بنابراین ، هر ساله سیل پیام های تبریک به روانپزشکان و مشاوران سرازیر می شود و برنامه هایی توسط سازمان خدمات روانشناسی ، انجمن های علمی مرتبط و برخی مراکز مشاوره برگزار می شود. امسال به دلیل موج ویرانگر Covid 19 ، این برنامه ها در فضای مجازی برگزار شده است. اما با نگاهی تحلیلی و انتقادی می توان دریافت که در کشور ما فراخوانی یک روز به عنوان روانپزشک و بزرگداشت آن یک شوخی بزرگ است. چرا؟ حقایق زیر را در نظر بگیرید:
در سالهای اخیر ، سازمان نظام روانشناسی و مشاوره به عنوان انجمن روانشناسان و مشاوران با چالشهای زیادی روبرو شده است که باعث ایجاد شکاف جدی در بین طیف روانشناسان شده است. رئیس فعلی سازمان با انتقادات زیادی از سوی مجامع علمی روبرو است ، اما به این انتقادها توجه نمی کند و به کار خود ادامه می دهد. یکی از دلایل اصلی این بی تفاوتی ، بی توجهی اکثر رسانه ها به ماجراهای سازماندهی سیستم روانشناختی است ، که خوب ، نمی داند علاقه یا بی تفاوتی در یک مسئله خاص رابطه مستقیمی با اندازه دارد. از علاقه رسانه ها به این موضوع.
در سال های اخیر و به ویژه با گسترش فضای مجازی ، تعداد زیادی از روانشناسان ، حتی کسانی که دارای مدرک مهندسی هستند ، محتوای آسیب شناسی روانی را برای عموم تولید کرده اند. متأسفانه ، با ضعف نهادهای نظارتی و ناآگاهی ، بخش بزرگی از جامعه ایران روز به روز در حال افزایش است و در نتیجه ، بی اعتمادی کلی به آموزه های روانشناسی وجود دارد.
– در اردیبهشت ماه سال گذشته ، رئیس سازمان محترم خدمات روانشناسی و مشاوره ای نامه ای به رئیس جمهور نوشت که از وی می خواهد به مناسبت روز ملی روانشناسی پیام تبریکی به جامعه روانشناسان ارسال کند. یک سال از این پیام می گذرد و رئیس جمهور محترم ترجیح داد وقت خود را به اهداف ارزشمندتری اختصاص دهد.
– در آوریل و مه 1399 ، هنگامی که جامعه ایران با ترس از Covid 19 دست و پنجه نرم می کرد ، بیش از هزار روانپزشک و مربی به دعوت وزارت بهداشت داوطلبانه به سیستم 4030 پیوستند و روزانه پاسخگوی تعداد زیادی از افراد نگران و ترس بودند و سعی در گسترش آگاهی و آگاهی از برخی راه حلهای رفتاری و شناختی آبی برای این آتش سوزی ها داشت. اما بعداً وزارت بهداشت با اصرار بر تصویب لایحه بهداشت روان در مجلس که روانپزشکان را مسئول بهداشت روانی مردم می داند و روانشناسان را به عنوان سایر متخصصان بهداشت روان معرفی می کند ، به این کمک داوطلبانه پاداش داد.
اگرچه رئیس جمهور تقریباً در هر جلسه در ستاد ملی کرونا از کلمات و عبارات مربوط به روانشناسی استفاده می کند و مردم را مکرراً به آرامش فرا می خواند ، اما تاکنون نظرات روانشناسان درباره تصمیمات این ستاد و تأثیر آنها بر سلامت روان جامعه. هر روانشناسی که با تعالیم و تحقیقات روانشناسی اجتماعی آشنا باشد ، می داند که بسیاری از تصمیمات این صندلی به دلایل روانشناختی بی نتیجه بوده و مانند این است که آب را به دوغاب می کوبد ، اما چه کسی گوش می دهد؟
در یک سال گذشته ، علیرغم همه محدودیت ها ، روانشناسان و مشاوران با برگزاری کارگاه های مداوم و مشاوره های فردی ، از سیل آسیب روانی که نتیجه اپیدمی Covid 19 بود و هنوز هم هست ، سهم خود را انجام دادند ، اما یک روانپزشک یا یک مشاور پیامدها برای چه می توان فقر و مشکلات اقتصادی را که اکثر جامعه ایران رنج می برند افزایش داد؟ چه می توان در مورد زن ، مرد و کودکی گفت که امروز طعم تلخ فقر را بیش از گذشته احساس می کنند؟
تا وقتی که سیاستمداران تصمیم به استفاده از آموزه های روانشناسی در سیاست ها و تصمیمات خود نگیرند ، تا زمانی که جامعه به آموزه های روانشناسان فوق العاده روی نیاورد بلکه بی اثر و حتی خطرناک باشد ، و تا زمانی که روان درمانی و مشاوره به یک ضرورت تبدیل شود. عنوان روانشناس و بزرگداشت آن یک شوخی بزرگ است.
* روانشناس