اندرزهایی از امام حسن عسکری(ع)

به گزارش دیباروز اطلاعات وی نوشت: «حضرت ابومحمد حسن بن علی یازدهمین امام از دوازده امام و سیزدهمین امام از چهارده معصوم است، پدر بزرگوارش امام علی هادی (علیه السلام) و مادرش بانویی صالح و صوفی بود به نام. «سوزان» (یا حدیث یا سلیل) بر اساس روایات مختلف، ولادت پیامبر در ماه ربیع الاول یا ربیع الاخر سال 231 یا 232 هجری قمری بوده است که بر اساس اکثر احادیث، در سال 2018 اتفاق افتاده است. مدینه 22 یا 23 ساله بود که پس از وفات پدرش (254 هجری قمری) به امامت رسید و در هشتم ربیع الاول سال 260 هجری قمری حدوداً 28 یا 29 ساله بود و درگذشت و در خانه اش در کنار قبر پدرش در سامرا به خاک سپرده شد.

نقل شده است که امام علی رغم سن کم خود بر بزرگان قریش و علمای وقت تأثیر داشته است. دوستان و دشمنان به برتری او در علم و تواضع و تقوا و زهد و دیگر فضائل اذعان داشتند. و چون با پدرش امام هادی (علیه السلام) در محله عسکر (قرارگاه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی) در شهر سامرا زندگی می کرد، با «العسکری» و همچنین این دو نفر مانند امام جواد علیه السلام به احترام ایشان. سلف بزرگوارشان حضرت رضا (علیه السلام) و معروف به «ابن الرضا» بودند. و از احمد بن عبیدالله بن خاقان – نماینده خراج و صاحب اموال قم – نقل شده است: «کسی از علویان، پاکدامن و حسن خلق و عزت و احترام در خاندان خود و بنی هاشم و نزد آنان است. خلیفه مانند حسن بن علی بن محمد است [ع] من نمی بینم. او پیشوای بنی هاشم قطبه بود و از شیوخ قریش، دولتمردان، روسای ارتش، وزرا، کارمندان دولت و همه فرزندان سامرا مقامی بالاتر داشت و همه با او به احترام رفتار می کردند.

از آثار امام نامه ای است که به اسحاق بن اسماعیل نیشابوری نوشت. دیگری مجموعه حکمت و مواعظ و امثال اوست که در کتب تاریخ و احادیث نبوی ثبت شده است. اثر دیگر منسوب به امام «رسالة المناقب» در مسائل حلال و حرام است که ابن شهرآشوب در کتاب «المناقب» درباره آن صحبت کرده است. در همین کتاب بخشی از احکام دینی منسوب به امام هادی (علیه السلام) و امام عسکری (علیه السلام) نقل شده است. همچنین احادیث و ادعیه فراوانی ذکر کرده است. علیرغم مشکلاتی که حکومت عباسی برای خاندان رسول اکرم صلی الله علیه و آله و پیروانشان و به ویژه امام جواد علیه السلام و پس از آن حضرت یاران واقعی این آقایان ایجاد کرد. با پذیرش خطرات بی سابقه جانی، مالی و امنیتی. به نوعی آن را به محضر ائمه رساندند و به صورت شفاهی و گذرا از آن استفاده می کردند و یا این بزرگان مطالبی را در نامه هایی می نوشتند که احادیث در مجموعه های خود آورده و به آیندگان می رساندند. یکی از آنها حسن بن شعبه حرانی (رضی الله عنه) است که به سلیقه خود سخنان کوتاهی از امام حسن عسکری (علیه السلام) را در کتاب «تحاف العقل» نقل کرده است. ، عطای خرد یا عطای خرد). تحت عنوان (در زمینه های حکمت، زهد، موعظه و مانند آن) به برخی از آنها اشاره می کنیم:

1- تا جلالتت از بین نرود مجادله مکن و تا با تو بی ادبی نکنند شوخی نکن.
2- هر که راضی باشد در هر مجلس و مهمانی بنشیند تا بلند شود خدا و ملائکه پیوسته بر او سلام می کنند.
3- یکی از گناهان نابخشودنی این است که بگوییم: من فقط به این گناه متهم می شوم! سپس فرمود: کوسه در میان مردم از حرکت مورچه بر پارچه سیاه در شبی تاریک پنهان است!
4- دوستی نیکوکاران و محبت آنها به یکدیگر پاداش آنهاست. دوستی فاسق با نیکوکاران برتری نیکوکاران است; دشمنی ستمکاران برای نیکوکاران، زیبایی و زینت نیکان است. دشمنی خوبان با بد، رسوایی بدکاران است.
5- یکی از نشانه های خضوع، سلام دادن به همه و نشستن در پایین مجلس است.
6- خندیدن بی دلیل از روی ناآگاهی.
7- یکی از مشکلات قصاص همسایه است که اگر خوب یا خوبی ببیند آن را پنهان می کند و چون بدی می بیند آن را آشکار می کند.
8 [به شیعیان فرمود:] به شما سفارش می کنم که از خدا بترسید، در دین احتیاط کنید، در راه خدا جهاد کنید، راست بگویید، امانت را به کسانی که به آنها اعتماد دارید – چه خوب و چه بد – برگردانید و سجده طولانی کنید. و حسن همجواری. زیرا محمد صلی الله علیه و آله نیز همین دستورات را داده است. در میان قوم خود دعا کنید، در عزاداری های آنان شرکت کنید، بیمارانشان را عیادت کنید و حقوق آنان را رعایت کنید. چون هر یک از شما در دین خود پرهیزگار و در گفتار خود صادق است و با کسانی که می گویند: «او شیعه است»، ثواب توکل می کند و اخلاق را اصلاح می کند، این باعث خوشحالی و رضایت من است.
از خدا بترسید و مقبول و صالح باشید نه ظالم و رسوا. دوستی و محبت را به سوی ما جذب می کنی و زشتی ها و شرم ها را از ما دور می کنی. چون همه چیز در مورد ما خوب است [اهل‌بیت] می گویند ما اهل آنی هستیم و هر بدی گفته شود از ما دور است. ما در کتاب خدا حق داریم و نسبت به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم داریم و طهارت و طهارت از جانب خداست. جز ما هیچکس مدعی این مقام نیست مگر دروغگویان.
خدا را بسیار یاد کن و به مرگ فکر کن و قرآن را بیشتر بخوان و بر پیامبر صلوات بفرست. چون دعا برای پیامبر ده حسنه. اوامر مرا به یاد آورید و شما را به خدا می سپارم.
9- عبادت نه روزه زیاد است و نه نماز زیاد، بلکه فکر کردن به خدا زیاد است.
10- چه بد است آن بنده زبانها: برادرش را در هستی ستایش می کند و با غیبت به او تهمت می زند. اگر هدیه ای بیابد حسادت می کند. و وقتی گرفتار می شود او را تنها می گذارد.
11- خشم کلید هر بدی است.
12 – افراد متنفر کمتر از همه مردم آرامش دارند.
13- «متقواترین مردم»: توقف کننده در شبهات، و «متقین ترین» آنها، انجام دهنده و «پرهیزکارترین» آن است که از حرام دوری کند. «اجتهاد» مردم، ترک گناه است.
14- هر که از رزق و روزی خدا بهره مند شد و از شر نجات یافت، خداوند او را حفظ می کند.
15- مؤمن مایه برکت مؤمن و راهنمای کافر است.
16- اندیشه و خرد نادان در دهان او و دهان عاقل در اندیشه و خرد اوست.
17- نگذارید رزق تضمین شده شما را از خواندن نماز واجب باز دارد!
18- هیچ کس حقی را رها نمی کند و حقی را تجاوز نمی کند مگر اینکه ذلیل شود. هیچ ذلتی در خور حق نیست جز این که آن را محترم شمردند.
19- دوست نادان رنج و سختی است.
20- هیچ چیز بهتر از دو خصلت نیست: ایمان به خدا و سود رساندن به برادران.
21- بی ادبی فرزند در دوران کودکی نسبت به پدر، دلیل بر بی انصافی او در سنین بزرگسالی است.
22- ابراز خوشحالی در حضور غمگین دور از ادب و انسانیت است.
23- بهتر از خود زندگی است که با از دست دادن آن از آن متنفری. و بدتر از مرگ این است که وقتی به سراغ تو می آید، مرگ را دوست داری.
24- تعلیم نادان و ترک عادت اعتیاد آور به عنوان معجزه.
25- فروتنی نعمتی است که هیچکس به آن حسد نمی برد.
26- به چیزی که کسی را به دردسر می اندازد، احترام نگذارید.
27- هر کس برادر خود را در نهان شکنجه کند قطعاً او را آراسته است و اگر آشکارا موعظه کند او را رسوا کرده است.
28- هیچ بلایی و بلایی نیست مگر آن چیزی که بر آن نعمتی از جانب خداوند احاطه شده باشد.
29- چه زشت است مؤمن به آنچه منشأ طمع اوست طمع کند.

انتهای پیام