هیچ استانی از نظر تولید سالانه کشاورزی با خوزستان مقایسه و رقابتی نشده است و هیچ استانی مزایایی را که منطقه آزاد اروند در اختیار شهروندان خوزستان قرار داده ارائه نکرده است.
علاوه بر این ، خوزستان حداقل پنج تالاب رویایی دارد: هور بزرگ ، شادیجان ، شمبر ، میانجاران و پاماج ، که هر کدام می توانند به عنوان صندوق پایدار ارز برای کشور درآمدزایی کنند. خوزستان همچنین دارای بیش از هزار مکان تاریخی ارزشمند است که هر یک می تواند مقصد گردشگری بی نظیری برای دوستداران فرهنگ ، تاریخ و میراث طبیعی ایران و جهان باشد. دو میلیون درخت خرما در خوزستان و وجود نزدیک به پانصد گونه پرنده در این استان می تواند برای رونق اقتصادی و گردشگری یک کشور کافی باشد و البته این لیست افتخارآمیز پایان کار نیست …
اگر مردم دهگل و بسیاری از شهرک های خوزستان هنوز به آب آشامیدنی دسترسی ندارند ؛ اگر مرکز استان هنوز تصفیه خانه استاندارد ندارد. اگر بدترین راه مدیریت پسماند و پساب در خوزستان دیده شود. اگر بدترین و پرآبترین محصولات با آب و هوا و موقعیت دشتهای زراعی استان خوزستان ناسازگار باشد و اگر منطقه چشمه های گرد و غبار و مراکز بحرانی فرسایش باد به طور مداوم در حال افزایش است ؛ فقط یک دلیل وجود دارد! که حاکمان خوزستان و ایران بر این باور بودند که برای تولید پول بیشتر و مشاغل بیشتر نیازی به رعایت استانداردهای زیست محیطی در خوزستان نیست و اکنون طبیعت به سختی ضد طبیعت را می نوشد. همان سیلی شدید که اگر با توجه به واقعیت زیست محیطی کشور به سرعت ترتیب توسعه را تغییر ندهیم ، من در اصفهان ، فارس ، ارومیه ، جازموریان ، تهران ، قم ، خراسان ، مازندران ، گلستان ، گیلان ، لرستان شنیدم. و شهرمحال و بختیاری و … خواهند بود.
آیا عبرت می گیریم یا هنوز کسانی را که می خواهند الگوی توسعه را از خودکفایی در کشاورزی به امنیت غذایی تغییر دهند جاسوسان و نفوذی های دشمن و جلوگیری از دیده شدن و شنیدن آنها و … می خوانیم ؟!