بدون برادرم هرگز! – دیباروز
برادران مجیدی تنها کسانی نیستند که با هم می آیند و می روند. بار دیگر ، نمونه هایی از این مورد را در فوتبال ایران داریم.
به گزارش روزنامه دیباروز شهروند وی نوشت: “خبر عجیب این روزها برای باشگاه الستقلال انتصاب فرزاد مجیدی به عنوان” سرپرست “به باشگاه استقلال است. یک اتفاق عجیب که به احتمال زیاد در غیر از ایران اتفاق نمی افتد. بنابراین ، یا حضور عبدالله در این موقعیت کاملاً تزئینی و تشریفاتی است ، یا فرزاد مجیدی در این موقعیت است فقط به این دلیل که دستانش را بسته است فقط به این دلیل که برادر فرهاد مدیر فنی تیم است ؛ هیچ یک از این روش ها صحیح و حرفه ای محسوب نمی شود. فقط آنها می آیند و می روند باز هم ، ما نمونه هایی از این را در فوتبال ایران داریم.
عمو محمد؛ جهنم با برادرش
محمد دایی یکی از برادران علی دایی است که معمولاً در تیم های مختلف در کنار شهریار می نشیند. علی دایی به توانایی های برادرش اعتقاد جدی دارد ، اما عجیب است که سایر هواداران فوتبال بویی از این باور ندارند. به طوری که محمد بدون برادرش هیچ پیشنهادی برای همکاری از هیچ تیمی دریافت نمی کند. علی آقا به دلایل نامعلومی دو سال در تیم نبوده است. در نتیجه ، اقامت وی در خارج از کشور نیز منجر به اقامت برادرش شد. در این بین ، شهریار آیک دو بار مجبور شد از توانایی های برادرش دفاع کند ، اما از حرفه ای او استقبال خوبی نشد. در سال 1993 ، محمد در آخرین دور حضور عموی خود روی نیمکت پرسپولیس ، محمد توضیح داد که چرا همیشه کنار او است: “من با برادرم به جهنم می روم!”
استاد زلاتکو ایوانکوویچ
برانکو ایوانکوویچ در پرسپولیس دوره بسیار شگفت انگیز و موفقی را پشت سر گذاشته است که هواداران و مردم احتمالاً حضور بی حاصل برادرش را مورد انتقاد قرار نمی دهند اما در هر صورت زلاتکو ایوانکوویچ به او وابسته است و تصور اینکه بتواند شغلی بدون برادرش البته او مربی تیم شیراز برگ نیز بود که با شکست السید همراه بود اما تا آن زمان با مربیگری برانکو در تیم ملی هم سطح بود. بعد از پرسپولیس ، زلاتکو اکنون دستیار برادرش در تیم ملی عمان است.
چرا فرزاد صادر کرد؟
فرزاد مجیدی با استقلال غریبه نیست و سابقه بازی طولانی در این تیم را دارد. با این حال ، عجیب است که او برای تصدی سمت منتظر حضور فرهاد بود. ماگیدی دوم ممکن است فقط یک دوره نساجی به عنوان سرپرست بدون برادرش داشته باشد. در غیر این صورت ، او کار آزاد را زیاد دنبال نکرد و پیشنهاد خاصی هم دریافت نکرد. حتی در این مرحله ، اگر او به جای “سرپرست مشترک” عجیب و غریب می شد ، ممکن بود داستان آنچنان رشد نکند.
خارجی ها هم می دانند
ما در مورد برانکو و زلاتکو ایوانکوویچ صحبت کردیم ، اما سایر خارجی هایی که به فوتبال ایران آمده اند ، بعضی اوقات می دانند که چگونه از چنین روابطی استفاده کنند. به عنوان مثال ، وینفرد شفر پسرش ساشا را با خود به استقلال آورد که به نظر می رسید بیش از منافعش از سردرد و جنجال رنج می برد. “تونی اولیویرا و ونگو بیژویچ از دیگر مربیان خارجی بودند که پسر خود را با عناوین مختلف به ایران آوردند و آنها کار می کردند.”
انتهای پیام