های باستانی سیستم های مدیریت آب پیچیده ای از جمله سدها، سیستم های زهکشی، مخازن زیرزمینی و قنات ها ساخته اند. این سیستم ها برای به حداکثر رساندن میزان آب باران جمع آوری و ذخیره شده در طول ماه های مرطوب زمستان و کاهش میزان آب از دست رفته در اثر تبخیر در طول ماه های خشک تابستان طراحی شده اند.

امسال یکی از گرم‌ترین و خشک‌ترین تابستان‌ها در بسیاری از نقاط جهان از جمله کانادا و جنوب غربی ایالات متحده بود و خشکسالی ناشی از آن بر عرضه مواد غذایی تأثیر منفی گذاشت و قیمت گوشت را سه برابر سریع‌تر از تورم افزایش داد. علیرغم شدت این خشکسالی ها ، بدترین شرایط ممکن است در راه باشد ، انتظار می رود وقایع شدید آب و هوایی در دشت ها شدت و بسامد را افزایش دهد ، و یکی از راه حل ها استفاده از راه حل های قدیمی و با فناوری پایین است که توسط جوامع باستانی در مناطق خشک ایجاد شده است. . مجموعه آب و هوا

یکی از این جوامع باستانی نبطی ها بودند که 2000 سال پیش در بیابان های بسیار خشک اردن زندگی می کردند. نبطی ها که به خاطر حکاکی های سنگی خود در سایت میراث جهانی یونسکو در پترا (پایتخت آنها) شناخته می شوند، عنوان مهندسان هیدرولیک را برای تاریخ به دست آورده اند.

نبطی ها با استفاده از تکنیک های محلی که از فرهنگ های همسایه گرفته شده بود ، در مهندسی آب استاد شدند. در پترا، نباتی ها شبکه ای از سدها برای محافظت از پایتخت خود در برابر سیل، کانال هایی برای آوردن آب به مرکز شهر و در تپه های اطراف برای ساختن تراس هایی برای جذب رواناب، کاهش خطرات سیل و حمایت از کشاورزی ساختند.

راهبردهای باستانی برای مشکل دنیای مدرن

اگرچه این میدان دو هزار سال پیش توسعه و ساخته شد، اما در حال حاضر تلاش‌هایی برای احیای سیستم‌های مدیریت آب در اطراف پترا، کمک به کنترل سیل و حمایت از توسعه کشاورزی در جریان است. اگرچه اجرای این راه‌حل‌های تاریخی به تنهایی نمی‌تواند مشکلات پیچیده‌ای را که در حال حاضر با آن روبرو هستیم حل کند، اما احتمالاً نقش مهمی در کمک به سازگاری ما با آب‌وهوای گرم‌تر و خشک‌تر، مانند سفره‌های زیرزمینی نبطی دارد. منبع مهم آب برای کشاورزان عادی است.

آب این مخازن ساخته شده توسط انسان را می توان از طریق آبهای زیرزمینی تأمین کرد اما اغلب به ذوب شدن بهار بستگی دارد ، با این حال ، در طول خشکسالی تابستان گذشته ، بسیاری از این حفره ها خشک شده و بسیاری از کشاورزان را مجبور به پمپاژ آبهای زیرزمینی کرد. او مشکلات خودش را دارد.

اتخاذ روشهای پایدار مشابه روشهای Nabataeans برای به حداکثر رساندن جمع آوری آب و کاهش مقدار آب از دست رفته در تبخیر می تواند به افزایش کارایی این مخازن کمک کند. همانطور که نبطی ها مخازن خود را برای افزایش حوضه آبریز احداث کردند، باید حفره هایی به صورت استراتژیک در مزارع ایجاد شود تا یخ های ذوب شده تا حد امکان جمع آوری شود. استفاده از کمربندهای محافظ که شامل درختان ردیفی و درختچه هایی است که به عنوان بادشکن عمل می کنند، می تواند باعث تجمع برف و افزایش ذوب برف شود.

نبطی ها همچنین مراقب بودند که از تبخیر جلوگیری کنند و حفره های مدرن ممکن است از رنگ برای کاهش اتلاف آب استفاده کنند. مطالعات جهانی اثربخشی پوشش‌های فیزیکی را در کاهش تبخیر نشان داده‌اند و کالیفرنیا اخیراً پیشنهاد کرده است که از کانال‌های خود با پنل‌های خورشیدی محافظت کند تا به ذخیره آب و تولید برق سبز کمک کند.

در حالی که سرمایه گذاری در سیستم های ذخیره آب باعث افزایش امنیت آب در دشت ها و کاهش اثرات خشکسالی طولانی مدت می شود، این سیستم های ذخیره سازی می توانند با حفظ رواناب مزایای بیشتری در کاهش خطر سیل داشته باشند.

اگرچه اتخاذ این راه‌حل‌ها با فناوری کمتر پایدار، دشت‌ها را به خودی خود در برابر خشکسالی مقاوم نمی‌کند، اما ممکن است نقش مهمی در کمک به کشاورزان برای کاهش اثرات فزاینده تغییرات آب و هوایی، همراه با استراتژی‌های کشاورزی نوآورانه داشته باشند.

انتهای پیام