مرا هزار امید است… – دیباروز

امید، این نام پرمعنا، یکی از ویژگی های زندگی است که انسان را به جستجوی فردایی بهتر وا می دارد. امید یعنی موفقیت و آینده ای بهتر برای زندگی. وقتی امید وجود دارد، شادی در زندگی وجود دارد.

موضوع امید به قدری در زندگی امروز ما فراگیر و حیاتی شده است که در سال های اخیر بسیاری از روانشناسان به موضوع روانشناسی مثبت گرا پرداخته اند. اگرچه انتقاداتی در این مورد وجود دارد، اما این ژانر طرفداران خاص خود را دارد و تعداد آنها کم نیست.

عوامل متعددی در دستیابی به شادی و امید به زندگی دخیل هستند. حتی اعتماد به نفس، شرایط خانوادگی، زمان کافی برای دنبال کردن سرگرمی‌های مختلف و بسیاری موارد دیگر، همگی با امید و شادی همراه هستند. روانشناس مثبت گرا، دنر، توصیه می کند که همانطور که شاخص های ملی تولید متمرکز است، کشورها نیز باید تداوم و شدت احساس رضایت و شادی را در موقعیت های مختلف زندگی اندازه گیری کنند.

طبق تحقیقات، امید به زندگی از دهه 1950 حدود 23 سال افزایش یافته است. بین سال های 2010 تا 2015، مردان و زنان به طور متوسط ​​چهار سال و نیم زندگی کردند. بالاترین امید به زندگی در سال های 2010 و 2015، در حدود 79.2 سال برای آمریکای شمالی و کمترین آن در آفریقا با 59.5 سال است. در سراسر جهان، امید به زندگی از دهه 1950 افزایش یافته است. سریع ترین افزایش در آسیا بود، جایی که امید به زندگی از 42 سال به 71.6 سال افزایش یافت.

امید آنقدر مهم است که حتی یک روز در تقویم به آن اختصاص داده شده است. 26 آوریل روز امید و تبریک نامیده شده است. عناوینی که این روزها انسان ها بیش از هر چیزی به آن نیاز دارند و شاید بد هم نباشد، پس از نوشتن روزانه درباره مشکلات، هزینه ها و تحولاتی که دنیا را به هم ریخته، روزی می توان از امید و روزهای خوب و شادی برای نوشتن صحبت کرد.

بر اساس یک نظریه رایج در روانشناسی، امید به معنای رفتن به یک هدف و تلاش از راه های مختلف برای رسیدن به آن است. فرد امیدوار نیز اراده حرکت به سمت هدف و برنامه ریزی برای رسیدن به آن را دارد. به عبارت دیگر، فردی که امیدوار است برای خود اهدافی دارد و انتظار دارد به این اهداف دست یابد. از نظر روانشناسی، امید دارای سه جزء است: هدف، مسیرهایی که برای رسیدن به هدف طی می شود و فردی که برای رسیدن به هدف در آن مسیر حرکت می کند.

تحقیقات نشان داده است که امید در درمان بیماری های صعب العلاج مانند سرطان نیز نقش مهمی دارد و افراد خوش بین با شنیدن خبر بیماری خود کمتر دچار اضطراب و نگرانی می شوند و به سرعت با آن کنار نمی آیند. بیماران امیدی ندارند که به راحتی ناتوان شوند و برای یافتن راه حل تلاش زیادی می کنند. همچنین افراد خوش بین و مبتلا به بیماری های جدی اولویت های خود را مشخص می کنند و برای رسیدن به آن تلاش می کنند.

اما نظرات مردم در مورد امید متفاوت است و هرکسی تعریف خود را دارد. رزبه سال ها در اروپا و آمریکا زندگی کرده و چندین سال پیش به ایران بازگشته است. والدین او سال هاست که با سرطان دست و پنجه نرم می کنند، اما او همچنان امیدوار است. گاهی دلش خالی بود اما همچنان سعی می کرد به اطرافیانش امید بدهد.

او اکنون 46 ساله است و امید را اینگونه تعریف می کند: “من معتقدم که امید برای غلبه بر ناملایمات و تبدیل یک موقعیت غم انگیز به موقعیتی که حس تغییر را ایجاد می کند، احساس قدرت می کند. اگر به من قدرت می داد تا آرزویی را محقق کنم، من ای کاش هیچ انسانی روی زمین خواب نمی دید و اگر کسی که به شدت بیمار است باور نمی کند که امیدی نیست زیرا همیشه راهی هست با علم و قدرت روی زمین قدرتی که انسان روی زمین ایجاد می کند می تواند بدهد. امید به هر امیدی.اما مشکل اینجاست که نیروهایی در برابر جریان امید وجود دارند و به موج تبدیل می شود تا تکه هایی از قدرت امید مانند پازل های جداگانه باقی بمانند. من معتقدم که جوهر ناپدید شدن امید در این است. افراد جبری که در ناآگاهی خود نمی گذارند تکه های پازل امید به هم برسند باید صدایمان را بلند کنیم تا نیازهایمان را بهتر درک کنیم تا جهل و قلدری جایی نداشته باشد به این ترتیب تکه های پازل می توان امید را در کنار هم قرار داد تا تصویری از امید را رقم بزند. «من معتقدم امید چنان در زندگی تأثیر می گذارد که همه به اندازه نیت و امیدهایشان به قله های زندگی صعود می کنند و تعداد هفت شهر عشق را تجربه می کنند. “

امید در اشعار بسیاری از شاعران بزرگ ایران نیز به چشم می خورد. مانند این بیت برای سعدی: «ای که دردی است، امیدی به شفای آن است/ بیابانی که دوام نیاورد».

مرجان، جامعه‌شناس 28 ساله، دوست ندارد تعریف کلیشه‌ای از امید داشته باشد: «به نظر من امید انگیزه ادامه دادن است، هر چیزی که می‌تواند انگیزه آن باشد. صبح که چشمان خود را باز کنید و بلند شوید و شروع به کار کن، یک محرک وجود دارد، آن انگیزه می تواند هر چیزی باشد، امیدوارم اسمش باشد. معمولاً به من می گویند من مرد امید نیستم و زندگی را سیاه می بینم در حالی که نیست. من فقط واقعیت ها را می بینم. آدم بی انگیزه و ناامیدی ای کاش می توانستم برای کسی که قبلا انجام داده کاری انجام دهم تا زندگیش راحت شود، تا زمانی که بتوانم گره های کارش را باز کنم، این کار به من انگیزه می دهد و به من امید می دهد.اما شرایط ناپایدار دنیا ما را 100% خوشبین نکرده است. جهان شاهد تغییرات اقلیمی عجیبی است که هر کدام می تواند منجر به جنگ جهانی یا تهدیدی برای ویروس های وحشتناک نسل بشر شود. بنابراین نه می توانم بگویم که بسیار خوشبین هستم. معتقدم اینکه ما بخشی از نسلی از انسان ها هستیم که در آستانه یک تغییر بزرگ هستیم و خود را نمی شناسیم، بسیاری از ما با این تغییر از بین رفته ایم و هنوز هم زندگی قوی تری داریم. من معتقدم امید به طور مستقیم و غیرمستقیم تغییر می کند. این خوب است که انسان ها انگیزه ای برای ادامه راه دارند و هر چه انگیزه قوی تر باشد، بیشتر می توانند برای داشتن زندگی بهتر انسانی در آینده. ما نباید فراموش کنیم که رویای طبقه ما ممکن است رویای بسیاری از مردم باشد.

با این حال، محمد حسن نمی داند که چقدر به آینده امیدوار است. او معماری خوانده و 29 سال سن دارد و امید را اینگونه تعریف می کند: «امید یعنی ایمان به چیزهایی که نمی شود.» به نظر من شاید امید تأثیر زیادی در شکل گیری زندگی نداشته باشد، اما بیشترین سهم را در ادامه دارد. از زندگی امید و ترس برادر یکدیگرند و امید به اندازه مرگ سرشار از زندگی است.

نیلوفر امید را نور و راهی می‌بیند که همیشه وجود داشته است. او یک انسان شناس 27 ساله است. نسبت به سالهای قبل حدود 40 درصد خوشبین هستم و هر چه خبر بدتر و اوضاع اقتصادی بدتر باشد امیدم کمتر می شود. اما امید من هرگز صفر نبوده است زیرا معتقدم این زندگی است و اگر امیدم صفر باشد چیزی برای از دست دادن ندارم و به خلأ خواهم رسید. من معتقدم امید در زندگی مردم تاثیر زیادی دارد و اگر آن را از دست بدهیم به خلأ می رسیم. امید مردم را زنده نگه می دارد. به همین دلیل همیشه سعی می کنم به افراد مستاصل و افسرده اطرافم امیدوار باشم. زیرا بدون امید، زندگی معنایی ندارد.

سارا یک روانشناس است و برای او امید از مسیر و رشد سرچشمه می گیرد: “من عاشق این هستم که در این راه باشم و تلاش کنم، حالا شما می خواهید این یک سبک زندگی یا هر چیز دیگری باشد. من بسیار خوش بین هستم و فکر می کنم امید کاذب نیست. .در ضمن واقعا میبینم و فرار نکن امید در زندگیت تاثیر داره جدا از اینکه مرز امید و ناامیدی باریکه مرز امید واقعی و امید الکی معلوم نیست. امید الکی تکان دهنده است، امید تلخ علیرغم واقعیت ها اطمینان بخش است و به نوعی می تواند به فرد کمک کند که اگر خسته است دوباره تلاش کند.

حمیده عاشق زندگی اش است. او گفت: “اگر کسی در زندگی خود به دنبال مقصر نیست، این به معنای امیدواری است زیرا بر او تأثیر می گذارد.”

شما هم می توانید در مورد امید صحبت کنید. چقدر خوشبین هستید و تعریف شما از امید چیست؟

انتهای پیام