نام مبارکی که موجب قیام می‌شود
این عمل به هنگام یادآوری حضور مبارک مهدی (علیه السلام)، یاد او و دعا برای او، بر اساس کار معصومین (علیه السلام) و بیانگر احترام و تکریم این حضرت است. در محضر امام رضا (علیه السلام) نام مبارک امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ذکر شد که امام برای دلجویی و مصافحه با او برخاست. این کار در عین حال نوعی توسل به آن حضرت است.
گرچه هیچ گزارش مستندی از معصومین در این زمینه وجود ندارد; اما علاوه بر اقوال المعصوم و روایات او، اثر او نیز مرجع است، بنابراین می توان به روایتی اشاره کرد که علامه مغنی رضی الله عنه از شیخ محمد بن عبدالله نقل می کند. جبار در ترجمه دعبل الخزاعی در ترجمه مقاله و روایت:
چرا قصیده معروف اولا (مکتب الآیات) را در مورد الرضا (علیه السلام) و ذکر (علیه السلام) و مقام الرضا علیه السلام و خشوع ایستاده نخواند؟ و در باطل بر او ایستاده و دعا می کند» (تنقیه المقال، ج 1، ص 418).
هنگامی که دیبال شعر معروف خود را که اول امام رضا (علیه السلام) بود و نام حضرت مهدی (علیه السلام) در آن ذکر شده بود، امام رضا (علیه السلام) خواند. ) دستش را بلند کرد و با تواضع ایستاد. پس برای نماز به فرج شتافتم.
مرحوم محدث نوری رحمه الله درباره انتفاضه و دست گذاشتن می نویسد:
این قیام و تجلیل، مخصوصاً وقتی این عنوان ذکر می شود، به ویژه شرح حال همه فرزندان شیعیان در همه کشورهای عربی و غیر عرب، ترک، هندی و غیره، بلکه فرزندان اهل سنت و شیعه. جماعت هم
این نوع قیام رکوع با ذکر لقب خاص حضرت (علیه السلام) از قدیم الایام در میان تمام شیعیان مرسوم بوده است. شامل اعراب، غیر عرب، ترک و دیام در همه شهرها و کشورها می شود. حتی در بین سال هم معمول بود.
مرحوم حاج شیخ عباس قمی نیز می نویسد: از دعبل الخزاعی وقتی برای امام رضا (علیه السلام) شعر می سرود، چون به این قصیده برخورد کرده است:
خروج امام محال است
به نام خدا برکت دارم
و چون امام رضا (علیه السلام) نام قائم را شنید، برخاست و سر خود را به زمین خم کرد و کف دست راست را بر سر نهاد و فرمود: (منتهی الامل ج. 2، ص 488 و 489).
تکریم و تجلیل از عزیزان و تسبیح کنندگان همیشه و همه جا پسندیده است. چنانکه به نظر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و فرزندان معصومش (صلی الله علیه و آله و سلم) باید بالاترین کرامات و جلال را بجویند، اما قیام و «دست روی دست بگذارند» در رخداد قیام، تواضع و احترام در هنگام شنیدن نام نیست. فقط یک «القائم آل محمد (ص)» سنت نشده است.
امام رضا (علیه السلام) در خراسان دیده شد، پس چون نام قائم برده شد، برخاست و دست بر سر او نهاد و گفت: خدایا در خروجش بشتاب و قیامش را آسان گردان. .
شاید دلیل دیگری که می توان برای این عمل ذکر کرد این باشد که ایستادن به هنگام شنیدن وصف امام زمان (عج) به معنای آماده شدن برای قیام امام زمان (عج) و ترک وسایل تسلیم است. امام. فرمایش امام زمان.
روایتی در مورد فلسفه ادانس و مشک وجود دارد که دلیل آن را نیز بیان می کند (البته همین روایت می تواند علت و منشأ اصل این کار باشد): از امام صادق (علیه السلام) سؤال شد. . چرا با شنیدن نام «قائم» باید برخیزیم؟
فرمود: غیبت طولانی آن حضرت است و این لقب ما را به یاد حکومت باطل آن حضرت می اندازد و از غیبت ایشان تأسف می خورد. از این رو، به دلیل شدت محبت و رحمتش نسبت به دوستانش، به هرکسی که از امامش با این لقب یاد می کند با مهربانی می نگرد. از تسبیح آن حضرت و تعظیم آن حضرت است که هر بنده حقیری در برابر مولای خود می ایستد (زمان) که مولای بزرگوارش به او می نگرد و قیام می کند و از خداوند متعال تعجیل در خروج مولایش را می خواهد. (الفتح المختار، آیت الله صافی کلبایجانی، ص 640).
در عرب و همچنین در میان حکمای جهان رسم بر این است که هر گاه گره نشکنی به کار می رود، دست بر سر به نشانه اجبار و اضطرار می گذارد. منظور از این عمل هنگام خواندن دعای فرج این است که اقتدا به امام و غیبت او برای ما مشکل و استرس زا است.
همچنین می گویند: ترک نام امام زمان (علیه السلام) یا سلام آن حضرت، احترام به آن حضرت و تعظیم و اعلام تسلیم بودن در برابر او و اعلام آمادگی برای خدمت به آن حضرت و آماده شدن برای خدمت آن حضرت است. ارایه شده. آنچه از مستند پیشرفت در ذکر نام امام نقل شده است روایتی از امام رضا (علیه السلام) که نام قائم به آن حضرت منتقل شد، امام برخاست و قرار داد. دستش روی سرش او گفت: «پیدا کردن آن آسان است. (مستدرک سفینه 8/629) از این روایت مستحب است در حالی که کلمه «القائم» گرفته شده، بایستد. حتی از این روایت می توان استفاده کرد که قیام حضرت رضا (علیه السلام) مختص کلمه ابر نبوده، بلکه احترام به نام آن حضرت بوده است که در این صورت هر نامی ذکر شود، خوب است بایست و نام خود را بگذار دست روی سر
از امام صادق (علیه السلام) سؤال شد: دلیل توقف ذکر کلمه قائم در میان القاب امام حجة (علیه السلام) چیست؟
فرمود: و چون مدتها دور بوده و نسبت به دوستانش بسیار مهربان است، به کسانی که این لقب را به او یادآوری می کنند توجه می کند، زیرا این لقب یادآور قضاوت اوست و اشتیاق غربت را در او برمی انگیزد. افتخار او برای اینکه بنده حقیر با نگاه سخاوتمندانه به او قیام کند و به او احترام بگذارد و از خداوند متعال تسریع در خروجش را بخواهد.
بدون شک این قیام به فرمان امام صادق (علیه السلام) یادآور قیام و حکومت حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که نه تنها به انگیزه احترام، بلکه حکایت از آن دارد. آمادگی شیعیان در انتظار عروج. بلند شده و ارباب خود را اسکورت می کند.
چرا تنها بزرگواری که هنگام شنیدن یا تلاوت و یا حداقل ثنای بسیار نیاز به «برخاستن» دارد، امام موعود غایب است؟
پیام این «انتفاضه». احترام قائم و هماهنگی با آرمان های قیام جهانی اوست. پیام این قیام واکنشی است به نگاه محبت آمیز «پروردگار غایب» و ارادتی برای همراهی با او در روز ظهور.
پیام این قیام تکریم قیام در جای خود و اعلام آمادگی برای قیام، شاید چنین باشد، ذکر این نام شایسته تجلی لطف و عنایت به مولایش است.
امام به کسانی که از او به این نام یاد می کنند توجه می کند و این دلیل بر اعتقاد او به پاکی و حالش و توجه به اوست!
خدایا حامل خدا باش
ما را در زمره منتظران یاران و یاران حضرتش قرار ده و همواره شاهد لطف و محبت او بوده ایم.