۷/۵ میلیون ایرانی نیمه‌شاغل هستند

به گزارش دیباروز ، روزنامه فرهیختگان نوشت: «در این شکست تحریم ها و تاج گذاری ، این نیز به این دلیل است که تعداد کارکنان کشور در تابستان 1400 حدود 23 میلیون و 500 هزار نفر ثبت شده است. با وجود افزایش نسبت به بهار ، اما نه هنوز در سال 1998 و قبل از آن است ، اما فاصله زیادی دارد. مروری بر داده های اطلاعاتی نیروی کار ایران ، که دیروز توسط مرکز آمار منتشر شد ، شامل دو پیام مهم است:

1. تنها می توان با افزایش جمعیت فعال به 37 میلیون و 100 هزار نفر ، نرخ بیکاری را به یک رقمی و اعداد بی سابقه نسبت به سالهای گذشته کاهش داد و در واقع بسیاری از مردم از یافتن شغل و عدم مشارکت در کار ناامید شده اند. اقتصاد کشور

2. یک نکته مهم و منحصر به فرد که هنوز به آن توجه نشده است ، تعداد ساعات کار کارکنان است که می تواند برداشت جالبی باشد. حدود 7.424 میلیون کارمند کمتر از 44 ساعت در هفته کار می کنند که نسبت به گذشته افزایش داشته است. اکثر این افراد به دلیل فعالیت در بخش غیررسمی اقتصاد ، کاهش ساعات کار و البته دستمزد خود به صورت ساعتی و روزانه مشغول به کار هستند. در واقع این افراد به دلیل رفاه ایده آل تصمیم به کاهش ساعات کار خود نگرفتند ، اما وضعیت اقتصادی کشور این تصمیم را بر آنها وا داشت. این افراد از مزایای شغل ثابت مانند بیمه ، دستمزد کامل و غیره محروم هستند.

کاهش 1.3 میلیون نفر در تعداد کارکنان

بر اساس گزارش مرکز آمار ایران ، در تابستان امسال تعداد کارکنان 15 سال به بالا در کشور به 4 میلیون و 405 هزار نفر رسید که نسبت به تابستان سال 1999 حدود 1 میلیون و 310 هزار نفر کاهش یافته است. همچنین ، تعداد افراد شاغل در تابستان امسال به ترتیب حدود 500 و 400 هزار نفر کمتر از تعداد افراد شاغل در تابستان 1997 (23.9 میلیون نفر) و تابستان 1996 (23.8 میلیون نفر) است. اما مروری بر داده های آماری مرکز آمار ایران نشان می دهد که تعداد کارکنان 23.4 میلیون نفر در تابستان امسال در مقایسه با 22.29 میلیون نفر در بهار امسال افزایش حدود 600000 نفر را نشان می دهد که می تواند برای برخی اشتغال را افزایش دهد. کشاورزی و فعالیت کارگران این بخش در تابستان و تا حدی نشان دهنده کاهش نسبی آثار ویروس کرونا بر مشاغل کشور است. با توجه به اشتغال در بخشهای مختلف اقتصادی ، آمارها نشان می دهد تابستان امسال از 23.5 میلیون کارگر در ایالت ، 17.3 درصد در بخش کشاورزی ، 33.7 درصد در صنعت و 48.8 درصد در بخش خدمات فعال بوده اند. لازم به ذکر است که این میزان در تابستان سال گذشته به ترتیب 5/18 ، 4/33 و 1/48 درصد بوده است. این داده ها تأیید می کند که تابستان امسال و پس از کاهش اثرات کرونا ، سهم بخش خدمات که بیشتر تحت تأثیر ویروس کرونا قرار گرفت (تعطیلی نسبی گردشگری و غیره) حدود یک درصد افزایش یافت و سهم کشاورزی و صنعت 1.2 درصد و 0.3 درصد اضافه شد. آنچه مشخص است بازگشت بخش خدمات در کشور با تعدیل تأثیر کرونا است که در آمار رشد اقتصادی بهار 1400 نیز منعکس شد. از سوی دیگر ، هنوز به نظر می رسد که عدم تعدیل افزایش قدرت ، به شرط کاهش دستمزد و برخی قوانین دولتی بر اساس حفظ اشتغال ، از جمله دلایل افزایش سهم صنعت از اشتغال است. اما نکته مهم دیگر افزایش اشتغال به دلیل ضرورت های جدیدی است که به دلیل شیوع کرونا در کشور بوجود آمده است. تولید انواع تجهیزات و ملزومات پزشکی ، بهداشتی و درمانی در دوران کرونا همانند منابع فوق الذکر است.

کاهش بیکاری به طور مصنوعی

مطالعه تعداد کارگران فصلی و بیکاران کشور در طول هجده فصل گذشته نشان داد که تعداد شاغلان از حدود 23.8 میلیون نفر در تابستان 1997 به 24 میلیون نفر در تابستان 1998 و به 24.8 میلیون نفر در تابستان افزایش یافته است. به تابستان 1999. همچنین در تابستان امسال ، تعداد افراد شاغل در کشور حدود 23.5 میلیون نفر بود. مطالعات فصلی تأیید می کند که با شیوع ویروس کرونا ، تعداد کارگران این ایالت بین 1.2 میلیون تا 1.5 میلیون نفر کاهش یافته است. اما از سوی دیگر ، آمارها نشان می دهد که تعداد بیکاران کشور در 14 فصل گذشته از حدود 3.3 میلیون نفر در تابستان 1997 به 2.9 در تابستان 1998 و 2.5 میلیون نفر در تابستان 1999 افزایش یافته است. در تابستان سال جاری ، تعداد بیکاران نسبت به تابستان سال گذشته بدون تغییر باقی ماند و تغییرات کمی در مقایسه با بهار امسال ، همان 2.5 میلیون نفر داشت. در این مدت ، نرخ بیکاری از حدود 12.2 درصد در تابستان 1997 به 10.5 درصد در تابستان 1998 و به 9.5 درصد در تابستان 1999 افزایش یافت. نرخ بیکاری در تابستان امسال نیز به 9.6 درصد رسید که در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته ، اما در مقایسه با بهار امسال ، حدود یک درصد افزایش یافته است. آمارها نشان می دهد که نرخ بیکاری تابستان امسال یکی از پایین ترین نرخ ها در کشور در 14 فصل گذشته بوده است ، اما ما نباید از آن راضی باشیم زیرا این عدد نتیجه یک بازی ساده اعداد است. نمودارهای نهایی وضعیت کل جمعیت 10 سال به بالا ، جمعیت غیرفعال و جمعیت فعال (کل شاغلان و بیکاران) را نشان می دهد. همانطور که آمار نشان می دهد ، تابستان امسال تعداد افراد 15 سال به بالا 700000 نفر نسبت به تابستان گذشته افزایش یافته است. این افزایش ظاهر می تواند منجر به افزایش جمعیت فعال شود ، با این حال ، داده های آماری مرکز آمار ایران نشان می دهد تابستان امسال در میان 63 میلیون نفر از افراد 15 سال به بالا ، حدود 37 میلیون و 100 هزار نفر غیرفعال هستند. (نه شاغل و نه شاغل) 25 میلیون و 900 هزار نفر فعال (شاغل و بیکار). این در حالی است که در تابستان سال گذشته از 62 میلیون و 323 هزار نفر بالای 15 سال ، حدود 36 میلیون و 200 هزار نفر غیرفعال و 26 میلیون نفر فعال بودند. به عبارت دیگر ، در تابستان سال جاری ، با وجود افزایش 700 هزار نفری بالای 15 سال ، تعداد جمعیت فعال حدود 100 هزار نفر کاهش یافت و از سوی دیگر ، تعداد جمعیت غیرفعال در کشور یک میلیون افزایش یافته است. اشخاص اما بررسی این آمارهای نادرست چه فایده ای دارد؟ باید بگوییم که این آمارها نشان می دهد یکی از دلایل کاهش بیکاری خروج برخی از بیکاران از بازار کار و پیوستن به سرخوردگان یا ناامیدان برای یافتن کار است. به عبارت دیگر ، این وضعیت را می توان از طریق تأثیر “محققان دلسرد” بر بازار کار تحلیل کرد. تأثیر کارگران دلسرد نشان می دهد که در دوران رکود اقتصادی بسیاری از افراد بیکار پیدا کردن شغل را تقریباً غیرممکن می دانند و بنابراین تسلیم می شوند. این کارگران به جای متحمل شدن هزینه های مربوط به فعالیت های بی ثمر جستجوی کار ، خروج از رکود و بازار کار را انتخاب می کنند. نتیجه اثر دلسرد کننده برای جویندگان کار این است که میزان مشارکت نیروی کار روند چرخه ای مطابق با چرخه کسب و کار دارد ، در طول رکود اقتصادی کاهش می یابد و در دوره رونق افزایش می یابد. به عبارت دیگر ، این اثر نرخ مشارکت را در دوران رکود کاهش می دهد.

7.5 میلیون نفر کمتر از 6 ساعت در روز کار می کنند

به گفته مرکز آمار ، این مرکز افرادی 15 ساله و بالاتر را استخدام می کند که حداقل یک ساعت در هفته مرجع کار می کنند ، که همانطور که اشاره کردیم در تابستان امسال حدود 23 میلیون و 405 هزار نفر بود. اما بر اساس همین اطلاعات ، حدود 14 میلیون و 845 هزار نفر از این کارکنان 44 ساعت یا بیشتر در هفته و 7 میلیون و 424 هزار نفر کمتر از این تعداد در هفته کار می کنند. بررسی ساعات کار کارکنان دولت نشان می دهد که در کشور ما ، به دلیل ساختار اقتصاد رسمی و غیر رسمی ، برخی از کارکنان بالاتر از استاندارد و برخی دیگر بسیار کمتر از استاندارد کار می کنند. سومین نظرسنجی از کارکنان 15 سال به بالا با ساعت کاری معمولی 49 ساعت یا بیشتر نشان داد که 36.5٪ از کارکنان (8،425،000 نفر) معمولاً 49 ساعت یا بیشتر در هفته کار می کنند. این شاخص یکی از شاخص های کار شایسته است ، که نشان می دهد در کشور سوم تعداد زیادی از کارکنان بیش از حد معمول کار می کنند. با این حال ، در سال 1990 ، این رقم در حدود 40 درصد بود و در واقع در سال های گذشته ، تعداد کارکنان بیش از حد معمول کار می کرد. اگرچه این آمار می تواند مثبت باشد ، اما ابعاد منفی دیگری نیز دارد که باید مورد توجه قرار گیرد. به نظر می رسد پس از بحران های اقتصادی در سال های اخیر ، برخی افراد شغل خود را از دست داده یا ساعات کمتری کار کرده اند. با توجه به گستردگی اقتصاد غیررسمی در کشور ، این امر برطرف می شود ، زیرا بسیاری از مردان و زنان کارگر روزانه یا حتی کارگر ساعتی هستند که در بخش های غیررسمی و بدون امنیت کار می کنند و نمی توانند ساعات کار مطلوب و در نهایت حقوق کامل دریافت کنند. بر اساس آخرین داده های مرکز آمار ، حدود 7.424 میلیون نفر در کشور کمتر از 44 ساعت در هفته کار می کنند که نسبت به گذشته افزایش یافته است. از این تعداد ، 2 میلیون و 216 هزار نفر در لیست افراد کم کار و مابقی در ردیف “دیگر” مشخص شده اند. با توجه به این واقعیت که نزدیک به 7 میلیون کارمند در کشور فاقد بیمه هستند ، می توان با این آمارها تطبیق داد. در حقیقت ، 7،424،000 نفر که زیر سطح کار می کنند افرادی نیستند که برای رفاه خود زمان بیشتری را در اوقات فراغت یا تفریح ​​می گذرانند ، اما به دلیل کار در بخش غیر رسمی ، مشاغل روزانه یا حتی دستمزد ساعتی مزایای ثبات هستند. شغل ، مانند بیمه ، حقوق کامل و غیره محروم است.

کارگران روستایی 1.5 میلیون نفر را از دست دادند

مرکز سرشماری در اعلام آماری خود از تیتر مثبت استفاده کرده است: “در تابستان سال 1994 ، نرخ بیکاری برای جمعیت 15 سال به بالا 6.9 درصد بود.” مورد نگران کننده دیگر این بار روستاییان هستند. بر اساس این آمار ، در تابستان 1400 نرخ بیکاری روستایی با 12 درصد افزایش به 5.6 درصد رسید ، در حالی که نرخ بیکاری برای سنین 15 تا 24 سال به رشد بی سابقه ای 2.17 درصد رسید. همچنین میزان اشتغال ساکنان روستایی 15 سال به بالا در تابستان 1400 پایین ترین میزان در دو دهه گذشته بوده است. تعداد کارگران روستایی 5 میلیون و 927 هزار نفر برآورد شده است که نشان دهنده کاهش 200 هزار نفری نسبت به تابستان گذشته و 130 هزار نفر نسبت به بهار امسال است. آمار نشان می دهد که تعداد کارکنان 15 سال به بالا در بهار امسال بالغ بر 23 میلیون و 405 هزار نفر بوده است که حدود 75 درصد از این جمعیت در مناطق شهری و حدود 25 درصد از آنها در مناطق روستایی کار می کنند. به به آمارهای منتشر شده در تابستان 1400 همچنین نشان می دهد که اشتغال روستایی 500000 نفر نسبت به سال 1998 کاهش یافته است. در میان همه صحبت ها و وعده های مقامات در خصوص حمایت از ایجاد اشتغال ، این حادثه بی توجهی و عدم اولویت اشتغال روستایی در برنامه مقامات را نشان می دهد. به مطالعه آمار اشتغال در سالهای 1999 و 1400 نشان می دهد که ترکیب مناطق تولید کننده نیروی کار در کل کشور رعایت نشده است. به گفته وی ، ما با کاهش 500 هزار شغل روستایی نسبت به سال 1998 و کاهش 1.5 میلیون و 500 هزار نفر در مقایسه با سال 1984 روبرو هستیم. با این حال ، در دو دهه گذشته ، رونق روستایی و اقتصاد روستایی در حال رشد بوده است. دستور کار دولت ها ، و برنامه های سخاوتمندانه و الکتریکی برای این مورد تأیید شده است. طرح اشتغال پایدار روستایی و عشایری در سال 1996 و تزریق 1.5 میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی اشتغال روستایی و بنگاه های عشایری از جمله سیاست هایی است که در این زمینه در سال های اخیر دنبال شده است. همانطور که در بالا ذکر شد ، بر اساس آخرین آمار ، حدود 500 هزار نفر در مناطق روستایی نسبت به سال 1998 شغل خود را از دست دادند که در بخش کشاورزی 230 هزار نفر ، در بخش صنعت 13 هزار و در بخش خدمات 257 هزار نفر کاهش یافته است. ، به ترتیب.

انتهای پیام