مرد و نامرد – دیباروز

اما از نظر تعلق به جناح اصولگرا، تعداد «مردان» آن جناح را بیشتر از جبهه رقیب می دانم! اما توضیحات آقای عبدی جدا از بازی های سیاسی قابل تامل است. سال ها دعوای دو جناح سیاسی در کشور بر پایه «پنیر» بود. ماجرای هولناک بهتاوی (تهمت رقیب) یکی از بزدلانه ترین و رذیلانه ترین رفتارهایی است که حداقل در سی سال گذشته تاریخ سیاسی کشورمان بارها اتفاق افتاده است. علاوه بر این، حجاب، افشاگری، بدنام کردن، افشای زندگی خصوصی افراد و… بر جنجال های درج شده در مطبوعات ارجحیت دارد.

فکر نکنید اصولگرایان در این رقابت پیروز شده اند. بلکه هر زمان که اصلاح طلبان منافع خود را مطالبه کردند، شکست نخوردند. بیان خاطرات این جناح در دوران دولت آقای محمد خاتمی و همچنین مجلس ششم، استکبار ستیزی را برمی انگیزد و بهتر است در اولین روز سال جدید و ماه مبارک رمضان تصویب شود. نمونه ای که اخیرا فاش شده و باعث تاسف فراوان شده، اظهارات آقای روح الله مومنسب (مثلاً رئیس گروه «جبهه سایبری انقلاب») است. اعترافات او احتمالاً آشتی و ثواب دارد! این ناجوانمردانه ترین روشی است که او چندین سال است نشنیده است. اگر کارش را به خودش برگرداند و مهم نباشد; همانطور که شخصیت واقعی او در یادداشت های اخیرش فاش شد، بسیاری مانند او در فضای مجازی هستند که کارشان نوشتن کامنت های تحقیر آمیز زیر پست های دیگران است. اما آقای مومنسب که شخصیت حقوقی است، حساب جاری ارزش های انقلاب و جریان اصولگرا را بررسی می کند.

اگر امروز برخی آسیب شناسان خطرات و مضرات فضای مجازی را گوشزد می کنند و نسبت به زردی و مهجوریت ابراز نگرانی می کنند و از آن صحبت می کنند، با پدیده هایی مانند «مؤمن» مواجه هستیم که این فضا را از موضع مسموم می کند. دولت. و متاسفانه به دلیل مصونیت و اعتماد به آنها عفونتی ایجاد می شود که ریشه کن کردن آن تقریبا غیرممکن است. اگر افراد بالادست او قبل از اعمالی که او اعتراف کرده بود – و شاید کارهای زشت دیگری که هنوز مرتکب نشده بود – سکوت می کردند و سکوت آنها به معنای توجیه و تایید او بود، نه تنها انقلاب و ارزش های آن، بلکه “مردانگی” بود. لگد هم زد

برای یک بار هم که شده باید مردانگی کنیم و در مقابل این نامردها بایستیم وگرنه چاره ای جز سپر انداختن در برابر هر بداخلاقی از سوی جریان رقیب نیست و معلوم است مقصر کیست. اگر در مقابل این نامردی نایستیم، «نباید آزرده خاطر شویم چون زشتیم».

* چاپ در روزنامه الشرق / 15 فروردین 1401