عجیب اما واقعی : تلاش برای رساندن عمر انسان به ۵۰۰ سال به سبک صدف های اقیانوسی!

به یاد دارم که پاسخ دادم: «شاید». منظورت از طولانی چیه؟

“قرن ها”.

شاید نشنیده باشم: “ببخشید، فکر کنم شاخ گفتی.”

“بله، درست است، شاخ.”

چند ماه بعد، دو محقق از دانشگاه بنگور به دفتر من آمدند و با من در مورد طول عمر دوکفه ای ها (حیواناتی با صدف های مفصلی، از جمله صدف، گوش ماهی، گوش ماهی و صدف سیاه) صحبت کردند. این محققان می توانند سن دقیق (بر حسب سال) هر صدف را تعیین کنند. آنها این روش را اسکلروز زمانی نامیدند که به معنای تعیین سن موجودات زنده با استفاده از قسمت های سخت آنهاست.

مینگ صدف ایسلندی (جزیره قطب شمال) من بودم. صدف های ایسلندی در قفسه های زمینی در دو طرف اقیانوس اطلس شمالی زندگی می کنند. به نظر می رسد آنها آب سرد را ترجیح می دهند و در مناطقی زندگی می کنند که دمای آب به ندرت از 16 درجه سانتی گراد بالاتر می رود. این صدف محبوب پس از کشف عمر طولانی آن توسط مطبوعات به عنوان صدف مینگ شناخته شد. زیرا او در سال 1499 در زمان سلسله مینگ در چین به دنیا آمد.

مانند همه صدف‌ها، مینگ‌ها اولین بخش جوانی خود را به سرگردانی بی‌هدف در ستون آب گذراندند تا اینکه در 80 متری ساحل شمالی ایسلند مستقر شدند. صدف ها در دوران بقایای عصر یخبندان کوچک و در طول قرن ها تبدیل ایسلند از یک کشور روستایی کم جمعیت به یکی از پیشرفته ترین جوامع جهان زندگی می کردند.

به عنوان یک گروه، دوکفه ای ها ممکن است طولانی ترین حیوانات باشند. نشان داده شده است که چندین گونه از دوکفه ای ها برای یک قرن یا بیشتر زندگی می کنند، مانند صدف شلنگی (168 ساله)، صدف مروارید آب شیرین (190 ساله)، و گوش ماهی اخیراً کشف شده در عمق آب (این صدف رشدی ندارد. حلقه‌ها، اما با کمک تاریخ‌گذاری رادیوکربن، تعیین شده است که بیش از 500 سال قدمت دارند.

درک بهتر این که چرا دوکفه ای ها تا این حد عمر می کنند می تواند به کشف این که چگونه حیوانات از دوکفه ای گرفته تا کرم لوله ای و کوسه می توانند پیری را به تاخیر بیندازند کمک کند. اسرار آنها ممکن است به دانشمندان کمک کند راهی برای افزایش عمر انسان پیدا کنند.

طول عمر طولانی دوکفه ای ها می تواند به دلیل ویژگی های طبیعی خود، محیطی که در آن زندگی می کنند یا نحوه رفتار و کار آنها، یا به احتمال زیاد ترکیبی از هر سه باشد.

مانند بسیاری از حیوانات با عمر طولانی، دوکفه ای ها نیز خونسرد هستند. موجودات خونسرد، به ویژه آنهایی که در محیط های سرد زندگی می کنند، ممکن است از دو فرآیندی که می توانند به پیری کمک کنند اجتناب کنند.

بیشتر دوکفه ای ها در بزرگسالی پایدار هستند و به ندرت حرکت می کنند.

در آزمایش‌های محققان، صدف‌های ایسلندی به مدت دو ماه در غیاب کامل اکسیژن زنده ماندند. صدف ها این کار را با توانایی کاهش قابل توجه متابولیسم انجام می دهند (شاید به اندازه 1٪ از حد طبیعی).

به نظر می رسد صدف های ایسلندی در آب های گرم تر عمر کوتاه تری دارند البته ممکن است صدف هایی در اطراف کانال های آب سرد یا در کف دریا در قطب جنوب وجود داشته باشند که جوان تر از صدف های مینگ باشند.

علاوه بر این، هر چه دوکفه ای بیشتر عمر کند، پوسته آن ضخیم تر و بزرگتر می شود. بنابراین تعداد شکارچیانی که می توانند به آن نفوذ کنند به تدریج کاهش می یابد. بسیاری از دوکفه ای ها به طور جزئی یا کامل در گل و لای کف اقیانوس زندگی می کنند که شرایط آنها را بسیار ایمن تر می کند.

اگر این عوامل در طول عمر استثنایی برخی از گونه های دوکفه ای نقش داشته باشند، می توان انتظار داشت که حالت مخالف آنها حتی در دوکفه ای ها نیز طول عمر را کوتاه کند.

طول عمر به توانایی مقاومت در برابر آسیب های ناشی از رادیکال های اکسیژن مربوط می شود.

چند صدف خوراکی خریدیم که تا یک قرن عمر می کنند. ما همچنین چند صدف دیگر را که تا 20 سال عمر می کنند و تعدادی صدف خلیج صید کردیم. سپس مواد شیمیایی تولید کننده رادیکال اکسیژن را به مخازن آنها اضافه کردیم و آنچه اتفاق افتاد را ثبت کردیم.

نتایج عالی بود. تمام صدف های کوتاه مدت خلیج در عرض دو روز می میرند. صدف 20 ساله در روز پنجم مرد. 11 روز طول کشید تا صدف 100 ساله بمیرد. با این حال، به نظر نمی رسد صدف های ایسلندی تحت تاثیر قرار بگیرند. دو هفته بعد آنها هنوز زنده بودند و سالم به نظر می رسیدند.

ما مواد شیمیایی دیگری را امتحان کرده‌ایم که به روش‌های مختلف به سلول‌ها آسیب می‌رسانند و نتایج مشابهی دیده‌ایم: حیواناتی که عمر طولانی‌تری دارند می‌توانند در برابر حملات بیشتر محصولات جانبی مضر مانند رادیکال‌های اکسیژن مقاومت کنند. درک ماهیت این تحمل بالاتر ممکن است به دانش ما در مورد چگونگی زندگی طولانی تر و سالم تر بیفزاید.

اگرچه صدف ها فاقد اندامی هستند که بتوان آن را مغز نامید، صدف های ایسلندی ممکن است کلید درمان آلزایمر و بیماری پارکینسون باشند.

در واقع، عصاره صدف ایسلندی بهتر از عصاره مشابه استخراج شده از بافت انسانی با هر پروتئینی که ما آزمایش کردیم، عمل کرد. ما حتی آن را روی بتا آمیلوئید، پروتئینی که پلاک های آلزایمر را تشکیل می دهد، امتحان کردیم.

در هفت سال گذشته، ما در جستجوی راز توانایی صدف های ایسلندی در جلوگیری از تا شدن اشتباه پروتئین بوده ایم. ما در کشف تعدادی از عواملی که نقشی ندارند بسیار موفق بوده ایم. متاسفانه تا امروز موفق به شناسایی این عامل نشده ایم. با این حال، ما به کار روی این موضوع ادامه می دهیم. در بیشتر موارد دانش به سختی و دیر به دست می آید.

این مقاله برگرفته از کتاب باغ وحش متوسلا: آنچه طبیعت می تواند به ما درباره زندگی طولانی تر و سالم تر بیاموزد نوشته استفان ان. او یک معلم است