نقدی بر جواب‌های یک کلمه‌ای و بی‌خطر عادل فردوسی‌پور
عادل فردوسی پور در زمانی که برنامه نود را اجرا می کرد از اهالی فوتبال انتظار داشت در برنامه صادقانه و گشاده رویی داشته باشند و به سوالاتی که می پرسید پاسخ کامل و جامع بدهند. این اقدام بسیار جالب و قابل دفاع مجری یکی از چالش برانگیزترین برنامه های تلویزیونی بود و همین رویکرد باعث شد تا در برنامه دوشنبه شب عادل حقایق و پشت صحنه فوتبال ایران فاش شود.
حالا اما نزدیک به سه سال است که فردوسی پور از شبکه سه اخراج شده است و دیگر خبری از برنامه 90 نیست، در این بین عادل هر جا که باشد اگر خبرنگاری باشد از احتمال حضور مجدد در تلویزیون برای اجرا می پرسد. یا گزارش فوتبال بنویسید.
عادل این موضوع را خوب می‌داند و می‌داند، حاضر است در مناسبت‌های مختلف مانند مسابقات تیم‌های فوتبال، برنامه‌های سینمایی و غیره با خبرنگاران صحبت کند، اما وقتی از او درباره همان موضوع مهمی که همه منتظرش هستند می‌پرسد. ، سوال می پرسند، سعی می کنند بخندند و شوخی کنند و چیزی مانند “بعدش چی؟” برای منحرف کردن بحث
این حق طبیعی اوست که عادل فردوسی پور ترجیح می دهد سیاست سکوت را در قبال اتفاقات شبکه سه گانه دنبال کند، اما بد نیست، برای هواداران و هوادارانش کمی جذاب بود اما دیگر توسط عادل تکرار نشد. او چنین جذابیت و شادی دارد و اغلب گفته می شود که فردوسی پور به هر دلیلی حالا دوست دارد سوژه سوالات خبرنگاران باشد، حتی اگر بداند به سوالات مهم و اصلی آنها پاسخ نمی دهد. شاید دوست دارد هر از چندگاهی نامش را در اذهان خبرگزاری ها، خبرگزاری ها و افکار عمومی به شکلی مطمئن زنده نگه دارد تا در فضای پر سر و صدا رسانه ای از بلای فراموشی در امان بماند.
اتخاذ این روش نیز مانند سیاست سکوت حق طبیعی است و در این زمینه نمی توان از او انتقاد کرد، اما می توان این سوال را مطرح کرد که آیا میهمانان برنامه وی در پاسخ به سوالات مهم وی خواهند خندید؟ گفتند: چه خبر است؟ او به عنوان مجری و مخاطب چه احساسی داشت؟
254251