داستان دوستی انیشتین و چاپلین

به گزارش دیباروز، فراد انیشتین گفت که تنها کسی که می‌خواست با چارلی چاپلین ملاقات کند، چارلی چاپلین بود، اما آنها قبل از اولین ملاقاتشان در City Lights در 20 ژانویه 1931 دوستان صمیمی بودند.

این دو نابغه که توسط کارل لمل، رئیس استودیوی یونیورسال معرفی شده بودند، در محل ملاقات کردند. او چارلی آلبرت و همسرش السا را ​​به شام ​​دعوت کرد و این آغاز دوستی زیبای آنها بود. اینشتین مدام به خانه چارلی رفت و آمد داشت. چاپلین گفت: “انیشتین انسانی بسیار آرام با انرژی فکری فوق العاده و خلق و خوی بسیار عاطفی است.” او همچنین به السا گفت که توضیح داد آلبرت چگونه نظریه نسبیت را ارائه کرد.

گویا یک روز صبح هنگام خوردن صبحانه رفتار عجیب و آشفته ای داشته است. انگار چیزی را از دست داده باشد. بعد از صبحانه پشت پیانو نشست و نیم ساعت پیانو زد. سپس برای مطالعه به اتاقش رفت. او حدود دو هفته بود که درس می خواند و وقتی از اتاق خارج شد، نظریه نسبیت را روی دو کاغذ نوشت.

در اولین ملاقات دو نابغه با کراوات مشکی وارد سینما شدند. حضار دیگر با آنها دست دادند و گفته می شود این گفتگو بین آنها رد و بدل شده است:

انیشتین: “من برای جهانی بودن هنر شما بیش از هر چیز دیگری ارزش قائل هستم. شما در فیلم های خود کلمه ای نمی گویید، اما تمام دنیا شما را درک می کنند.”

چاپلین: “درسته، اما تو معروف تر هستی… همه دنیا تو را می ستایند؛ “در حالی که هیچکس نظریه شما را نمی فهمد.”

اگرچه قرار بود این فیلم در مرکز توجه قرار گیرد، اما این دو نابغه به موضوع اصلی بحث رسانه ها و مهمانان تبدیل شدند. زندگی نامه نویس انیشتین ورود مشترک آنها را به عنوان “یکی از به یاد ماندنی ترین صحنه های هالیوود” توصیف کرد.

بسیاری بر این باور بودند که انیشتین و همسرش به عنوان مهمان دائمی دعوت شده اند، اما چاپلین آنها را به عنوان دوستان نزدیک دعوت کرد. چاپلین به شدت نگران تاثیر و موفقیت این فیلم بود، اما City Lights یکی از مشهورترین او شد.

انتهای پیام