داستان یوری گاگارین – دیباروز

به گزارش دیباروز، اعتماد به نفس او نوشت: داستان از سال های اولیه پس از جنگ جهانی دوم شروع می شود. در دهه‌های 1950 و 1960، اتحاد جماهیر شوروی پیشروترین کشور جهان در فناوری فضایی و حتی قبل از بزرگترین رقیب خود، ایالات متحده بود. از آنجایی که رهبری در این زمینه برتر از جنگ سرد است، هر ساله مبالغ هنگفتی به این بخش سرازیر می شود و تعدادی از بهترین مهندسان و دانشمندان این صنعت را استخدام می کند. آنها همچنین به موفقیت های زیادی دست یافتند. برای مثال در سال 1957 ماهواره اسپوتنیک 1 را به فضا پرتاب کردند و اولین آزمایش انسانی در این زمینه را به نام خود ثبت کردند. برای دستیابی به پیروزی های بیشتر، آنها مصمم به فرستادن انسان به فضا بودند و بسیاری از خلبانان نیروی هوایی را برای انجام این ماموریت انتخاب کردند.

یوری گاگارین یکی از آنها بود. او در سال 1934 در روستای کلوچینو متولد شد و در سال های نوجوانی و اوایل نوجوانی به عنوان کارگر ریخته گری در یک کارخانه فولاد کار می کرد. او بعداً به هوانوردی علاقه مند شد و به نیروی هوایی پیوست. گفته می شود که آژانس فضایی شوروی او را به عنوان بهترین فرد برای انجام این کار می دید، زیرا او از خانواده ای نسبتاً فقیر و کشاورز بود و سابقه کاری داشت. این گفته – در شرایط اتحاد جماهیر شوروی – اشتباه نیست، اما تمام حقیقت را بیان نمی کند. او شجاع، باهوش و در کارش بسیار جدی بود. او آموزش ها و آزمون های خود را با موفقیت و با مدرک عالی پشت سر گذاشت و شایستگی خود را در انجام این وظیفه خطیر و حساس برای تصمیم گیران به اثبات رساند. مرحله نهایی ماموریت وستوک در پایگاهی در جنوب قزاقستان آغاز شد و آخرین گفتگوی او قبل از پرتاب با رئیس اتاق کنترل پرواز بود:

کورلف: … سفر خوبی داشته باشید. همه چیز در راه است.

گاگارین: بریم! تا بعد خداحافظ دوستان عزیز

هر دو پرتاب موفقیت آمیز بودند و گاگارین تقریباً به طرز دردناکی مسیری را که قبلا محاسبه شده بود دنبال کرد. او دور زمین در یک دایره کامل چرخید. گفتم «تقریباً بدون درد» چون به نظر می رسید جایی در مسیر در حین عبور از قاره آفریقا یک مشکل فنی کوچک پیش آمده که البته به خوبی پیش رفت. همچنین نوشته شده است که هنگام فرود در جایی غیر از مقصد مورد نظر خود – مایل ها دورتر – فرود آمد. از آن زمان تاکنون اکانت های مختلفی از دیده ها و گفته های او در این سفر ساخته شده است. اما تنها جمله ای که در این پرواز 108 دقیقه ای ثبت کرد این بود: «پرواز عادی است، حالم خوب است».

اما 12 آوریل 1961 تنها پرواز فضایی گاگارین بود. مقامات شوروی او را که قهرمان ملی آنها بود از انجام هر کار خطرناکی که برای تبلیغات خود به شدت به آن نیاز داشتند منع کردند. شکست پروژه سایوز وان و مرگ ولادیمیر کوماروف – کمک خلبان گاگارین – عزم آنها را تقویت کرد. اما گاگارین به شوخی در یک پرواز آموزشی در حالی که یک مربی با تجربه او را همراهی می کرد سقوط کرد و در سن 34 سالگی (1968) کشته شد.

انتهای پیام