مصائب دانشجویان ایرانی دانشگاه‌های چین

به گزارش دیباروز، روزنامه فرحختگان در ادامه نوشت: پس از گذشت نزدیک به یک سال و نیم از شیوع ویروس کرونا، واکسیناسیون جهانی و بازگشایی فعالیت‌های مستقیم و حضوری به‌ویژه بسترسازی برای ثبت‌نام مجدد دانش‌آموزان. در دانشگاه ها و مؤسسات آموزشی، اما برخی از دانشجویان ایرانی همچنان به دنبال راهی برای بازگشت به کشورهای محل تحصیل خود هستند.

دانشجویان ایرانی در دانشگاه های چین پس از گذشت یک سال و نیم هنوز نمی توانند به تحصیل تمام وقت در دانشگاه های چین برگردند. بلکه به دلیل سردرگمی و تردید از زمان بازگشت و تصمیم نگرفتن برای آینده تحصیلی خود با چالش های زیادی مواجه شده اند و هیچکس به اعتراض این دانشجویان اهمیتی نمی دهد. ارتباط دانشگاه ووهان با سفیر ایران در چین و سفیر چین در ایران در قالب شبکه های مجازی بیان شده است. اما هنوز شکسته است و اینها تنها دانشجویان ایرانی هستند که همچنان روزهای خود را در جستجوی آینده ای نامعلوم می گذرانند. البته این چالش ها تنها به بازگشت به چین خلاصه نمی شود، بلکه دانشجویان با مشکلاتی مانند ارزیابی نکردن مدارک دانشگاهی دانشجویان در ایران، عدم تمدید خدمت سربازی، بلوکه شدن پول آن ها در چین و… مواجه هستند. در همین راستا با سه دانشجوی ایرانی رشته پزشکی و مدیریت دولتی دانشگاه ووهان چین مصاحبه ای انجام دادیم که در ادامه می خوانید.

ابهام در مورد بازگشت دانشجویان ایرانی به چین

بلاتکلیفی در مورد زمان بازگشت دانشجویان ایرانی به چین برای مدت طولانی این دانشجویان را در بلاتکلیفی و تنش نسبت به آینده و عدم عزم حتی برای ادامه تحصیل در این کشور، یا مهاجرت به کشور خود و یا حتی بی اراده نگه داشته است. کشورهای دیگر. 2000 دانشجوی ایرانی فقط منتظر چراغ سبز و اخبار دولت چین هستند. اما مدت هاست که هیچ واکنشی از سوی دولت چین در این راستا صورت نگرفته است که شاید تشویق کمی برای این دانش آموزان باشد. مجتبی شیرین زاده، دانشجوی سال چهارم پزشکی دانشگاه ووهان در ووهان چین، به چالش های کنونی دانشجویان ایرانی که پس از واکسیناسیون های گسترده و بازگشایی دانشگاه های سراسر جهان برای تحصیل در این دانشگاه بازگشته اند، اشاره می کند. با همکاران ایرانی ام در سال 2018، پس از شروع اپیدمی کرونا در ژانویه و فوریه 1998، بسیاری از ما دانش آموزان برای تعطیلات زمستانی به کشور بازگشتیم و پس از اپیدمی کرونا مجبور شدیم در کشورمان بمانیم. آنلاین و در بستر مجازی. به گفته وی، این روند به دانشگاه ووهان در ووهان و در زمینه پزشکی محدود نمی شود. در عوض این چالش برای تمامی دانشجویانی که در تمامی مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد، دکتری، فوق دکتری و در تمامی رشته ها مانند مهندسی، داروسازی، پزشکی و غیره مشغول به تحصیل هستند به وجود آمد.

ما با هزینه خود آماده قرنطینه هستیم!

شیرین زاده شرایط عدم پاسخگویی دولت چین به بازگشت دانشجویان ایرانی را اینگونه توصیف می کند که پس از گذشت یک سال از این روش مطالعه و آموزش آنلاین با توجه به واکسیناسیون گسترده مردم جهان و بازگشایی مرزها؛ اما باز هم چین دانشجویان را از ورود به دانشگاه ها و ثبت نام در دانشگاه ها منع کرده است. البته شایان ذکر است که حتی خود چین نیز با وجود آمار کم عروق کرونا و کنترل بیماری، امکان ورود دانشجویان کره جنوبی را فراهم کرد. اما علیرغم اینکه ما دانش آموزان با واکسن ساخت چین (سینوفارم) در دو دوز واکسینه شدیم. ما آمادگی داریم با هزینه شخصی دوران قرنطینه را پشت سر بگذاریم و علاوه بر آن آماده انجام هرگونه پروتکل بهداشتی برای استفاده از مزایای تحصیل شخصی و دانشگاه هستیم. اما ما همچنان مراقب هستیم.

یکی دیگر از دانشجویان سال چهارم پزشکی دانشگاه میزبان در ووهان چین، شرایط سختی را که دانشجویان ایرانی برای بازگشت به چین با آن روبرو هستند، توضیح می دهد، علیرغم مشکلاتی که برای تحصیل پزشکی در دانشگاه میزبان در چین پشت سر گذاشتیم، برای یک تعطیلات 20 روزه پس از آن. بازگشت ما برای کشور ما به مدت دو سال؛ اما یک روز که چشمانمان را باز کردیم به ما گفتند که بعد از شیوع کرونا، ووهان قرنطینه شده و ما نمی‌توانیم به عقب برگردیم و تمام مدارک و تجهیزاتمان مانند لپ‌تاپ، دیپلم و … در چین باقی مانده است، حتی یک تاریخ معتبر. و به ما اجازه بازگشت داده نشد. البته قبلاً به ما اطلاع داده شده است که دانشجویان از مارس 2020 نمی توانند به چین برگردند، اما اگر دانشگاه اعلام کرده بود که اگر به عقب برگردیم، ما را اخراج می کنند و در وضعیت بدی قرار می گیریم، می توانستند قبل از آن تاریخ برگردند. .

یکی دیگر از دانشجویان دکتری مدیریت دولتی دانشگاه میزبان گفت: دانشجویان ایرانی در چین برای ماندن با مشکلات زیادی روبرو هستند و حتی نمی توانند در چنین شرایطی تصمیم بگیرند که بمانند یا برگردند، زمانی که زمان خاصی برای اقامت ندارند. ماندن.” این جهل دو سال پیش با ما و دانشگاه اعلام بی اطلاعی می کند. در سپتامبر سال جاری، ما بسیار خوشبین بودیم که به دلیل واکسیناسیون گسترده و کاهش اپیدمی کرونا، بتوانیم شخصاً به دانشگاه بازگردیم. اما خبری نشد.»

ساعت و تفاوت اینترنت چالش های آموزش آنلاین دانش آموزان

فیلتر شدن برخی پلتفرم ها و برنامه ها در ایران باعث شده که برخی از دانشجویان ایرانی شاغل به تحصیل در چین با شکست مواجه شوند و با وجود شهریه سالانه 40 تا 50 هزار یوانی، این دانشجویان حتی نمی توانند از مزایای درس های آنلاین بهره مند شوند. البته اختلاف ساعت نیز بر این شکست آموزش آنلاین افزوده بود به طوری که حتی دانش آموزان ایرانی هم نتوانستند از ادامه روز خود بهره ببرند. چون مثلا ساعت هشت صبح و شروع مدرسه در چین سه بامداد در ایران است و این تفاوت به راحتی ادامه روز دانشجو را مختل می کرد و عدم ارتباط دانش آموزان و اساتید در کلاس های عملی می افزاید. به این استرس ها و فشارهای ناشی از آموزش آنلاین. دانشجویان ایرانی سالانه 40 هزار یوان برای تحصیل در چین پرداخت می‌کنند، اما هنوز نمی‌توانند خدمات کامل را دریافت کنند، به عنوان مثال برخی از دوره‌های پزشکی در ایران در بسترهای فیلتر شده برگزار می‌شود و ما نمی‌توانیم دوره‌ها را به خوبی بگذرانیم و انتظار داریم حداقل 40 تا 50 هزار دریافت کنیم. یوان در سال خدمات آنلاین؛ اما همین خدمات نصف و نیمه است. بارها از مقامات چینی خواسته ایم راه را برای بازگشت دانش آموزان ایرانی به مدرسه باز کنند، اما متاسفانه تاکنون هیچ کدام. بسیاری از دانش آموزان نیز واحدهای عملی دارند که تاکنون حدود دو سال است که ذخیره شده اند، به ما می گویند که این کلاس ها زمانی برگزار می شود که دانشگاه ها باز هستند؛ “اما اینکه آیا می توانیم آنها را پس از بازگشت بگذرانیم، چالش دیگری برای ما دانشجویان است که پاسخی برای آن وجود ندارد.”

تبدیل امکان پذیر نیست؛ ما نگران اعتبار مدارک خود هستیم

با این حال شیرین زاده در ادامه خاطرنشان می کند که طبق اعلام وزارت علوم، اگر دانشجویی بیش از مدت معینی به صورت آنلاین درس بخواند، مدارک وی ارزیابی نمی شود و این یکی دیگر از چالش های پیش روی دانشجویان ایرانی است. دانشجویان ایرانی حاضرند برای بازگشت به شرایط تحصیلی شخصی، پروتکل های بهداشتی سختگیرانه را رعایت کنند. اگر مقامات چینی برای ما وقت بگذارند تا بتوانیم به ادامه زندگی فکر کنیم، در این صورت گیج نشوید و به فکر مهاجرت یا تحصیل در کشور دیگری نباشید. البته دانشجویان ایرانی در سال 2019 حتی امکان مهاجرت به کشور خود را ندارند.

یکی دیگر از دانشجویان پزشکی دانشگاه هست نیز با تایید عدم موفقیت دانشجویان ایرانی در کلاس های آنلاین می گوید: اگر روز مفیدی نداشتیم سالیانه فقط 180 میلیون تومان هزینه می کردیم که در نهایت اثربخشی نداشت. نتیجه ; چون چین به ما مهلت نداد تا برگردیم، حتی نمی‌توانستیم برای ماندن در ایران برنامه‌ریزی کنیم و بعد از هر اعتراضی تهدید به تعلیق می‌شدیم و کسی ما را همراهی نکرد. حتی وزارت بهداشت اعلام کرد که ممکن است مدرک ما را نپذیرد زیرا ما چهار ترم را آنلاین گذرانده ایم. اگر این روند ربطی به متقاضی ندارد و دولت ایران باید با چین وارد مذاکره شود. مانند کشورهایی مانند بنگلادش، پاکستان، هند و افغانستان که با چین وارد مذاکره شده‌اند، اما سرنوشت دانشجویان ایرانی مشخص نیست.

توسعه پروژه های دانشجویی دشوار است

همچنین دانشجوی دکتری رشته مدیریت دولتی «میزبان» متوجه می شود که مطالعه آنلاین به دلیل عدم ارتباط استاد و دانشجو، تفاوت ساعت و گفتگوی حضوری کار دانشجویان را بسیار سخت کرده است. مشکل اصلی من عدم ارتباط با استاد بود که باعث کندی پیشرفت پروژه ها شد. اختلاف ساعت هم کار را سخت‌تر از قبل می‌کرد، چون باید در کلاس‌ها شرکت می‌کردیم. همچنین برای دوره های آموزشی خود به ابزارها و نرم افزارهایی نیاز داشتیم که به دلیل تحریم ها امکان استفاده از آنها وجود نداشت.»

دانشجویان ایرانی روزهای آینده تحصیلی خود را آماده می کنند

با توجه به این گلایه ها و عدم بازگشت دانشجویان ایرانی به چین برای ادامه تحصیل، اما دولت آنطور که باید با دانشجویان ایرانی همراهی نکرد و شاید خود دانشجویان نیز برای کوتاه کردن این مدت اقدامی انجام دادند. با این حال، با توجه به ماهیت بین المللی این فرآیند، اقدامات دولتی لازم است تا با چندین مشاوره، حداقل زمان را برای بازگشت بیابند و به آنها اجازه دهند آزادانه تصمیم گیری کنند. وی افزود: حدود 2000 دانشجوی چینی در چین هستند که بیشتر آنها در ایران هستند و تعدادی نیز در چین باقی مانده اند و ما بارها به مقامات ایرانی نامه داده بودیم که طی هشدارهای خود یا حداقل با اعلام تاریخ مشخصی برای ایران، آنها را بازگردانند. شیرین زاده گفت. برای تصمیم گیری های دیگر مانند حمل و نقل باز است. از شهریور پارسال به مشکل خوردیم. اگر اعلام شود که مدت قرنطینه دو تا سه ماه است ولی مدام به تعویق می‌افتد. ما در مورد واکسیناسیون با وزارت بهداشت و درمان و بازگشت به چین با دفتر بورسیه تحصیلی دانشجویان خارجی، وزارت امور خارجه در دولت قبل و دولت جدید تماس گرفتیم و حتی با سفیر چین در ایران یا سفیر ایران در چین تماس گرفتیم. راه برگشت را پیدا کن اما باز هم بی اثر بود. مسئولان دولتی کشور باید رایزنی های موثری با چین داشته باشند یا حتی در زمان مشخصی در مورد بازگشت صحبت کنند تا دانش آموزان دچار استرس نشوند و تکالیف خود را بدانند.» وی همچنین اشاره می کند که یکی از اقدامات مهاجرت به کشور یا کشورهای دیگر است و باید دانشگاه های دیگر را در نظر بگیرید. البته ما گروهی از دانشجویان هستیم که شهریه می پردازیم، بسیاری از دانشجویان هستند که بورسیه گرفتند و حقوق گرفتند و این بودجه ها نیز قطع شد، حتی برای پرداخت شهریه از ایران نیز مشکل داشتیم که با آن دست و پنجه نرم می کنیم. کما اینکه بحث سنجش مدرک و کلاس های عملی در همه رشته ها مطرح بود.

ما تنها کشوری هستیم که مشکل داریم!

با این حال، یک دانشجوی سال چهارم پزشکی راه حل پایان دادن به استرس و تنش دانشجویان ایرانی شاغل به تحصیل در چین را این گونه توصیف می کند: «کمترین کشوری که می توانستند برای بازگرداندن دانشجویان خود به چین انجام دهند، تماس و کمک به چین بود؛ اما تنها کشوری که توانستند دانشجویان خود را به چین برگردانند. مشکل ایران بود، حتی پول ما در چین بلوکه شد و ما به پول خود دسترسی نداریم. ما هنوز دلیل این محدودیت ها را نمی دانیم؛ “چون اگر کرونا باشد، فروشنده و پزشک متخصص کرونا را تحریک می کنند. “

به گفته این دانشجو، «ما دانشجویان ایرانی برای بازگشت به چین به وزارت بهداشت و امور خارجه رفتیم و در توییتر کمپین تبلیغاتی کردیم، حتی می‌خواستیم جلوی سفارت چین در ایران تجمع کنیم، اما به دلیل عدم موفقیت نتوانستیم. دانشجویان هر کاری از دستشان بر می آمد انجام دادند.» برای پاسخگویی به خواسته هایشان و چون این یک چالش بین المللی است، وزارت امور خارجه باید در این راستا گام بردارد، حتی زمانی که دانشجویان ایرانی ما در چین حساب های خود را بسته و به سفارت اطلاع داده اند. حساب های ما سفارت ایران در چین را هم بسته است.» مشکلات دانشجویان ایرانی در چین واقعاً بزرگ است، اجازه ندادن به ادامه تحصیل آنها تنها یکی از مشکلات است و ما حتی نمی دانیم چه بلایی سرمان می آید. و ما وقتی برگشتیم.»

نامه نوشتیم ولی جوابی نگرفتیم

یک دانشجوی دکترای مدیریت دولتی گفت: از ابتدا راه های مختلفی برای بازگشت به چین پیدا کردیم. ما با وزارت آموزش و پرورش چین، سفارتخانه های دو کشور و وزارت امور خارجه ارتباط گسترده ای داشته ایم اما از دولت چین پاسخی دریافت نکرده ایم و هرگونه رایزنی بی پاسخ مانده است. حداقل انتظاری که ما دانشجویان ایرانی از کشورمان داریم این است که ما را همراهی کنند و در مورد ارزیابی مدارک، تمدید سربازی دانشجویی و غیره استثنا قائل شوند. چون ما طلبه ها اینطور گناه نمی کنیم».

انتهای پیام